Αξιοπρόσεκτο παράδειγμα αδέκαστου ιστορικού ερευνητή και συνάμα αφοσιωμένου και οξυδερκούς αγωνιστή της αλήθειας αποτελεί ο ακάματος Γάλλος ευπατρίδης Lθon de Poncins, συγγραφέας πολυαρίθμων βιβλίων για τον Ελευθεροτεκτονισμό, τον Σιωνισμό και τον Κομμουνισμό, με τα οποία αποκάλυψε πολλά στοιχεία από τα παρασκήνια της Παγκόσμιας Επανάστασης.
Ο Υποκόμης Gabriel Leon Marie Pierre de Montaigne Poncins (1897 – 1975) ήταν Γάλλος δημοσιογράφος και δοκιμιογράφος. Προερχόμενος από μια παλαιά κοινοβουλευτική οικογένεια που έλαβε τίτλο ευγενείας το 1696, ήταν ένας αφοσιωμένος καθολικός Χριστιανός, και γνώρισε κάποια διεθνή επιτυχία στην δεκαετία του 1930 (αρκετά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί, ιδίως στα αγγλικά, στα ιταλικά και στα ισπανικά). Ο Leon de Poncins εξηγεί τις περισσότερες από τις μεγάλες πολιτικές και επαναστατικές αναταραχές της «νεωτερικότητας» με την παράλληλη και πολύμορφη δράση αλληλοδιαπλεκομένων ρευμάτων από ορισμένες μυστικές εταιρείες, που φέρουν μια «πίστη» αντίθετη με εκείνη του Χριστιανισμού. Το έργο του στοχεύει ιδιαίτερα τα επαναστατικά κινήματα και τους Σιωνιστές, επίσης δε μας διαφωτίζει σκιαλυτικά για τον τεκταινόμενο «μυστικό πόλεμο», όπου επικεφαλής των απάνθρωπων «διαλυτικών» δυνάμεων είναι μια ιδιόμορφη «πίστη» διαβολικού είδους. Στην συγγραφική του παραγωγή περιλαμβάνονται αρκετά συχνά αναφορές αντι-μασονικού χαρακτήρα, όπου αναγνωρίζουμε κάποιες ιδέες της Συντηρητικής Αντεπανάστασης.
Ο de Poncins συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες όπως οι «Le Jour», «Le Figaro», «L’ Ami du peuple» του μαικήνα των ευσεβών Εθνικιστών Franηcois Coty, «Le Nouvelliste de Lyon» και «Le Nouvelliste du Morbihan». Διηύθηνε την πολιτική επιθεώρηση «Αντεπανάσταση» από το 1937 έως το 1939. Υπήρξε πιστός φίλος του Emmanuel Malynski, με τον οποίο συνέγραψε τον «Απόκρυφο Πόλεμο». Έγραψε και στις «Γαλλικές Αναγνώσεις» ένα μηνιαίο περιοδικό της άκρας δεξιάς που ιδρύθηκε το 1957 από τον Henry Coston και στο «Ανάγνωση και Παράδοση», ένα μηνιαίο περιοδικό που ορίζεται ως «αντεπαναστατικό λογοτεχνικό δελτίο». Επίσης συνεργάστηκε με την «Διεθνή Επισκόπηση των Μυστικών Εταιρειών» (RISS), όργανο της «Ένωσης των Ελευθέρων Καθολικών», ενώ θεωρείται συνεχιστής του έργου του ιδρυτή της RISS, Πρεσβυτέρου και σπουδαίου συγγραφέα Ernest Jouin (1844-1932)
Στα συνωμοσιολογικού τύπου δοκίμιά του, ο de Poncins πάντα κατήγγειλε με συνέπεια την «μασονική συνωμοσία» (την σχέση μεταξύ της μασονίας και της Γαλλικής Επανάστασης αλλά και της προδρόμου του ΟΗΕ «Κοινωνίας των Εθνών»), καθώς και την αφανή ισχυρή ιουδαϊκή επιρροή στις εσωτερικές υποθέσεις της Καθολικής Εκκλησίας.
Η ιστορική ανάλυσή του καταδεικνύει μια συντονισμένη άσκηση πίεσης από διεθνείς σιωνιστικούς κύκλους κατά την διάρκεια του Α’ Μεγάλου Πολέμου με σκοπό την δημιουργία ενός μελλοντικού εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, μέσω του χειρισμού των διπλωματικών συμμαχιών και συγκρούσεων μεταξύ των χωρών. Ικανότατοι Σιωνιστές ευρισκόμενοι στην κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας από τα μέσα 1916 έως τις αρχές του 1917, (σε μιαν εποχή που η Γερμανία θριάμβευε σε όλα τα μέτωπα και οι Βρετανοί σχεδίαζαν να υπογράψουν ανακωχή με τον Κάιζερ), υποσχέθηκαν να μετατρέψουν την Παλαιστίνη σε εβραϊκό οικισμό -τότε υπό οθωμανική κυριαρχία, όπου βέβαια η Βρετανία δεν είχε κανένα δικαίωμα- με αντάλλαγμα να εξέλθουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στον πόλεμο μαζί με την Αντάντ.
Τον Φεβρουάριο του 1917, ο εξέχων επικεφαλής του σιωνιστικού κινήματος, ο βιοχημικός Chaim Azriel Weizmann (μετέπειτα Α’ Πρόεδρος του επανιδρυθέντος Ισραήλ) και ο σύμβουλος της αυτοκρατορικής βρετανικής κυβέρνησης Sir Mark Sykes (διάσημος ανατολιστής, που έμεινε γνωστός από την μυστική συμφωνία Sykes-Picot του Μαΐου του 1916, η οποία εμοίρασε ανάμεσα στην Γαλλία και στην Βρετανία τις σφαίρες κυριαρχίας στην Μέση Ανατολή) διαπραγματεύονταν την υποστήριξη των Σιωνιστών προς την Βρετανία, με αντάλλαγμα μια γραπτή βρετανική δήλωση υποστήριξης στον εποικισμό της Παλαιστίνης.
Εύλογα ο δόκτωρ Weizmann πίεζε για την συμπερίληψη του όρου «εβραϊκό κράτος» στην δήλωση. Ωστόσον, πολλοί Βρετανοί Εβραίοι αντετίθεντο στον Σιωνισμό, ενώ παραλλήλως η Βρετανία ήταν επιφυλακτική να μιλήσει ανοικτά για κράτος σε μια περιοχή που σχεδίαζε να καταλάβει και να κρατήσει υπό την κυριαρχία της. Τελικώς, οι δύο πλευρές κατέληξαν στον όρο «εθνικό σπίτι για τους Εβραίους». Στις 2 Νοεμβρίου 1917, η επίσημη δήλωση δημοσιεύτηκε με την μορφή επιστολής του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών Λόρδου Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ προς τον Βαρόνο Εδμόνδο Ρότσιλντ (από το σιωνιστικό κίνημα) υπέρ «εγκαθιδρύσεως στην Παλαιστίνη εθνικής κοιτίδας του εβραϊκού λαού». Στην διακήρυξη προσεχώρησε πολύ σύντομα και η Γαλλία διά του Υπουργού Εξωτερικών της Πισόν ! Σημειώνεται μάλιστα ότι της διακηρύξεως Μπάλφουρ προηγήθηκε, (τον Ιούλιο του 1917), η υπόσχεση του Υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Βενιζέλου, Νικολάου Πολίτη ότι : «εν ευθέτω χρόνω η Κυβέρνησις των Φιλελευθέρων θέλει καταβάλη πάσαν προσπάθειαν όπως υποβοηθήση το εθνικόν έργον των Ισραηλιτών εν πλήρει συμφωνία μετά των μεγάλων Συμμάχων της Ελλάδος». Την δήλωση επανέλαβε ο Υπουργός στο Κοινοβούλιο τον Φεβρουάριο του 1918, σε αντιφώνηση ευχαριστιών του «Έλληνος Βουλευτού Θεσσαλονίκης, Ισραηλίτου το θρήσκευμα και Σιωνιστού Μ. Κοφφίνα» (Συνεδρίασις Γ΄, Κ΄ Περίοδος της 28ης Φεβρουαρίου 1918). Σήμερα, 99 χρόνια μετά την κοινοποίησή της, η επιστολή – διακήρυξη Μπάλφουρ θεωρείται από τους Παλαιστινίους ορόσημο για την καταστροφή τους.
Ο de Poncins παρέθεσε ένα βιβλίο γραμμένο από έναν σπουδαίο Σιωνιστή, τον Samuel Landman με τίτλο : «Μεγάλη Βρετανία, Παλαιστίνη και οι Εβραίοι», που δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 1936, το κείμενο του οποίου επιβεβαιώνει την γενική τοποθέτησή του de Poncins.
Ο Υποκόμης αποδείχθηκε αμετακίνητος αντισιωνιστής και αντικομμουνιστής. Επίσης, μέχρι το θάνατό του, κατήγγειλε συστηματικά κι επίμονα τις «απόκρυφες δυνάμεις» και τους οργανισμούς που χειρίζονται τον κόσμο και διαφθείρουν τον χριστιανισμό. Υπήρξε πολυγραφότατος. Επί περίπου 50 έτη συνέγραψε σωρεία βιβλίων, δοκιμίων και φυλλαδίων. Τα σπουδαιότερα εξ αυτών είναι τα ακόλουθα: «Οι μυστικές δυνάμεις της Επανάστασης», 1928. – «Απορριπτέος από τον τύπο», 1931. – «Ο Ελευθεροτεκτονισμός μυστική δύναμη», 1932. – «Οι Ιουδαίοι κυρίαρχοι του Κόσμου», 1932. – «Η Δικτατορία των Μυστικών Δυνάμεων – Ο Ελευθεροτεκτονισμός σύμφωνα με τα μυστικά έγγραφά του», 1934. – «Κοινωνία των Εθνών, μασονικό υπερκράτος», 1936. – «Μυστική Ιστορία της ισπανικής επανάστασης», 1937.- «Το κομμουνιστικό σχέδιο της ένοπλης εξέγερσης», 1939. – «Ο Ελευθεροτεκτονισμός εναντίον της Γαλλίας», 1941. – «Ισραήλ, καταστροφέας των Αυτοκρατοριών» , 1942. – «Το κομμουνιστικό αίνιγμα», 1942–«Σοβιετικοί Κατάσκοποι στον Κόσμο», 1961- «Ο Ιουδαϊσμός και το Βατικανό», 1967. – «Χριστιανισμός και Ελευθεροτεκτονισμός», 1969.-«Εχθρικές διεισδύσεις στην Εκκλησία», 1970–«Ιστορία του Κομμουνισμού από το 1917 έως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», 1973.– «Τα έγγραφα Μοργκεντάου», 2014. Από του 2005 και ένθεν, οι εκδόσεις Saint-Remi έχουν προβεί σε επανέκδοση των περισσοτέρων έργων του ερευνητή.
Κατά την διάρκεια του Δεύτερου Συμβούλιου του Βατικανού, μετά την ψηφοφορία της 20ης Νοεμβρίου 1964, κατά την τρίτη σύνοδο του «Προσωρινού σχήματος» που ασχολήθηκε με την στάση της Εκκλησίας απέναντι στον Ιουδαϊσμό, ο Leon de Poncins έγραψε το φυλλάδιο: «Το εβραϊκό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Συμβούλιο», Αυτό διανεμήθηκε στους Επισκόπους πριν από την τέταρτη και τελευταία συνεδρία. Ο συγγραφέας επεσήμανε ότι «…υφίσταται από τους Πατέρες του Συμβουλίου μια βαθιά παρανόηση για το τι αποτελεί την ουσία του Ιουδαϊσμού». Οι συμβουλές και οι διαπιστώσεις του de Poncins διέσωσαν τα ελάχιστα του Καθολικού Χριστιανισμού, δεν σταμάτησαν την σιωνιστική διείσδυση στην Αγία Έδρα, είχαν όμως σημαντική επίδραση στη σύνταξη της μετέπειτα Δήλωσης «Nostra Aetate» που εγκρίθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1965.
Στο επιμύθιο του φυλλαδίου του για το Β’ Συμβούλιο του Βατικανού ο de Poncins έγραφε: «….στο βιβλίο του «Η Δυστυχία του Ισραήλ», ο εβραίος συγγραφέας Alexandre Roudinesco παρέχει μια θαυμάσια απάντηση σε όλες αυτές τις γεμάτες θυμό κατάρες: « Η επιβίωση μέχρι τις μέρες μας, αυτής της μικρής κοινότητας, παρά τις διώξεις και την πρωτοφανή ταλαιπωρία , έχει αποκληθεί το “εβραϊκό θαύμα”. Αυτή η επιβίωση δεν είναι θαύμα, αλλά είναι ντροπή. Το πραγματικό εβραϊκό θαύμα είναι η πνευματική κατάκτηση της ανθρωπότητας μέσω του Χριστιανισμού. Η αποστολή του εκλεκτού λαού τελείωσε πριν από πολύ καιρό. Εκείνοι που, μεταξύ των Εβραίων, ελπίζουν μια μέρα να μπορούν να ολοκληρώσουν το Χριστιανισμό με έναν ανανεωμένο μεσσιανισμό, αγνοούν τους βασικούς νόμους της εξέλιξης της ανθρωπότητας”.»
Α. Κωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου