«Καλά τα λέει η Χρυσή Αυγή, αλλά δεν είναι και οι μόνοι πατριώτες. Σε όλα τα κόμματα υπάρχουν πατριώτες. Εμείς δηλαδή, πατριώτες δεν είμαστε;»
Την έχουμε ακούσει κάμποσες φορές αυτήν την δικαιολογία από αυτούς που «δεν είναι ακραίοι». Δεν ξέρουν δηλαδή από πού να πιάσουν το κουβάρι και να βρουν την άκρη. Και είναι δικαιολογία και όχι θέση, γιατί την χρησιμοποιούν για να εξηγήσουν την μη ενεργό συμμετοχή τους στην δράση της Χρυσής Αυγής. Πράγματι υπάρχουν πατριώτες σε όλο το πολιτικό φάσμα. Αλλά ο πατριωτισμός τους είναι τόσος όσος τους αρκεί για να καθησυχάζει τα ξυπνήματα της συνείδησής τους. Τόσος όσος τους χρειάζεται για να μην νοιώθουν ενοχές. Είναι πατριώτες μέχρις εκεί που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «ακραίοι». Δηλαδή Χρυσαυγίτες.
Οι χλιαροί
Μου θύμισε η κουβέντα αυτή, την συζήτηση που είχε ένας πατέρας με ηγούμενο μονής του Αγίου Όρους. Με διάκριση, είναι αλήθεια, ζήτησε την παρέμβασή του γιατί ο γιος του ήταν πολύ θρήσκος. «Δεν είναι αυτός πολύ ζεστός. Εσύ είσαι χλιαρός», του απάντησε ο ηγούμενος.
Χλιαροί. Αυτή είναι θαρρώ μια καλή λέξη για να περιγράψει τους πατριώτες που αγαπούν την Ελλάδα, με την έννοια πως δεν θέλουν να της κάνουν κακό, αλλά δεν θα βγουν κι από την σειρά τους για να την βοηθήσουν. Αγαπούν παθητικά. Η ενεργητικότητα τους φαίνεται επικίνδυνη, και πάντως όχι καθωσπρέπει. Ας γίνει κομμάτια η Πατρίδα, αρκεί να μην σκάσει δίπλα μας.
Οι μορφωμένοι
Τα σκεφτόμουν αυτά μετά την δήλωση που έκανε ένας διαπρεπής Έλλην, από αυτούς που πολλοί «πατριώτες» έχουν κατά καιρούς θαυμάσει, γιατί και μορφωμένος είναι και «τους τα λέει» κιόλας.
Δεν έχω και σε πολλή εκτίμηση τους «μορφωμένους» όπως, ειρήσθω εν παρόδω, δεν έχω και τους «πατριώτες».
Μου λένε πού και πού μερικοί καλοπροαίρετοι πως η Χρυσή Αυγή πρέπει να φέρει κοντά της «μορφωμένους πατριώτες» που «να τους ξέρει ο κόσμος». Γιατί καλοί οι φουρναραίοι και οι κτηνοτρόφοι, οι έμποροι, οι δικηγόροι και οι στρατιωτικοί, αλλά, χρειάζεται «να βλέπει ο κόσμος» και «επώνυμους». Κι ένας από αυτούς, είναι κι ο διαπρεπής για τον οποίον θα πούμε παρακάτω.
«Γιατί; O τάδε (λένε ένα-δυο ονόματα, που τους υπέδειξε το χαζοκούτι), δεν είναι πατριώτης;»
«Εκείνον ρωτήστε. Είναι; Αν είναι, δώστε του διεύθυνση και τηλέφωνο».
Οι νοικοκυραίοι
Κάποιοι έχουν και σκέψεις «για παραπέρα». Τι το θέλουμε αυτό το επαναστατικό «εναντίον όλων;». Να γίνουμε παράταξη, να μην φοβίζουμε τους νοικοκυραίους. Σαν εμείς οι Χρυσαυγίτες να μην είμαστε εργαζόμενοι, σπουδασμένοι, νοικοκυραίοι. Και τι ζητούν, δηλαδή; Να μην φοβίζουμε, τάχα, εμείς που υπερασπιζόμαστε την Πατρίδα και τον Λαό, αυτούς που τους έκοψαν μισθούς, συντάξεις, σχολεία, περίθαλψη, τους παίρνουν τις δουλειές και τα σπίτια, και κάθονται αδιαμαρτύρητα να τους σφάζουν οι Σαμαράδες και οι Τσίπρες. Τι φόβο να έχουν οι πεθαμένοι; Να στρογγυλέψουμε, λένε. Ναι, και πόσο; Μέχρι να γίνουμε γλιστεροί κι απάνω εκεί στη γλίτσα πατώντας, να πέσουμε στα χέρια των διωκτών μας, στον κοινοβουλευτικό λάκκο με τα πράσινα σάλια της εξουσίας. Και τι κερδίζει η Πατρίδα από αυτό;
Οι μαϊμούδες
Σε μια κατηγορία ξεχωριστή, ανάμεσα στους εθνικιστές και τους πατριώτες, βρίσκονται οι μαϊμούδες. Οι ωφέλιμοι ηλίθιοι του Συστήματος, οι οπαδοί του «εγώ», είτε από σύμπλεγμα κατωτερότητος, είτε από την μεγάλη ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους, κάνουν την εμφάνισή τους στο προσκήνιο όταν τους χρειάζεται το Σύστημα, αναζητώντας εκτός από το μπαξίσι της εξουσίας και την προσωπική τους καθοσίωση στο στερέωμα των πολιτικών αρχηγών.
Είναι πιο πατριώτες, πιο εθνικιστές, πιο τα πάντα, από τους Χρυσαυγίτες. Ολως παραδόξως κινούνται ανενόχλητοι αν και είναι και πιο μάγκες γιατί ξέρουν να κολλάνε αυτοκολλητάκια και να βάζουν στο χαρτί εξυπνακισμούς. Αλλοι, είναι πιο νοικοκυραίοι γιατί «δεν προκαλούν», τα κάνουν όλα αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία να καθήσουν τα οπίσθιά τους ανάμεσα στους Σαμαράδες (πατριώτης δεν είναι κι αυτός;) και τους Πανούληδες ( τούτος είναι και ακροδεξιός), και να φτιάξουν τον πατριωτικό πώλο.
Ο διανοούμενος και η Μακεδονία μας
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα. Εθνικιστές δεν είναι όσοι αποστήθισαν δυο ντουζίνες φράσεις στα Αρχαία. Τέτοιες ξέρουν κι αυτοί που καθυβρίζουν τους Εθνικιστές, ψηφίζουν για να μπουν στις φυλακές, ψηφίζουν Μνημόνια, και τρώνε εκεί όπου έφτυναν.
Δεν αρκεί να είναι κάποιος διανοούμενος, και να φαντάζεται μιαν αρχαία ή μια βυζαντινή δόξα, δεν αρκεί να στραμπουλήξει την γλώσσα για να βρει λέξεις που δεν καταλαβαίνουν οι πολλοί. Σε τίποτε δεν διαφέρει ετούτος ο υποκριτής από τον πολιτικάντη του συρμού. Ισα-ισα είναι πιο ψεύτης, πιο λαοπλάνος, πιο απεχθής.
Όταν λοιπόν πριν λίγες μέρες ο «πολύς» Ζουράρις (με γιώτα, όπως το Γιάννης του Βαρουφάκη γράφεται με ένα ν), έκανε την ακόλουθη δήλωση, η άποψή μου επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά.
Για να εκφράσει την απόλυτη στήριξή του προς τον ΣΥΡΙΖΑ, σε τηλεοπτική εκπομπή του Mega, ο κύριος καθηγητής είπε:
«Θα ψηφίζω επ’ αόριστον τις προτάσεις που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και αν προτείνει την προσάρτηση της Μακεδονίας στα Σκόπια, στην Χιλή, στο Άνω Βολτά». Αυτά είπε ο βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων, κύριος Ζουράρις, και δεν έχω κανέναν λόγο να τον αμφισβητήσω. Ήταν στην συζήτηση και η κ. Κασιμάτη του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία επεχείρησε να μπαλώσει την ανοησία του «μορφωμένου πατριώτη» και να περισώσει την τιμή του κόμματός της, λέγοντας ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολύ πατριωτικό κόμμα». Λάστιχο χαλαρωμένο ο πατριωτισμός.
Όταν κάποιος που θα ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ ακόμα κι αν ψηφίσει την προσάρτηση της Μακεδονίας στα Σκόπια, ανήκει σε ένα «πατριωτικό» κόμμα και είναι «πατριώτης», και όταν «πατριωτικό» είναι ένα κόμμα που φέρνει με τα καράβια της γραμμής Ασιάτες και Αφρικανούς βασιβουζούκους και τους εγκαθιστά με τις ΜΚΟ του στην Πατρίδα μας, όπως άλλωστε έκανε και ο «χριστιανός» και «πατριώτης» Σαμαράς, ο ίδιος που έτρεχε στα ιουδαϊκά συνέδρια για να εξαφανίσει την Χρυσή Αυγή και να πάρει το χρίσμα του εκλεκτού, τότε στάχτη να γίνει ο «πατριωτισμός».
Μπορούμε να είμαστε Εθνικιστές; Καλώς. Ειδάλλως, ας πάει καθείς στο παραγώνι, να λέει τις ιστορίες του, μήπως και ξυπνήσει κάποτε η ψυχή μας και κάνουμε πράξεις τα όνειρά μας.
ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΠΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου