Αγώνας για την Ελλάδα

Με το τέλος του Εμφυλίου η  Δεξιά ανέλαβε αυτοδίκαια την διακυβέρνηση της Ελλάδος. Από τον αιματηρό Εμφύλιο κληρονόμησε μιαν Ελλάδα κατεστραμμένη, αλλά ελεύθερη από την κομμουνιστική υποδούλωση που γνώρισαν οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Χάρις στην εθνική αντίσταση των Ελλήνων εμπρός στους αιματοβαμμένους ανθέλληνες, η Ελλάδα δεν θα είχε την τύχη των χωρών του Ανατολικού μπλοκ που γνώρισαν την ανέχεια και την διαφθορά, ούτε την εξαθλίωση των Βαλκανικών κρατών ή της Αλβανίας όπου οι παράφρονες και στυγεροί ηγέτες της … κατάργησαν τον Θεό και εγκαθίδρυσαν ως εθνικό credo την αθεΐα. Η Ελλάδα θα γιάτρευε τις πληγές της και θα ανέπνεε Ελευθερία. 

Αυτήν την νικηφόρα «προίκα» που προσέφεραν στη Δεξιά οι ένδοξοι νεκροί του Εμφυλίου, οι πολεμιστές του Γράμμου και του Βίτσι,  οι «Ελένες» της ελληνικής επαρχίας και οι εμβληματικοί αγωνιστές του Συντάγματος Μακρυγιάννη, η αχάριστη, ξενόδουλη Δεξιά την έριξε στις λάσπες.Ιδεολογικά αδύναμη να χτίσει μια νέα κοινωνία, πολιτικό και οικονομικό έρμαιο των Αγγλοαμερικάνων, η μεταπολεμική Δεξιά εξελίχτηκε σε συνδιαχειριστή της εξουσίας και εκτελεστικό όργανο ξένων και εγχώριων συμφερόντων. 

Η ηττοπαθής αντίληψή της για τον Εμφύλιο εκτείνεται μέχρι τις μέρες μας. Η μονόπλευρη λήθη που επέβαλαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου δημιούργησε μια σχιζοφρενική αντίληψη της Ιστορίας. Οι Αριστεροί που ως στυγεροί δολοφόνοι αιματοκύλισαν τον ελληνικό λαό, έγιναν οι τιμητές,  και με την ανοχή της Δεξιάς αναγορεύτηκαν σε κριτές των πάντων.

Η Δεξιά, η νικήτρια Εθνική Δεξιά του Γράμμου και του Βίτσι, ανέπτυξε μια κουλτούρα ενοχική που οδήγησε ακόμη και όσους διέθεταν μνήμη, μαχητές, αξιωματικούς, τέκνα των θυμάτων και ποικιλώνυμες  οργανώσεις, να υιοθετήσουν μιαν εκδοχή των γεγονότων που ούτε την Ιστορία τίμησε, ούτε τους πολεμιστές δικαίωσε, ούτε την Ελλάδα βοήθησε. Αποτέλεσμά της ήταν να αποθρασυνθεί η Αριστερά, να διεισδύσει ύπουλα στο αίμα των Ελλήνων και να μολύνει κάθε πτυχή της ζωής. 

Η τακτική της καταλαγής και της υποχώρησης, η παραποίηση της Ιστορίας με την μετονομασία της μέχρις εσχάτων μάχης σε ηττοπαθή «θυσία» δεν έφερε την εθνική συμφιλίωση αλλά την κυριαρχία του ανθελληνισμού και της αθεΐας.
Και όμως. Τα γυναικόπαιδα της Αθήνας  που πήραν τα βουνά για να βρουν καταφύγιο από την κομμουνιστική φρικαλεότητα στα Δερβενοχώρια, δεν ήσαν πρόβατα που παραδόθηκαν πρόθυμα στη σφαγή. Οι μάνες που είδαν τα μωρά τους να γίνονται κάρβουνο στα Μεσόγεια της Αττικής από τα ανθρωπόμορφα τέρατα, πάλεψαν με νύχια και με δόντια την ώρα που οι «δημοκράτες» τους έπαιρναν τα παιδιά από την αγκαλιά και τις βίαζαν. Οι χωροφύλακες του Μακρυγιάννη δεν έπεσαν πρόθυμοι στο πηγάδι με τα λιοντάρια αλλά αγωνίστηκαν σαν λιοντάρια. Οι νεαροί Ευέλπιδες που στάλθηκαν άγουροι στο μέτωπο του Συμμοριτοπολέμου δεν έδωσαν τη ζωή τους για ένα αόριστο Δημοκρατικό Τίποτα. Δεν κουβαλούσαν γαρύφαλλα για τους φωτορεπόρτερ, αλλά όπλα με τα οποία υπερασπίστηκαν την πίστη τους και την τιμή τους, την Πίστη και την Τιμή της Ελλάδος. 

Είτε αρέσει είτε όχι, αγωνίστηκαν για την Ελλάδα μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός τους.

Το βάρος του ηρωισμού τους η μεταπολεμική Δεξιά δεν στάθηκε ικανή να το σηκώσει. Χειρότερα ακόμη, μπροστά στην μεταπολιτευτική προέλαση της Αριστεράς, πρόδωσε αυτούς πάνω στο αίμα των οποίων έχτισε την εξουσία της προκειμένου να εξακολουθήσει να έχει μερίδιο στη νέα πολιτική κατάσταση. 

Η Εθνική Δεξιά βρέθηκε έτσι καθισμένη στο σκαμνί επειδή δεν άφησε την Ελλάδα να γίνει Αλβανία όπως το επιθυμούσαν οι Γλέζοι και οι σύντροφοί τους, προδομένη από την Δεξιά των πονηρών πολιτευτών που προτίμησαν να μιλήσουν ψηφοθηρικά για θυσίες εκεί που δόθηκαν αγώνες μέχρις εσχάτων. 

Στους  πολιτικάντηδες της Δεξιάς, και τους συμπορευτές τους στην εθνική αμνησία, η Χρυσή Αυγή απαντά : ‘Όχι στο μίσος, όχι και στην ύβρη. Για να κοιτάξουμε με καθαρά μάτια το Αύριο, πρέπει να μάθουμε από το Χθες. Η Χρυσή Αυγή είναι αποφασισμένη να μην επιτρέψει έναν νέο Εμφύλιο. Τιμή σε όσους αγωνίστηκαν για να είναι η Ελλάδα ελεύθερη. Τιμωρία σε όσους την έριξαν στα νύχια των τοκογλύφων. 

Γνήσιοι απόγονοι Εκείνων, δεν θα θυσιαστούμε. Θα αγωνιστούμε. 

Η ΟΧΙΑ