Το άγχος, ο τρόμος και η αγωνία του, εντέχνως κεκαλυμμένα από την στομφώδη διαλεκτική του, προκειμένου να πείσει, πρώτα απ όλα τον εαυτό του και κατόπιν το ακροατήριο, ότι ο ίδιος και το υπόλοιπο του υπολοίπου, του οποίου ηγείται, έχουν ακόμη λόγο πολιτικής ύπαρξης, δημιουργούσε αν μη τι άλλο, συναισθήματα βαθιάς συμπάθειας και συμπόνιας....
Γι αυτό λοιπόν, για λόγους καθαρά μεγαλοψυχίας, θα αποφύγουμε να σχολιάσουμε τα λεχθέντα του συμπαθέστατου κυρίου Βενιζέλου, όσον αφορά το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, όπως επίσης και τις ανυπόστατες και συκοφαντικές κατηγορίες που εξαπέλυσε με μένος για μια ακόμη φορά εναντίον του Εθνικιστικού Κινήματος.
Πράγματι είναι τραγικό και ολέθριο, εκεί που ηγείσαι και μεσουρανείς, είτε σαν πρωτοκλασάτος υπουργός, είτε σαν διάδοχος στην αρχηγία ισχυρού κυβερνητικού σχηματισμού, να βιώσεις την παταγώδη εκλογική χρεοκοπία, την αυτομόληση χιλιάδων στελεχών και ψηφοφόρων προς τ’ αριστερά, τον ξεπεσμό και την μετατροπή του κόμματος, του οποίου, κατόπιν πόνων και βασάνων προΐστασαι, από πολιτική παράταξη, σε διαλυμένη παρέλαση και τέλος να βρεθείς συρόμενος και παρατρεχάμενος στο άρμα αυτών που μέχρι πρότινος στον κοινοβουλευτικό στίβο αντιμαχόσουν, με το πολιτικό σου μέλλον άμεσα εξαρτώμενο από αυτούς.
Ειλικρινά είναι, ή δεν είναι τραγικό;
Και εδώ πλέον συνειδητοποιώντας ότι οι ημέρες, που ο λόγος και ο καθοριστικός ρόλος σου στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου έχουν περάσει ανεπιστρεπτεί, σε καταλαμβάνουν τα προαναφερόμενα συναισθήματα που διαγνώσαμε στην εκπομπή της κυρίας Στάη.
Άγχος, τρόμος και αγωνία, να αποδείξεις εις άπασα την επικράτεια ότι ακόμη διατηρείς λόγο πολιτικής ύπαρξης.
Αλλά όπως έχουμε αναφέρει προ καιρού σε κάποιο άλλο κείμενο, η αλήθεια είναι σαν την σκόνη που εισέρχεται από τις χαραμάδες. Και όταν στο δάσος ακούγεται το τσεκούρι του ξυλοκόπου, κανείς δεν βλέπει το δένδρο που πίπτει. Όμως τελικά πίπτει.
Η αγωνία του κυρίου Βενιζέλου και των διαφόρων στελεχών του εναπομείναντος κινήματος των να κρατηθούν δια οδόντων και ονύχων στις καρέκλες εξουσίας, είναι πλέον κραυγαλέα και πασιφανής.
Αφού λοιπόν ο πρωθυπουργός και το πλειοψηφικό κόμμα διατηρεί, τόσο αυτόν, όσο και τον κύριο Κουβέλη ως δεκανίκια στήριξης, χωρίς ουσιαστικές, ή καθοριστικές αρμοδιότητες και εξουσίες, πρέπει λοιπόν ο εξαίρετος συνταγματολόγος να εφεύρει νέες αρμοδιότητες στις οποίες να προσδώσει κρίσιμο και ουσιώδη χαρακτήρα. Και αυτό το επιτυγχάνει δημιουργώντας νέους φανταστικούς εχθρούς και κινδύνους που απειλούν την αστική δημοκρατία και την συνταγματική ομαλότητα, στην συγκεκριμένη περίπτωση την Χρυσή Αυγή και αναλαμβάνει την ηγεσία, με την αξιαγάπητη κυρία Αφροδίτη Αλ Σαλέχ παρά το πλευρό του (ίσως), εναντίον του αγώνα που στοχεύει στην περιθωριοποίηση και στον εκτός νόμου εξοστρακισμό του Εθνικιστικού Κινήματος.
Τοιουτοτρόπως ανακτά εκ νέου λόγους και αιτίες πολιτικής ύπαρξης, ξεφεύγοντας προς στιγμήν από την αφάνεια και την πολιτική αποσύνθεση.
Ας φανταστούμε λοιπόν τον ψυχισμό και σε τι τραγική φυσιογνωμία μεταλλάχθηκε αυτομάτως ο κύριος Βενιζέλος, όταν ο κύριος Σαμαράς του γνωστοποίησε την απόφαση του, ότι δεν γεννάται λόγος ύπαρξης, ή προώθησης του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, αφού υφίσταται ανάλογο νομοσχέδιο από το 1979.
Ολο το καλοστημένο σχέδιο που σκοπό είχε την προσωπική του προβολή και την εκ νέου μεσουράνηση του πολιτικού του αστέρα, μέσω της ανάληψης ηγετικού ρόλου στον αγώνα κατά της Χρυσής Αυγής κατέρρευσε.
Για αυτό και στην χθεσινή εκπομπή της κυρίας Στάη, τα συναισθήματα του ήταν έκδηλα.
Δυστυχώς κύριε Βενιζέλο, ο πανικός αποτελεί μια συναισθηματική κατάσταση που η διάγνωση της είναι απελπιστικά εύκολη.
Όσο για την ανασύσταση της κεντροαριστεράς παράταξης που τόσο εσείς, όσο και κάποια κοινοβουλευτικά στελέχη σας προπαγανδίζουν σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές, έχουμε να ρωτήσουμε κάτι.
Γιατί; Γιατί να ανασυσταθεί η κεντροαριστερά;
Αυτή η παράταξη, αυτή η νοοτροπία, αυτή η ιδεολογία, δεν είναι που κυβέρνησε την Ελλάδα τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες και την οδήγησε μέσω μιας διεφθαρμένης κρατικής διοίκησης και ενός παραληρήματος, κλοπών, καταχρήσεων, διαφθοράς, παράνομων προμηθειών, διαπλοκής και κραυγαλέων οικονομικών σκανδάλων στην σημερινή οικονομική, κοινωνική, ηθική και πολιτισμική υποδούλωση; Σε ένα δυσβάστακτο μεσαίωνα παρακμής;
Γιατί λοιπόν να ανασυσταθεί, για να οδηγήσει την Πατρίδα μας και τον Λαό μας σε Λίθινη εποχή;
Τελειώνοντας θα επιθυμούσαμε να επισημάνουμε σε όλες αυτούς που σκαρώνουν αντιρατσιστικά νομοσχέδια, που φαντασιώνονται συνταγματικά τόξα και που αναπολούν ανασυστάσεις χρεωκοπημένων πολιτικών σχημάτων και ιδεολογιών.
Όλα αυτά δοκιμάστηκαν και απέτυχαν παταγωδώς, οδηγώντας την Χώρα και τον Λαό στην καταστροφή.
Από την Ανατολή εγείρεται η μόνη πραγματική και αναμφισβήτητη ελπίδα για την Ελλάδα και τον πολύπαθο Λαό της.
Και αυτή δεν είναι άλλη από τον προαιώνιο και αθάνατο Εθνικιστικό Ήλιο, που θα δώσει στο Έθνος μια Χρυσή Αυγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου