Επαναφορά του "κώλύματος εντοπιότητας"

                                                                                     Γράφει ο Σταύρος Καρεφυλλάκης

Στην Κρήτη, η οικογένεια Παρασύρη, με καταγωγή από τα Ζωνιανά, είναι γνωστή σε όλους. Μεγάλη φαμίλια με αρκετούς σκληρούς και τραχείς άνδρες που ποτέ δεν τα πήγαιναν καλά με το νόμο. Οι πιο πολλοί είναι κτηνοτρόφοι, κυκλοφορούν με θηριώδη 4Χ4 και δεν δέχονται «μύγα στο σπαθί» τους. Η απόφαση του Μιχάλη Παρασύρη του επονομαζόμενου και «Ψάκα», να κατέβει για βουλευτής στις εκλογές της 6ης Μαΐου με τη «Δημοκρατική Συμμαχία» της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη, χαροποίησε όλη τη φαμίλια. Άλλωστε είχαν κουμπαριά με την οικογένεια Μητσοτάκη. Παράλληλα με τον προεκλογικό αγώνα, ο 44χρονος Μιχάλης, είχε όμως και άλλες αγωνίες. Σύμφωνα με την Αστυνομία, ήταν στέλεχος της μεγαλύτερης συμμορίας με ναρκωτικά στην Κρήτη, με αρχηγό τον αδερφό του Κωνσταντίνο, γνωστό και ως «Κουκιά» . Η Υπόθεση στην οποία εμπλέκονται δεκάδες άνθρωποι μεταξύ τους και αξιωματικοί της Αστυνομίας έχει πλέον πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης. Πλέον, η οικογένεια Παρασύρη μπαίνει σε μεγάλες περιπέτειες. Στο κόλπο δεν είναι μπλεγμένα μόνο τα τρία αδέρφια αλλά και κάποια από τα παιδιά τους όπως και άλλα μακρινά μέλη της οικογένειας. Πολλοί στο Λασίθι και στο Ηράκλειο λένε πως η σύλληψη τους ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη καθώς για χρόνια φλέρταραν με την παρανομία. Τελικά, ο Μιχάλης Παρασύρης αντί για τα έδρανα της βουλής θα καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου αντιμετωπίζοντας βαρύτατες και σοβαρές κατηγορίες. Το ψάρι όμως βρωμάει από το κεφάλι και φτάνει μέχρι τα έδρανα της βουλής και τα κομματικά γραφεία... Δεν είναι η πρώτη φορά που στο νησί αποδεικνύεται στενή σχέση ανθρώπων του υποκόσμου με "βαριά" πολιτικά πρόσωπα. Μάλιστα εδώ και πολλά χρόνια στην Κρήτη, σιγοψιθυρίζεται ότι πίσω από αυτά τα κυκλώματα κρύβονται και πολιτικά πρόσωπα. Είναι το αποτέλεσμα της πελατειακής σχέσης των πολιτικών με τους ψηφοφόρους τους όπου ειδικά στην Κρήτη θέριεψε περισσότερο από κάθε άλλο μέρος της χώρας μας κατά τα χρόνια της λεγόμενης μεταπολίτευσης. Η Χρυσή Αυγή οφείλει να γκρεμίσει αυτή την κυριαρχούσα στο εκλογικό σώμα λογική, σμιλεύοντας άφθαρτους και ικανούς συναγωνιστές οι οποίοι θα αποτελέσουν τους μελλοντικούς βουλευτές της Χρυσής Αυγής πορευόμενοι με τα ιδεώδη και τις αξίες του "Χρυσαυγίτη. Μ' αυτό τον τρόπο θα δώσουμε και ένα καίριο κτύπημα στον υπόπτως καλλιεργούμενο αρρωστημένο τοπικισμό που διχάζει το λαό μας, αποσυνδέοντας την αντίληψη της πολιτικής από το φατριαστικό κομματαρχιλίκι. Ίσως θα έπρεπε να επανέλθει το "κώλυμα εντοπιότητας" και στην πολιτική. Ο δικαστής, ο αστυνομικός, ο πολεοδόμος, ο εφοριακός να μην μπορούν να υπηρετούν στον τόπο καταγωγής αλλά το ίδιο και ο πολιτικός, να μην πολιτεύεται στον τόπο καταγωγής του αλλά σε άλλη περιοχή, δίδοντας τέλος στις επιθυμίες των διαφόρων, ποικίλης διαβαθμίσεως, παρασίτων της κοινωνίας μας.