Η δικαίωση της Χρυσής Αυγής

Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας "Εμπρός", Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά στην στήλη "Εγέρθητι"

Οι επιλογές του κυβερνητικού σχήματος δικαιώνουν την στάση των Ελλήνων Εθνικιστών στο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, όσο και την άρνηση του Νίκου Μιχαλολιάκου να καθήσει στο ίδιο τραπέζι με ηγεσίες που έχουν ήδη παραδώσει ή ετοιμάζονται να παραδώσουν την χώρα στους ξένους, και έχουν συμφωνήσει την πορεία τους. Αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση είχε ποτέ την πρόθεση να διαπραγματευθεί, η Ελλάδα έχει όλα τα μέσα για να βγει από την γωνία του ρινγκ και να περάσει στην αντεπίθεση, πριν φθάσει στην έξοδο που διακαώς επιθυμεί ο αμερικανικός παράγοντας.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική όμως, είναι νωθρή και δειλή, παγιδευμένη στην μεταπολεμική αντίληψη ενός καθεστώτος ασφάλειας και σταθερότητας, για το οποίο εγγυητές είναι οι σύμμαχοι της Ε.Ε. και των ΗΠΑ. Το ΥΠΕΞ είναι απρόθυμο να διεκδικήσει το οτιδήποτε για λογαριασμό της Ελλάδος. Κι αυτό δεν είναι ίδιον του ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια μη-πολιτική εφάρμοσε η ΝΔ.

Οι σύμμαχοι δεν βοήθησαν ποτέ την Ελλάδα. Και στα δύο μείζονα εθνικά ζητήματα, το Κυπριακό και το Σκοπιανό, η Ελλάδα δεν είχε στο πλευρό της τους υποτιθέμενα συμμάχους. Χαμένη πήγε η ανθρωποθυσία των Ελλήνων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στον ξενοκίνητο εμφύλιο που ακολούθησε. Οι σύμμαχοι προτιμούν να στηρίζουν αυτούς που στάθηκαν απέναντί τους. Οι Έλληνες θεωρούνται οι δεδομένοι και ανεπιθύμητοι φτωχοί συγγενείς. Παρά τον αρχοντοχωριατισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η πραγματικότητα άλλα μαρτυρά. Τα σύνορα του κόσμου έχουν αλλάξει δεκάδες φορές στην πρόσφατη Ιστορία, και δεν υπάρχει καμία ένδειξη που να μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτό δεν θα γίνει και πάλι.

Γεωγραφικά, ιστορικά, πολιτισμικά αλλά και οικονομικά, η Ελλάδα μπορεί να γίνει υπερδύναμη της Ευρώπης. Είναι καθαρά πολιτική απόφαση να είναι παρούσα ή απούσα. H Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι βεβαίως η Ευρώπη. Είναι όμως ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να ελπίσουν τα ευρωπαϊκά έθνη, απέναντι στις σύγχρονες απειλές του Ισλάμ και των αμερικανικών ελίτ. Ένας πολιτικός ηγέτης, έχοντας πίσω του το 61% του λαού μιας χώρας που αγωνίστηκε στο πλευρό των νικητών του πολέμου που εδραίωσε την Ευρώπη που ξέρουμε, δεν θα δεχόταν ποτέ από τον κάθε Βέμπερ, Σόιμπλε και Φερχόφσταντ που οι παππούδες τους πολέμησαν με τους ηττημένους εναντίον της Ελλάδος, να του λένε «Ξέρετε πώς ζουν οι Βούλγαροι;» ή να παίζουν στα ζάρια την Πατρίδα του, ανταλλάσσοντάς την με το Πόρτο Ρίκο.

Ο νεοφιλελευθερισμός που εκφράζουν οι γκάγκστερς του ευρώ, είναι κυρίαρχος πολιτικά, οικονομικά και ως μαζική αντίληψη της καθημερινότητας, και ο κομμουνισμός η επίφαση πλουραλισμού και δημοκρατικότητας, που επειδή έχει αποδειχθεί ανίκανος να κυβερνήσει καρποφόρα, είναι ακίνδυνος αντίπαλος, όπως αποδεικνύει και η σύντομη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Μοναδικός δρόμος ελπίδας και δημιουργίας, είναι ο δρόμος του Εθνικισμού. Κι αυτό θα γίνει ολοφάνερο αμέσως μετά την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, και την ολοκληρωτική υποδούλωση που θα φέρει μια κυβέρνηση των κομμάτων του μνημονιακού τόξου και τεχνοκρατών. Στην Ευρώπη υπάρχει αυτήν την ώρα ένδεια ηγετών. Οι ηγέτες που είχαν ένα κάποιο όραμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν υπάρχουν πια. Η Ευρώπη έχει βρεθεί στα χέρια μιας μαφίας Αμερικανικών συμφερόντων την οποία υπηρετεί η γερμανική ηγεσία.

Όμως «Τα πάντα ρει». Εκτός από καταστροφικό, είναι και αφελές να αγκιστρώνεται η ελληνική πολιτική σε έναν κόσμο ο οποίος καταφανώς αλλάζει. Η σταθερότητα δεν βρίσκεται παρά στις φαντασιώσεις κάποιων που ζουν στο παρελθόν. Ένας νέος κόσμος αγωνίζεται να γεννηθεί. Και εμείς είμαστε μέρος της Ιστορίας του. Ο Ελληνικός Εθνικισμός, και η έκφρασή του στον Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή, αποτελούν την πιο ρεαλιστική οδό για την ανασυγκρότηση της Ελλάδος και την ενδυνάμωση του Λαού μας.

Εάν λαός και ηγεσίες έχουν την δύναμη να απαγκιστρωθούν από τις ιδεοληψίες του παρελθόντος, και αν πραγματικά υπάρχει η θέληση οι Έλληνες να κυβερνήσουμε την Ελλάδα, οι λύσεις υπάρχουν και είναι μπροστά στα μάτια μας. Η πατρίδα μας έχει ένα υπέροχο κλίμα, γόνιμο έδαφος, πλούσιο υπέδαφος, και επί χιλιετίες έζησε και μεγαλούργησε με συγκριτική πενία. Ο λαός μας δημιούργησε σε αυτήν την γη την Φιλοσοφία, την Λογοτεχνία, το Θέατρο, την Μουσική, τον Χορό, τις Επιστήμες και την Τεχνολογία, την Αρχιτεκτονική και τις Καλές Τέχνες. Ποιος μπορεί να πει πως δεν μπορούμε να ζήσουμε καλλιεργώντας αυτήν την κληρονομιά, και πρέπει να εξαρτόμαστε από το διευθυντήριο των Βρυξελλών; Αυτά τα αγριογούρουνα της Βόρειας Ευρώπης, δεν θα έκαναν προκοπή αν δεν μαυρίζονταν στο κάρβουνο πριν δυο αιώνες. Πώς ανεχόμαστε το κάρβουνο των εργοστασίων τους να βαρύνει στην ζυγαριά μας;

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-dikaiwsh-ths-chrushs-aughs#ixzz3fhWF9q1X