H συζήτηση γύρω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την χρησιμότητα ή την διάλυσή της βασίζεται σε αρκετές παρανοήσεις. Υπάρχουν κατ’ αρχήν οι αφελείς ελληνικοί συναισθηματισμοί που υπολογίζουν σε «φιλίες» μεταξύ κρατών. Είναι η μεταφορά στην πολιτική της αντίληψης του μαθητή που επαιτεί την προστασία του δασκάλου απέναντι στους τσαμπουκάδες συμμαθητές του, ώστε να του παραχωρηθούν άνωθεν τα δίκαιά του. Η τακτική αυτή σπανίως επιτυγχάνει. Συνήθως κουράζει και μετατρέπει τον αδικούμενο σε ενοχλητικό μαμμόθρεφτο. Αυτή ακριβώς είναι η Ελλάδα που τριγυρίζει στους διεθνείς οργανισμούς εκλιπαρώντας για προστάτες έναντι της Τουρκίας, των Σκοπίων ή της κ. Μέρκελ.
Είναι φανερό ότι η τακτική αυτή δεν μας εξυπηρετεί. Κανείς εκ των πολιτικών της Ευρώπης και της Αμερικής δεν έχει τον οιονδήποτε λόγο να συνδιαλλαγεί με ζητιάνους, γλυψιματίες και κενόδοξους. Είτε είναι γραβατωμένοι είτε με τα πουκάμισα έξω, είναι κακόμοιροι και φαιδροί.
Ετερη παρανόηση είναι η θεώρηση της Ε.Ε. ως του μητρικού υπερσκάφους Γκαλάκτικα το οποίο οφείλει να προστατεύει και να υπερασπίζεται τα εξαρτώμενά του. Η Ε.Ε. όμως, είναι μια ένωση οικονομικών συμφερόντων. Αυτό δηλώνει το αμέσως προηγούμενο όνομά της, Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.). Το να προσπαθεί επομένως κανείς να αναζητήσει σε έναν οργανισμό προγραμματισμένο να συνάπτει οικονομικές συμφωνίες, λύσεις έξω από την Οικονομία, είναι εξ αρχής καταδικασμένο.
Η Ε.Ε. εξυπηρετεί πρωτίστως τα οικονομικά συμφέροντα των κρατών που την συναποτελούν. Αυτό φάνηκε και από την στάση των κρατών-μελών που προέκυψαν από την διεύρυνσή της με χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ. Η Ελλάδα υποστήριξε ηττοπαθώς την εισδοχή τους ελπίζοντας ανοήτως πως θα αποκτήσει συμμάχους. Η στάση τους στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις αποτελεί κόλαφο για την εξωτερική πολιτική που ακολουθήθηκε και καταρρίπτει τις ανοησίες περί διακρατικής φιλίας. Συμμάχους αποκτούν οι ισχυροί, και όχι οι καρπαζοεισπράκτορες της Υφηλίου.
Το ζητούμενο επομένως είναι μια μελετημένη, στοχευμένη και δυναμική εθνική πολιτική. Η πολιτική πρόταση της Ελλήνων Εθνικιστών δεν έχει καμία σχέση με την νοσταλγία. Όσοι επιθυμούν την επιστροφή στον πρωτογονισμό, μπορούν να τον επιλέξουν και τώρα. Οι συνθήκες άλλωστε το ευνοούν.
Η πρότασή μας έχει να κάνει με την ισότιμη, κοινωνικά δίκαιη και εθνικά υπερήφανη συμμετοχή της Ελλάδος στην Ε.Ε. Αλλωστε, οι εθνικιστικές δυνάμεις βρίσκονταν πάντοτε στην πρωτοπορία της εποχής τους. Όσο και αν αυτό ενοχλεί τους προσκολλημένους στην παρελθοντολογία, οι δυνάμεις του παλαιού πάντοτε προτιμούσαν να μένουν στην ασφάλεια της κριτικής, στην σκιά των γεγονότων, και να απολαμβάνουν τους καρπούς των κόπων όσων αγωνίζονται. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η σύγκρουση μεταξύ εθνικοσοσιαλισμού και κομμουνισμού, δυο νέων ρευμάτων και υπερεθνικών δυνάμεων του 20ουαιώνα, χρησιμοποιήθηκε από το Παλαιό, την Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ που εμφανίστηκαν, μετά την ήττα της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας δια των όπλων, ως οι εγγυητές της παγκόσμιας ειρήνης και της ασφάλειας. Μαζί με τους συμμάχους τους και υποτιθέμενα ιδεολογικούς τους αντιπάλους Σοβιετικούς, οδήγησαν τους λαούς της Ευρώπης του Ανατολικού Μπλοκ στην υλική και ηθική εξαθλίωση, και τους Δυτικούς, στον σύγχρονο όλεθρο των Χρηματιστηρίων και του αποπολιτισμού.
Σήμερα, οι ευρωπαίοι Εθνικιστές βρίσκουν κοινή γλώσσα συνεννόησης σε πολλά ζητήματα που τους απασχολούν από κοινού. Η ελπίδα ότι το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ώσμωσης θα είναι βιώσιμο και επιτυχές προέρχεται από τις προϋποθέσεις αυτών των διεργασιών που δεν είναι φιλίες και συναισθηματισμοί αλλά κοινές και αναμφισβήτητες αποδοχές που έχουν να κάνουν με το Έθνος σε όλες τις εκδοχές και εκφάνσεις του, την συναντήληψη των προβλημάτων και την συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας για λύσεις στην Οικονομία που θα παρακάμπτουν τις σαθρές κατεστημένες αντιλήψεις.
Σε αυτό το πλαίσιο η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκει δικαιωματικά στην Χρυσή Αυγή, και προσφέρει στην Πατρίδα μας την ευκαιρία εκτός από το να προσφέρει ως συνήθως θυσίες, να αποκτήσει λόγο και δικαιώματα απέναντι στους συνομιλητές τη. Επιτέλους, η Ελλάδα και οι Έλληνες περνούν στο προσκήνιο της πολιτικής με ρόλο θετικό και αποφασιστικό.
ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΠΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου