Τοποθέτηση Χρ. Παππά στην επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών: «Κύρωση της Συνθήκης Εμπορίας Όπλων».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΠΑΣ (Ειδικός Αγορητής του Λαϊκού Συνδέσμου- Χρυσή Αυγή):

Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι μέλη της Επιτροπής.

Αναφερόμενος στη Συνθήκη, δηλαδή, στην Κύρωση που συζητάμε, διαπιστώνουμε όπως άκουσα και πριν, ότι η Συνθήκη αυτή υποτίθεται ότι αποτρέπει το παράνομο εμπόριο συμβατικών όπλων τα οποία ορίζονται μέσα Συνθήκη. Αλλά, αγαπητοί μου, το παράνομο εμπόριο όπλων δεν μπορεί να αποταχθεί με τις όποιες Συνθήκες, αφού οι ίδιες οι χώρες που υπογράφουν αυτές τις Συνθήκες τροφοδοτούν μέσω των μυστικών τους υπηρεσιών και γνωστών εμπόρων όπλων, εμπόλεμες ζώνες αλλά και τρομοκράτες.

Τελευταίο παράδειγμα πάνω σε αυτά που λέω, είναι που πόλεμος στην Συρία όπου στην κατοχή των τρομοκρατών βρέθηκαν αμερικανικά όπλα τελευταίας τεχνολογίας. Και γι' αυτό το λόγο, αλλά και για άλλους λόγους τους οποίους θα αναλύσω περαιτέρω, λέω ότι η Συνθήκη αυτή είναι προσχηματική και ανειλικρινής. Πρώτη φορά διαβάζουμε για εμπόριο όπλων το οποίο αποβλέπει σε ειρηνικούς σκοπούς, εκτός και εάν στον «ειρηνικό σκοπό» που διατυπώνεται στη Συνθήκη εννοούν οι συντάκτες της τον εξοπλισμό τρομοκρατών τύπου «Αραβικής Άνοιξης». Την οποία «Άνοιξη» αποφάσισε ο Λευκός Οίκος και τα «γεράκια» του Πενταγώνου.

Η πρόσβαση αγορών στις νόμιμες επιχειρήσεις παραγωγής πολεμικού υλικού δεν περιορίζεται ή διευκολύνεται από το σχέδιο νόμου, καθώς η πρόσβαση, π.χ. στις αγορές του εξωτερικού για τις ελληνικές αμυντικές εταιρείες, περιορίζεται από την άδεια έκδοσης τέτοιου υλικού από την υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών. Το οποίο για να εκδώσει αυτή την άδεια, παίρνει ουσιαστικά το «ΟΚ», το «εντάξει» από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Για να το πούμε απλά, μπορεί σε ελληνική εταιρία να απαγορευτεί να πουλήσει όπλα σε τρίτες χώρες, στις οποίες όμως πωλούν όπλα οι ίδιες οι αμερικανικές εταιρείες, νομίμως ή παρανόμως.

Με το σχέδιο νόμου απλοποιούνται όντως οι διαδικασίες μεταφοράς και εκδόσεις αδειών. Η συνθήκη, έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να επηρεάσει στον να καταλήξουν όπλα σε μη νόμιμα χέρια. Για παράδειγμα: Το κράτος Α της Αφρικής μπορεί να εκδώσει το λεγόμενο Ν User Certificate για τα όπλα που θα αγοράσει από την Ελλάδα. Εάν αυτό το κράτος μεταπωλήσει ή προωθήσει αυτά τα όπλα σε τρίτους - σε χώρα Β -  τότε συνυπεύθυνη σύμφωνα με τη Συνθήκη προς επικύρωση θα και είναι η Ελλάδα,  ενώ έως τώρα, με τα ισχύοντα, υπεύθυνη ήταν μόνον η χώρα Α της Αφρικής που εξέδωσε το User.

Το άρθρο 7 της Συνθήκης, μας δείχνει την υποκρισία αυτής της συνθήκης, παρατίθενται κάποιες προϋποθέσεις που πρέπει να ελεγχθούν για να γίνουν οι εξαγωγές όπλων, όπως η συμβολή ή η υπονόμευση ειρήνης και ασφάλειας χρήσης για διάπραξη ή διευκόλυνση σοβαρής παραβίασης του Ανθρωπιστικού Δικαίου, διάπραξη ή διευκόλυνση ενέργειας που αποτελεί αδίκημα βάση Διεθνών Συμβάσεων.

Μα με αυτό το σκεπτικό, δεν μπορεί να γίνεται καμία εξαγωγή όπλων και πουθενά. Και ποιος θα κρίνει, πού και πώς θα αξιοποιηθεί το υλικό της εξαγωγής, προκειμένου να μην προχωρήσει η πώλησή του;

Αυτό που θα σας αναφέρω, είναι «φρέσκο νέο» και μάλιστα το έχω κάνει ερώτηση και στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Όταν για παράδειγμα, εμείς ως Ελλάδα, θα πουλήσουμε αμυντικό υλικό στην Ουκρανία, αυτό δεν θα χρησιμοποιηθεί σε πολεμικές ενέργειες;

Για να μη μιλήσουμε για το εμπόριο όπλων στις αφρικανικές χώρες, που γίνεται, «ο χαμός κυριολεκτικά», αφού μέσα στην Συνθήκη αναλύονται πράγματα που μάλλον στην πράξη αγγίζουν την φιλοσοφία του δικαίου.

Στο άρθρο 26, καταλήγει να αναφέρει, ότι η προσχώρηση στην Συνθήκη Εμπορίας Όπλων, δεν θίγει υποχρεώσεις που έχουν αναληφθεί από το συμβαλλόμενο κράτος και δεν ακυρώνει διακρατικές συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας.

Άρα, δεν βλέπουμε πώς θα λειτουργήσει σε ένα επίπεδο κατασταλτικό η παρούσα Συνθήκη, δηλαδή, στην πράξη πώς θα επιβάλλονται κυρώσεις σε κράτος που κινείται εκτός των πλαισίων της Συνθήκης.

Απλά, στην πράξη δεν φαίνεται τίποτα τέτοιο, απλά δεν υπάρχει καμία ουσιαστική κύρωση.

Με τον γραμματέα του Ο.Η.Ε., ως υποτίθεται θεματοφύλακα της ειρήνης και με μια γραμματεία που υποτίθεται, ότι θα ελέγχει όλες τις διαδικασίες εμπορίας και αδειοδότησης πυρομαχικών και όπλων, υποτίθεται ότι γίνεται τυπικά, ένας πιο ουσιώδης έλεγχος. Έλεγχος σε τι; Σε ποιο υλικό; Αφού το πολεμικό υλικό που κινείται παράνομα και αντί-συμβατικά, έτσι κι αλλιώς βρίσκει πάντα άλλες διεξόδους.

Η υποκρισία είναι μεγάλη, ότι ο θεματοφύλακας είναι ο Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε.. Ποιου Ο.Η.Ε.; Του Ο.Η.Ε. που δεν βοήθησε αποτελεσματικά την Κύπρο μας το 1974 και συνεχίζει να το πράττει, με τα διάφορα σχέδια Ανάν, που ευτυχώς δεν έγιναν δεκτά από τους περήφανους Έλληνες της Κύπρου με το γνωστό δημοψήφισμα;

Του Ο.Η.Ε., που δεν μπορεί να παρέμβει αποτελεσματικά στις σφαγές από τους ισλαμιστές του ISIS

Του Ο.Η.Ε., που στην πράξη δεν παρεμβαίνει πουθενά και ποτέ, αλλά, είναι ένα απλό διακοσμητικό εργαλείο, θα έλεγα «μια μαριονέτα» του μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας και εννοώ τις ιμπεριαλιστικές Ηνωμένες πολιτείες;

Στο σημείο αυτό, εύλογα γεννάται και το εξής ερώτημα. Είναι τυχαίο που η έδρα του Ο.Η.Ε. βρίσκεται στη Νέα Υόρκη και όχι για παράδειγμα σε μια τυπικά ουδέτερη χώρα, όπως είναι η Ελβετία;

Σε γενικές γραμμές διευκολύνονται με αυτή τη Συνθήκη μεγάλες χώρες με ισχυρή πολεμική βιομηχανία στο  να συνεχίσουν να παρανομούν, εφόσον το επιθυμούν, ενώ αντιθέτως επιχειρείται περιορισμός σε μικρές χώρες που πωλούν όπλα προς τρίτους και, κυρίως, διευκολύνονται εταιρείες οπλικών συστημάτων και νέο-ταξικά συμφέροντα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, «καταψηφίζουμε» στο σύνολό της την εν λόγω Κύρωση.