Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

ΟΔΟΣ Σ.ΚΑΛΛΑΡΗ‏

ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΗ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΑΝΗΚΟΥΝΕ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ! ΔΕΙΤΕ ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΔΑΝΕΙΣΤΗΚΕ Τ' ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ Η ΟΔΟΣ Σ.ΚΑΛΛΑΡΗ ΣΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΚΑΠΗΛΕΥΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Τ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ Είναι φυσικό οι προσωρινοί λαθροέποικοι ως ανιστόρητοι διεθνιστές δεν το γνώριζαν,ελπίζω τώρα που το έμαθαν,να μας αδειάσουν την γωνιά,ώστε να μη αμαυρώνουν την μνήμη και τ'όνομα του ήρωα ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ που τρίζουν τα κοκκαλά του!! ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΣΑΝ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΘΡΗΝΗΣΕ ΣΑΝ ΠΑΤΕΡΑΣ Ο Αξιωματικός Κωνσταντίνος Καλλάρης αφιέρωσε τη ζωή, αλλά και την οικογένειά του στην Ελλάδα. Ο Στρατηγός έχασε ένα γιο στο μέτωπο της Ηπείρου και άλλον ένα στην Μικρά Ασία. Ο Καλλάρης έγινε ο πρώτος διοικητής της πόλης μας. Ο γιος του Σπύρος Καλλάρης μετά το θρίαμβο στη Θεσσαλονίκη, τραυματίστηκε και μετά από λίγες μέρες, αρρώστησε. Την παραμονή της μάχης της Μανωλιάσας, ο Σπύρος ζήτησε απ’ τον γιατρό να τον αφήσει να πολεμήσει. Ο γιατρός αρνήθηκε, γιατί θεωρούσε ότι δεν θα άντεχε ο οργανισμός του τόση πίεση. Ο ανθυπολοχαγός Καλλάρης δεν το βαλε κάτω. Σηκώθηκε, φόρεσε τη στολή του και με δυσκολία ο γιατρός τον κρατούσε να μη φύγει. Τελικά φώναξαν τον πατέρα του, του οποίου η εντολή ήταν νόμος για τον ανθυπολοχαγό. Ο Στρατηγός Καλλάρης άκουσε προσεκτικά τις συμβουλές του γιατρού και του είπε: «Γιατρέ σας παρακαλώ να τον αφήσετε. Αν αισθάνεται τον εαυτό του καλά, πρέπει να πάει». «Μα είναι ασθενής», αντέκρουσε ο γιατρός, αλλά πατέρας και γιος είχαν πάρει την απόφασή τους. Ο Σπύρος πολέμησε και έπεσε στη μάχη της 7ης Δεκεμβρίου του 1912. Το βράδυ, αφού μάζεψαν τους νεκρούς και του τραυματίες απ’ το πεδίο μάχης, ένας στρατιώτης πλησίασε τον γιατρό και του ψιθύρισε ότι ο ανθυπολοχαγός Καλλάρης ήταν νεκρός.Το επόμενο πρωί, ενημέρωσε τον Στρατηγό για το θάνατο του γιου του. Ο Καλλάρης μπήκε στη σκηνή και στάθηκε αλύγιστος μπροστά στη σωρό του γιου του. Δημοσίευμα της εποχής, περιέγραψε τη σκηνή: «Έμεινεν όρθιος εως ένα τέταρτον, πότε χαιδεύων τα μαλλιά του παιδιού και άλλοτε τα χείλη. Μια στιγμή θωπεύων τα παγωμένα χέρια του είπε: «παιδί μου, πώς επάγωσαν τα χεράκια του». Και έπειτα: «Εύγε Πίπη μου, έκαμες το καθήκον σου». Όταν βγήκε από τη σκηνή, το πρόσωπό του ήταν χλωμό, αλλά ανέκφραστο. Στράφηκε προς τους αξιωματικούς και είπε: «Κύριοι, επί των ίππων!» Ο Καλλάρης, όπως έγραψαν οι πολεμικοί ανταποκριτές, «πολέμησε όλη μέρα σαν Στρατηγός και το βράδυ, θρήνησε σαν πατέρας». Το τελευταίο χτύπημα, ο θάνατος του Άγγελου Άγγελος Καλλάρης,πέθανε στις 20 Αυγούστου του 1922, στη μάχη της Ουσάκ. Σκοτώθηκε, καθώς κάλυπτε την οπισθοχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων με πυροβόλα. Τα ίχνη του χάθηκαν και για πολλές μέρες πίστευαν ότι είχε αιχμαλωτιστεί. Δυστυχώς, ο Καλλάρης δεν μπόρεσε να βρεθεί κοντά στο Άγγελο, όπως είχε συμβεί με τον Σπύρο. Η οικογένεια έπρεπε να περιμένει νέα του για μέρες, χωρίς να ξέρει αν ζούσε ή αν πέθανε. Τελικά βρέθηκε το πτώμα του και ενημερώθηκε η οικογένειά του στην Αθήνα. Οι εφημερίδες αναφέρθηκαν με σεβασμό στον νεαρό πεσσόντα και τον ηρωικό πατέρα του. Ο Κωνσταντίνος Καλλάρης συνέχισε την προσφορά του στην πατρίδα, αλλά στράφηκε προς τον κοινωνικό τομέα. Τον ενδιέφερε η εκπαίδευση των νέων και έκανε προσπάθειες για τον εκσυγχρονισμό και την χρηματοδότηση των εκπαιδευτικών κέντρων. Πέθανε το 1940 και το έργο του συνέχισαν οι δύο κόρες του, Αγγελική και Χρυσηίδα. Σήμερα πολλοί δρόμοι στην Αττική φέρουν το όνομά του αν και ελάχιστοι γνωρίζουν την προσφορά και την ιστορία ενός ανώτατου αξιωματικού, που δεν έκρυψε τα παιδιά του στα μετόπισθεν. Ενός ηγέτη που «τη μέρα πολέμησε σαν στρατηγός και το βράδυ θρήνησε σαν πατέρας…»
ΥΓ:ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ !!!

http://ioanninaxa.blogspot.gr/2015/09/blog-post_14.html?m=1

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...