“Η Γέννηση της Τραγωδίας” (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15,ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ο Νίτσε είναι πολύ μπροστά από την εποχή του.
Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
Εύχομαι σε όλες τις Ελληνίδες και σε όλους τους Έλληνες το Νέο Έτος να τους φέρει προσωπική και οικογενειακή ευτυχία και να φέρει στο Έθνος μας την πολυπόθητη εθνική ελευθερία, την οποία έχουν θυσιάσει χωρίς αιδώ στα διεθνή παζάρια καιροσκόποι και μοιραίοι για τον Ελληνισμό Άνθρωποι.
Μέσα στην οικονομική κρίση, η οποία έχει σκορπίσει την ανέχεια στο μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων, εύχομαι το Νέο Έτος να φέρει στο Λαό μας αυτό το οποίο είναι και η μοναδική λύση για τα μεγάλα προβλήματά μας, δηλαδή την επιστροφή σε Αρχές, Αξίες και Ιδανικά!
Η σημερινή κατάσταση του «πολιτικού κόσμου» δεν απέχει ουσιαστικά από τη γενική κατάσταση του περιούσιου λαού και αποτελεί επίσης ισχυρότατο εμπόδιο για την εκλογίκευση της εθνικής πολιτικής.
Αν ο «πολιτικός κόσμος» κάποτε εμφανίζεται χειρότερος από τον «λαό», ενώ είναι απλώς ίδιος, ο λόγος είναι ότι ο «λαός» ή όσοι μιλούν εκάστοτε στο όνομά του έχουν ένα τακτικό πλεονέκτημα απέναντι στον «πολιτικό κόσμο»: μπορούν να τον αποκαλούν ανίκανο η διεφθαρμένο χωρίς να φοβούνται δυσάρεστες συνέπειες — απεναντίας μάλιστα, αποκτούν πολύτιμους και εξαργυρώσιμους τίτλους δημοσίων κηνσόρων.
Αλίμονο όμως σ’ έναν κοινοβουλευτικό πολιτικό αν τολμήσει να αποκαλέσει τον δήμο ηλίθιο ή ιδιοτελή κι αδιάφορο για το εθνικό μέλλον ˙ η σταδιοδρομία του σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την ικανότητά του να εγκωμιάζει τις μεγάλες ψυχικές αρετές και την ευθυκρισία ή τουλάχιστον το αλάνθαστο ένστικτο «του λαού μας».
Ωστόσο δεν έχουμε ενδείξεις για να υποθέσουμε ότι πολλοί Έλληνες πολιτικοί στις ημέρες μας αντιμετωπίζουν το δίλημμα της επιλογής μεταξύ παρρησίας και σταδιοδρομίας. Είναι οι ίδιοι, στη μέγιστη πλειοψηφία τους, τόσο ζυμωμένοι με τις διάφορες (όχι αναγκαία τις ίδιες πάντοτε) εκφάνσεις εκείνου πού συνιστά τη σημερινή ψυχοπνευματική εξαθλίωση του ελληνικού λαού, ώστε δεν χρειάζεται καν να κρύψουν μία περιφρόνηση, την οποία δεν έχουν αρκετό επίπεδο για να αισθανθούν ˙ μάλλον θαυμάζοντας τον λαό θαυμάζουν τον εαυτό τους ως ηγέτη του και μάλλον δείχνοντας κατανόηση προς τους άλλους επαιτούν επιείκεια γι’ αυτούς τους ίδιους.
Μεταξύ τους έχει άλλωστε εμπεδωθεί, αν όχι η ξεκάθαρη συνείδηση, πάντως η πρακτική του ότι αποτελούν κι αυτοί, όπως και όλες οι άλλες κοινωνικές ομάδες, κλάδο με ειδικά συμφέροντα, με μόνη τη διαφορά ότι ο κλάδος αυτός εξυπηρετεί τα ειδικά του συμφέροντα διαχειριζόμενος ή εκποιώντας τα γενικά συμφέροντα προς όφελος πολυπληθέστατων τρίτων.
Η ακραία και oλεθριότερη περίπτωση αυτής της πρακτικής ήταν η ένταξη της χώρας στον δρόμο του παρασιτικού καταναλωτισμού και η εκσυγχρονισμένη εμπέδωση του κοινωνικού παρασιτισμού με αντάλλαγμα την εύνοια «του λαού», ήτοι τη νομή της εξουσίας.
Ένας τέτοιος «πολιτικός κόσμος» δεν θα είναι ποτέ ικανός ως σύνολο να θέσει και να λύσει το πρόβλημα της εθνικής πολιτικής και της εθνικής επιβίωσης παρά μόνον ευκαιριακά και φραστικά ˙ είναι ο ίδιος όχι μόνο προαγωγός, αλλά και προϊόν του κοινωνικού παρασιτισμού, ανήμπορος ως εκ της φύσεώς του να αντιταχθεί στον «λαό», όταν ο «λαός» απαιτεί την εκποίηση του έθνους για να καταναλώσει περισσότερα και να εργασθεί λιγότερο.
Πέρα απ’ αυτό, είναι ανίκανος να κάνει κάτι τι διαφορετικό απ’ ό,τι κάνει λόγω του επιπέδου και του ποιού του. Ότι ο σημερινός ελληνικός «πολιτικός κόσμος», κοινοβουλευτικός και εξωκοινοβουλευτικός, αποτελείται ως επί το πολύ από πρόσωπα ελαφρά έως φαιδρά, δεν αποτελεί καν κοινό μυστικό ˙ αποτελεί πηγή δημόσιας θυμηδίας, συχνά με τη σύμπραξη των ίδιων των διακωμωδούμενων. Οι λίγοι, πού έχουν γνώση και συνείδηση, πού κάτι είχαν και κάτι διατηρούν μέσα στους ρηχούς, καριερίστες ή απλώς ψευτόμαγκες συναδέλφους τους, καταπίνουν κι αυτοί τη γλώσσα τους ή μιλούν με πρόσθετες περιστροφές όταν τα θέματα γίνονται οριακά για την πολιτική τους επιβίωση.
Η κομματικοποίηση των μεγάλων θεμάτων της εθνικής πολιτικής και η άγρια εσωτερική τους εκμετάλλευση είναι πασίγνωστη ήδη από το γεγονός ότι οι πάντες την επιρρίπτουν στους πάντες — διαιωνίζοντας την.
Στο σημείο αυτό γίνεται εμφανέστατη η εθνική ανεπάρκεια τού ελληνικού «πολιτικού κόσμου» και συνάμα ο οργανικός του συγχρωτισμός με τη σημερινή κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας, ο οποίος τον καθιστά ανίκανο να της αντιπαραταχθεί για να την καθοδηγήσει.
Ο κατακερματισμός των αντιλήψεων για την ελληνική εθνική πολιτική, ο μικροπολιτικός της χειρισμός και η σύνδεση της με ζητήματα προσωπικού γοήτρου αντανακλούν τον κατακερματισμό του κοινωνικού σώματος, τον αποπροσανατολισμό του συνόλου λόγω του ιδιοτελούς και παρασιτικού προσανατολισμού των ατόμων και των ομάδων.
Μέσα σε απόλυτη συνωμοσία σιωπής, την ώρα που στην ολομέλεια της βουλής συζητούσαν για...τους γάμους των ομοφυλοφίλων, το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ ξέπλυνε το σκάνδαλο της Siemens και νομιμοποίησε τον άθλιο εξωδικαστικό συμβιβασμό Σαμαρά-Βενιζέλου-Στουρνάρα.Η Χρυσή Αυγή ήταν και πάλι η μόνη φωνή Αλήθειας και Αντίστασης ενάντια στη διαφθορά και την καταλήστευση του ελληνικού λαού.
Ο εκπρόσωπός μας στην επιτροπή θεσμών, Ηλίας Κασιδιάρης, παρουσίασε αδιάσειστα στοιχεία για σωρεία εγκλημάτων σε βάρος του Δημοσίου. Απαίτησε την άμεση δίωξη και την φυλάκιση Στουρνάρα και όσων στήριξαν το εν λόγω αντεθνικό νομοθέτημα, δηλαδή των μνημονιακών κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αναφέρθηκε στην αμαρτωλή οικουμενική του '90 και την πραξικοπηματική απόφαση Μητσοτάκη-Παπανδρέου-Φλωράκη να αγοράσουν από Siemens και Ιντρακόμ 1,5 εκατομμύριο ψηφιακές συσκευές τηλεφώνων. Συνέχισε με τα μαύρα ταμεία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (σκάνδαλο Τσουκάτου) και κατέληξε στην απόφαση Τσίπρα να νομιμοποιήσει τον παράνομο εξωδικαστικό συμβιβασμό του Σαμαρά και του Βενιζέλου.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι συριζαίοι (σε συνεργασία με νεοδημοκράτες, πασόκους και κκεδες) αποφάσισαν να μην προβληθούν τα αίσχη της επιτροπής θεσμών στο κανάλι της βουλής και το ατελείωτο γλείψιμο στη Siemens και τον Στουρνάρα από όλα τα διεφθαρμένα κόμματα παρέμεινε στο σκοτάδι. Το σχετικό τηλεοπτικό υλικό θα διανεμηθεί αύριο, οπότε και θα δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα μας.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής Χρήστος Παππάς τοποθετήθηκε στην ολομέλεια της βουλής ενάντια στο σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών, που έφερε η κυβέρνηση προς ψήφιση.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του συναγωνιστή Χρήστου Παππά
Η Βουλή σε μια πολιτισμένη Δημοκρατία νομοθετεί υπέρ του συνόλου των πολιτών και του συμφέροντος της κοινωνίας. Οι ομοφυλόφιλοι συμπολίτες απολαμβάνουν τα πλήρη δικαιώματα του Έλληνα πολίτη. Και στο σημείο αυτό ερωτώ: Ποια είναι τα δικαιώματα που δήθεν στερούνται τα ομοφυλόφιλα άτομα; Και πόθεν προκύπτει ότι αυτά τους τα χρωστάει η κοινωνία; Συνάδει το νομοσχέδιο προς το συμφέρον της κοινωνίας; Εμείς λέμε ΟΧΙ.
Θέλετε λέτε, όπως διαβάζω στην αιτιολογική έκθεση, να ενισχύσετε την ιδιωτική αυτονομία των ομοφυλοφίλων ζευγαριών. Ποιος τους την στερούσε τόσα χρόνια; Από πού προκύπτει η δήθεν ανάγκη προστασίας των σχέσεων των ομοφυλοφίλων ζευγαριών με την δοτή, παράλογη επονομασία αυτών ως οικογενειακών σχέσεων;
Εάν οικογένεια είναι ο Μήτσος με τον Λάμπρο, τότε οικογένεια είναι ό,τι ορίσει ο καθένας. Αυτό είναι το ουσιαστικό θέμα νομικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης που αναδύεται μέσα από την σημερινή διαδικασία:«Tα ομοφυλόφιλα ζευγάρια μπορούν να θεωρηθούν ως οικογένεια στα πλαίσια του ελληνικού Συντάγματος;»
Το Σύνταγμα είναι σαφές.
Στο άρθρο 21 προβλέπει ότι η οικογένεια ήταν και είναι ο κοινωνικός δεσμός, -να προσθέσω εγώ και το θρησκευτικό μυστήριο-, ο οποίος πρώτον συντηρεί και δεύτερον προάγει την συνέχεια του Έθνους των Ελλήνων μέσα από την μητρότητα. Η δημιουργία πολύτεκνων οικογενειών προάγεται και έχει ακόμα ισχυρότερη φροντίδα από το κράτος. Η ανατροφή των παιδιών προϋποθέτει ένα φυσικό και αρμονικό περιβάλλον γάμου ή συμβίωσης γυναίκας – άνδρα, δηλαδή την ύπαρξη μητέρας και πατέρα. Ο γάμος λοιπόν εξ ορισμού αφορά μια γυναίκα και ένα άνδρα. Και αυτό δεν αποτελεί μόνο εθνικό δίκαιο αλλά και ιστορική νομολογία χιλιάδων ετών.
Η σχέση μεταξύ ομοφυλοφίλων, λοιπόν, ή όποιες άλλες σχέσεις σεξουαλικής διαφορετικότητας στα πλαίσια της νομιμότητας, -και εδώ αναρωτιέται κανείς πώς πλέον θα προσδιορίζεται αυτή η νομιμότητα-, είναι καλώς ή κακώς πλέον αποδεκτές κοινωνικά και δεν χρειάζεται να αναβαθμιστούν.
Όχι μόνο γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν προσφέρεται κάποιο θετικό δεδομένο στην κοινωνία, αλλά κυρίως γιατί αυτό θα ήταν βάναυσα αντισυνταγματικό.
Η συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας με το άρθρο 21 είναι να υποστηρίζει τον παραδοσιακό θεσμό του γάμου και να αντιμάχεται κάθε προσπάθεια νόθευσης και φαλκίδευσης των εννοιών γάμος και οικογένεια. Κανένα άρθρο του Συντάγματος δεν υπόσχεται ειδικά δικαιώματα στους ομοφυλοφίλους ή κάποιες ενέργειες της Πολιτείας υπέρ αυτών, όπως για παράδειγμα άδεια γάμου, ωσάν να είναι μια ξεχωριστή και ειδική τάξη πολιτών.
Η ελευθερία και η ισότητα για τους ομοφυλόφιλους είναι ήδη εξασφαλισμένη βάση του Συντάγματος όπως για όλους τους Έλληνες πολίτες. Με το παρόν νομοσχέδιο αποδεικνύετε τις εμμονές, Αριστεράς και Δεξιάς, και φτάνετε στο σημερινό άγος δια την Ολομέλεια του Ελληνικού κοινοβουλίου, να νοιάζεστε για το πώς θα χρηματοδοτήσετε με σύνταξη τον χήρο του Μήτσου ενώ περικόπτετε την χρηματοδότηση των πολυτέκνων οικογενειών, όπως έχετε λόγω ηθικού, εθνικού και συνταγματικού χρέους.
Το θέμα, λοιπόν, είναι συνταγματικό και όχι προσωπικό. Είναι βαθύτατα ιδεολογικό και πολιτικό και όχι ηθικό ή οτιδήποτε άλλο. Κάθε προσπάθεια της Βουλής σήμερα για ερμηνεία του Συντάγματος με εναλλακτικές μορφές σκέψης δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα αντιδημοκρατικό πραξικόπημα. Διότι μέχρι να αλλάξει το Σύναγμα και τροποποιηθεί, τα σύμφωνα συμβίωσης ομοφυλοφίλων, επομένως και κάθε συνέπειά τους, είναι αντισυνταγματικά.
Άκουσα νωρίτερα δακρύβρεχτες αφηγήσεις περί γειτονίας βουλευτών με ομοφυλόφιλα ζευγάρια στην Αμερική ή αλλού, με παιδιά υιοθετημένα, θέλοντας εμμέσως να μας πουν ότι σε άλλες χώρες επιτρέπεται ο γάμος και τα σύμφωνα συμβίωσης ομοφυλοφίλων. Θα μπορούσαμε να απαντήσουμε, ότι σε άλλες χώρες θεωρείται παράνομη και καταδικαστέα η ομοφυλοφιλία, όπως επίσης ότι άλλες χώρες δέχονται ελευθερίες τις οποίες όμως οι εγχώριοι δήθεν προοδευτικοί, απορρίπτουν μετά πάθους.
Παραδείγματος χάριν στις ΗΠΑ το ανώτατο δικαστήριο με απόφασή του επιτρέπει τον γάμο ομοφυλοφίλων αλλά το ίδιο δικαστήριο επιτρέπει ως αναφαίρετο δικαίωμα την οπλοκατοχή και οπλοφορία. Δεν μπορείτε κυρίες και κύριοι να επικαλείστε αποφάσεις ξένων κρατών και συγχρόνως να αδιαφορείτε για άλλες αποφάσεις που δεν βολεύουν τις ιδεοληψίες σας. Αν δεχθούμε το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων τότε γιατί να μην δεχτούμε και σύμφωνο πολυγαμίας για τους Έλληνες πολίτες μωαμεθανούς ή μη;
Κάθε προσπάθεια νομοθετικής ρύθμισης του θέματος συνιστά μια καθαρά αντιδημοκρατική και πραξικοπηματική τροποποίηση του Συντάγματος. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι αναρμόδια και αντίθετη στο Σύνταγμα. Η αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης δεν μας επιβάλλεται από τους ξένους υπό το καθεστώς της οικονομικής κρίσης, αλλά από το λόμπυ των ομοφυλοφίλων. Σε άλλες χώρες ζήτημα σαν το σημερινό δηλαδή για τους «γάμους των ομοφυλοφίλων» γίνονται δημοψηφίσματα.
Στην Ελλάδα γιατί όχι; Οι Σλοβένοι το απέρριψαν με 63% γάμο και υιοθεσία. Τον προηγούμενο μήνα με ίδια περίπου ποσοστά μίλησαν και οι Κροάτες. Γιατί η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα εν γένει δεν τολμά να απευθυνθεί στο λαό; Μήπως γιατί φοβάστε την ετυμηγορία του ανυπότακτου ελληνικού Λαού που αντιστέκεται στις νεοταξικές σας μεθοδεύσεις;
Κύριε πρόεδρε, Σήμερα 22 Δεκεμβρίου, τρεις μέρες πριν από την μεγάλη εορτή της γεννήσεως του Θεανθρώπου, ανοίγεται ο ασκός του Αιόλου με την ψήφο Ελλήνων βουλευτών, δυστυχώς, για την διάλυση της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν έφτανε η σάρωση της ελληνικής κοινωνίας από τα Μνημόνια που ψηφίζετε χέρι - χέρι εσείς οι εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού και συνταγματικού τόξου, φτάσατε στο κατάντημα σήμερα βουλευτές του Συνασπισμού της ριζοσπαστικής Αριστεράς να προτείνετε με τροπολογία την κατάργηση του άρθρου 347 του ποινικού κώδικα σε μια συμβολική κίνηση, όπως λέτε, με στόχο να καταδικαστούν οι διακρίσεις, το άρθρο το οποίο τιμωρεί την ασέλγεια παρά φύση μεταξύ αρρένων. Το άρθρο συγκεκριμένα προβλέπει:
«Η παρά φύση ασέλγεια μεταξύ αρρένων που τελέστηκε: α. με κατάχρηση μιας σχέσης εξάρτησης που στηρίζεται σε οποιαδήποτε υπηρεσία, β. από ενήλικο με αποπλάνηση προσώπου νεότερο από 17 ετών ή από κερδοσκοπία, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 3 μηνών». Ερωτώ, για να καταλάβει ο ελληνικός λαός, αν κάποιος άρρεν πάει με άρρενα κάτω των 17 ετών δεν θεωρείται πλέον ασέλγεια; Δεν θεωρείται παρά φύση; Δεν θεωρείται καν παιδεραστία;
Ανοίγεται έτσι παράθυρο νομιμοποίησης πέρα από την νομιμοποίηση της συμβίωσης των ομοφυλοφίλων και η νομιμοποίηση της παιδεραστίας. Έχετε συνηθίσει τον Λαό εσείς οι δημιουργοί του αίσχους και όνειδους της μεταπολιτευτικής κλεπτοκρατίας, σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ να τον δηλητηριάζετε μέρα με την ημέρα. Εφαρμόζετε την λενινιστική αρχή της τακτικής του Σαλαμιού. Κομμάτι – κομμάτι, λίγο – λίγο. Διερωτάται ο αγανακτισμένος και δυστυχώς συγχρόνως παγιδευμένος από την δημαγωγία, ελληνικός Λαός κάνοντας τον σταυρό του: Τι άλλο θα δούμε;
Εμείς, οι Εθνικιστές της Χρυσής Αυγής με 3,5 χρόνια κοινοβουλευτικής εμπειρίας γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά τι βλέπουμε και τι θα δούμε, γνωρίζουμε πολύ καλά το τι κάνετε. Όλοι εσείς, συνειδητά πολλοί, και ασυνείδητα κάποιοι, εγκληματικά και τα δύο, απεργάζεστε την καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας, την καταστροφή της Πατρίδας. Και οι μεν και οι δε. Και οι Αριστεροί και οι Δεξιοί.
Οι μεν γιατί ποτέ δεν αγαπήσατε αληθινά την Πατρίδα σας, ποτέ δεν ριγήσατε στο άκουσμα του Εθνικού Ύμνου, στο κυμάτισμα της ελληνικής σημαίας, στο βηματισμό του στρατού μας στην επετειακή παρέλαση. Υποταγμένοι μια ζωή στις Αριστερές σας ιδεοληψίες, υποταγμένοι τώρα στην καταστροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας.
Και οι δε, υποκριτές και πατριδοκάπηλοι, υποταγμένοι μια ζωή και προσκυνημένοι στις εντολές και την θέληση του υπερατλαντικού αφεντικού. Και το λέγω τούτο ειδικά για τους βουλευτές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης γιατί ενώ ο κ Πλακιωτάκης αρχικά είχε ταχθεί υπέρ του συμφώνου συμβίωσης αποφάσισε τελικά κάθε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας να ψηφίσει κατά συνείδηση, ώστε να μην δοθεί η εντύπωση διχασμού εν μέσω τη προεκλογικής διαδικασίας για την ανάδειξη νέου αρχηγού.
Αλήθεια, γιατί δεν επέβαλαν την ίδια αρχή της ψηφοφορίας κατά συνείδηση και την 14η Αυγούστου που ψήφισαν από κοινού το Μνημόνιο με τον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί τότε επέβαλαν την κομματική πειθαρχία; Θαυμάζουμε, λοιπόν, το ήθος του κόμματος το οποίο θεωρητικά είναι μεγάλο και διεκδικεί την εξουσία, θεωρητικά και μόνο είναι σοβαρό. Δεν θα μπορέσετε κυρίες και κύριοι της κεντροδεξιάς να παίζετε εσαεί σε διπλό ταμπλό και να κοροϊδεύετε τον κόσμο.
Η Χρυσή Αυγή κατέθεσε πρόταση ονομαστικής ψηφοφορίας, ώστε να φανεί ο καθένας με το ονοματεπώνυμό του ποια θέση παίρνει ενώπιον του ελληνικού λαού και των ψηφοφόρων του.
Εις ό,τι αφορά, τέλος, τα φαιδρά που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο με τα αντιρατσιστικά συμβούλια, και τον τρόπο καταπολέμησης του εθνικιστικού Κινήματος σας λέγω τούτο: Ο ρους της ιστορίας ποτέ δεν ανετράπη με νόμους και προεδρικά διατάγματα. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Η Χρυσή Αυγή συνεχίζει ακάθεκτη τον αγώνα της στο πλευρό των Ελλήνων, μαζί με τον Λαό για την Πατρίδα και τον λαό.
Δεν μας φοβίζουν οι αποκλεισμοί σας, οι λασπολογίες, οι ύβρεις, οι δολοφονίες, η συνωμοσία σιωπής απέναντι στο Κίνημά μας. Έχουμε τον Θεό, τον Λαό και το Δίκαιο στο πλευρό μας. Είμαστε εδώ παρόντες και θα παραμείνουμε παρόντες και αγωνιζόμενοι, και δεν θα αφήσουμε μπολσεβίκους και καπιταλιστές να σκοτώσουν την ψυχή του Λαού.
Η Χειμάρρα ή Χιμάρα είναι η σπουδαιότερη ίσως πόλη του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Οι Χειμαρριώτες αγωνίστηκαν σκληρά για να κρατήσουν την πατρίδα τους ελεύθερη και πρακτικά ποτέ δεν κατέθεσαν τα όπλα. - See more at: http://www.xathess.gr/index.php/enimerosi/view/3834#sthash.Wjvbw510.voaXnhqK.dpuf
Τόσο η ίδια η πόλη όσο και τα χωριά της περιοχής, που κάποτε έφταναν τα σαράντα, είχαν πάντα συμπαγή ελληνικό πληθυσμό, με υψηλότατο φρόνημα και πάντα στην πρωτοπορία των αγώνων για την εθνική δικαίωση.
Μετά την πρώτη φάση του ελληνοϊταλικού πολέμου (28 Οκτωβρίου – 13 Νοεμβρίου 1940) και την απόκρουση της ιταλικής επίθεσης, άρχισε η προέλαση του ελληνικού στρατού εντός της Βορείου Ηπείρου και η απελευθέρωση της από τον αλβανικό ζυγό.Στις 6 Δεκεμβρίου απελευθερώθηκαν οι Άγιοι Σαράντα και στις 13 του μηνός τμήματα της ΙΙΙης Μεραρχίας κατέλαβαν την Πάνορμο, λίγα χιλιόμετρα πριν τη Χειμάρρα. Εκεί οι ιταλικές δυνάμεις που υπεράσπιζαν την πόλη αντέταξαν σθεναρή αντίσταση και η προέλαση του ελληνικού στρατού ανακόπηκε προσωρινά.
Προκειμένου να καμφθεί η ιταλική αντίσταση, τα ελληνικά τμήματα κινήθηκαν ανατολικά, επιχειρώντας να καταλάβουν πρώτα τα ορεινά περάσματα των Ακροκεραύνειων ορέων και να αποκόψουν τους αμυνόμενους Ιταλούς. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 19ης Δεκεμβρίου, το 3/40 Σύνταγμα Ευζώνων, υπό τον συνταγματάρχη Θρασύβουλο Τσακαλώτο, με αιφνιδιαστική επίθεση από διαφορετικές θέσεις ταυτόχρονα, μέσα στο σκοτάδι, με εφ' όπλου λόγχη, κατέλαβε τις θέσεις των Ιταλών στην Πίλιουρι, ανατολικά της Χειμάρρας. Παρόλο που το χιόνι ήταν κοντά στο ένα μέτρο, οι Εύζωνοι μπόρεσαν να υπερπηδήσουν τα συρματοπλέγματα και αιχμαλώτισαν μια ορεινή ιταλική πυροβολαρχία, μαζί με τον Διοικητή της.
Οι Ιταλοί αντιλαμβανόμενοι την επικείμενη περικύκλωσή τους, εγκατέλειψαν την πόλη στην οποία εισήλθε ο ελληνικός στρατός στις 22 Δεκεμβρίου, γνωρίζοντας αποθεωτική υποδοχή Οι γαλανόλευκες βγήκαν στα παράθυρα και στα μπαλκόνια, ο κόσμος ξεχύθηκε για να αγκαλιάσει τους στρατιώτες και για τα τους προσφέρει ό,τι μπορούσε. Όποιος έχει την τύχη να βρεθεί ακόμα και σήμερα στη Χειμάρρα, είναι αδύνατο να μην ακούσει κάποια ενθουσιώδη συζήτηση για εκείνα τα Χριστούγεννα του 1940, που έμειναν αξέχαστα στους Χειμαρριώτες!
Δυστυχώς η χαρά κράτησε μόνο λίγους μήνες. Από τον Απρίλιο του 1941 η πόλη στενάζει κάτω από το βάρβαρο αλβανικό ζυγό. Σε όλη τη διάρκεια της κομμουνιστικής περιόδου, η Χειμάρρα αποτέλεσε το κέντρο των διώξεων, διότι η υποταγή της θα σήμαινε πρακτικά την εξαφάνιση του ελληνισμού. Ακόμη και σήμερα όμως, αν και είναι αναγνωρισμένη μειονοτική περιοχή, κανένα από τα δικαιώματά της δεν γίνεται σεβαστό. Οι διώξεις εντείνονται και το προδοτικά αδιάφορο ελληνικό κράτος έχει εγκαταλείψει τους Χειμαρριώτες. Ήταν το 2010, όταν η Χειμάρρα θα έδινε ένα ακόμα απ τα παιδιά της, τον Αριστοτέλη Γκούμα, θυσία στο βωμό της λευτεριάς.
Αυτά τα Χριστούγεννα η πρέπουσα ευχή στους σκλαβωμένους αδελφούς της Χειμάρρας και ολόκληρης της Βορείου Ηπείρου είναι ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής, Χρήστος Παππάς προέβη στην κάτωθι δήλωση αναφορικά με την απόσυρση του "παράλληλου προγράμματος" από την κυβέρνηση κατ΄ εντολή των δανειστών:
"Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποταχθεί απόλυτα στις απαιτήσεις της τρόικα. Προσαρμόζει ακόμα και το πρόγραμμα της Βουλής σύμφωνα με τις απαιτήσεις της.
Ο Λαός υποφέρει. Μονόδρομος πια και μόνη ελπίδα είναι η εθνική αντίσταση της Χρυσής Αυγής".
Σήμερα το πρωί, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής καταδίκασε δύο φορές την επίθεση αναρχικών στον βουλευτή Οικονόμου της ΝΔ. Την πρώτη φορά στην ολομέλεια της βουλής και αμέσως μετά στην επιτροπή που επακολούθησε.
Πρόσθεσε επίσης ότι όλα τα συστημικά κόμματα, απ' τα οποία έχει περάσει ο εν λόγω βουλευτής, εξέθρεψαν τις τρομοκρατικές ομάδες των Εξαρχείων και έδειξαν απόλυτη ανοχή στη βία των αναρχικών. Υπενθύμισε τέλος ότι κανένα κόμμα δεν καταδίκασε την επίθεση στον βουλευτή της Χρυσής Αυγής συναγωνιστή Χατζησάββα και όλοι ξέχασαν τις άνανδρες δολοφονίες του Γιώργου Φουντούλη και του Μάνου Καπελώνη.
Οι αναφορές αυτές ενόχλησαν τους εκπροσώπους των συστημικών κομμάτων, που με πρωτοπόρο το ΚΚΕ προσπάθησαν ανεπιτυχώς να δημιουργήσουν θερμό επεισόδιο. Το εν λόγω γεγονός έδωσε αφορμή στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ να ρίξουν και πάλι λάσπη στην Χρυσή Αυγή με πρώτο και καλύτερο τον Σκάι και τον μόνιμο υβριστή μας Μπογδάνο.
Ακολουθεί η ομιλία του Χρήστου Παππά στην ολομέλεια της βουλής:
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, Χρήστος Παππάς με αφορμή το νομοσχέδιο για την επιστροφή πολιτιστικών αγαθών, άσκησε δριμεία κριτική τόσο στη ΝΔ, όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ, για την υποκριτική στάση τους απέναντι στην προαγωγή του πολιτισμού.
Στη συνέχεια, ο Συναγωνιστής αναφέρθηκε ειδικότερα στο περιεχόμενο του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου, σύμφωνα με το οποίο είναι δυνατή η επιστροφή αρχαιολογικών ευρημάτων, τα οποία εκλάπησαν από το 1993 και μετά. Ουσιαστικά, με το παρόν νομοσχέδιο η ίδια η «ελληνική» κυβέρνηση θέτει ταφόπλακα στην διεκδίκηση βαρυσήμαντων ελληνικών αρχαιοτήτων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα γλυπτά του Παρθενώνα.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οφείλει να κατανοήσει ότι πέρα από κράτος με τη στενή νομική έννοια του όρου, η Ελλάδα είναι πρωταρχικά Έθνος, οπότε ζητήματα εθνικού και πολιτισμικού χαρακτήρα οφείλουν να αποτελούν την προτεραιότητα της χώρας.
Ο Χρήστος Παππάς φανέρωσε την υπολανθάνουσα και ύπουλη κυβερνητική τακτική της αποκοπής των Ελλήνων από τα σημαντικότερα μνημεία-ορόσημα του ελληνικού πολιτισμού, με την εγκατάλειψη των Θερμοπυλών, την οικτρή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο τύμβος των Σαλαμινομάχων και το πεδίο του Μαραθώνα. Το σημαντικότερο ωστόσο στοιχείο που αποδεικνύει αυτήν ακριβώς την ανθελληνική πολιτική είναι η συνεχής αποκαθήλωση του Παρθενώνα, ο οποίος αποτελεί σύμβολο του ελληνικού πνεύματος.
Κλείνοντας, ο Συναγωνιστής τόνισε πως τα μνημεία του Ελληνικού Πολιτισμού δεν είναι ιδιωτική πνευματική ιδιοκτησία, οπότε η κλοπή ή η καταστροφή τους ούτε συγχωρείται ούτε παραγράφεται
Συνέντευξη του ευρωβουλευτή της Λέγκα του Βορρά στην Ειρήνη Δημοπούλου για την εφημερίδα "Εμπρός"
Η ολοένα μεγαλύτερη απήχηση που έχουν τα κόμματα και οι σχηματισμοί οι οποίοι εκφράζουν τις δυνάμεις εκείνες που επιθυμούν να προστατευθεί η διαφορετικότητα και ο πλούτος των ευρωπαϊκών λαών, έχει θορυβήσει τους συντηρητικούς κύκλους του Συστήματος. Τι κάνει τα κινήματα αυτά διαφορετικά, και πού οφείλεται η άνοδός τους μεταξύ των λαϊκών κυρίως στρωμάτων; Συνομιλήσαμε για το θέμα αυτό, και για πολλά ακόμη, με τον Ευρωβουλευτή Λορέντζο Φοντάνα, επικτική των ευρωπαϊκών πολιτικών κινημάτων με τα οποίο μοιράζεται κοινές θέσεις.
Αραγε, οι Εθνικιστές στην Ευρώπη βρίσκονται μπροστά στην ανάγκη για διάκριση μεταξύ ενός φαντασιακού, ιδανικού κόσμου, από την πραγματικότητα;
«Αυτό είναι αλήθεια», μου λέει. «Υπάρχει ένα ξύπνημα στον κόσμο, και αν αυτό συνεχιστεί, σε δέκα, δεκαπέντε χρόνια θα μπορούμε να μιλάμε για μια αναγέννηση. «Αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει και οι Εθνικιστές να δουλέψουν πολύ γι’ αυτό», του επισημαίνω, «και να μην επαφίενται στο πεπρωμένο». «Ίσως οι Πέρσες να μας σώσουν και πάλι», μου λέει. «Μόνο που τότε, κάποιοι τρελλοί στάθηκαν απέναντί τους και απέναντι στον θάνατο», συμπληρώνω, και συμφωνούμε.
Τον ρωτώ για την μορφή του κόμματός του που, με προσεκτικά ανοίγματα, καταφέρνει να συνενώσει εκλογικά διαφορετικές συνεργαζόμενες οργανώσεις, όπως η γνωστή μας Casa Pound. «Το κόμμα σας στεγάζει διαφορετικές τάσεις οι οποίες συνεργάζονται. Το στοιχείο αυτό λείπει από πολλά εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη, τα οποία είναι κατακερματισμένα.
Πώς προσδιορίζετε εσείς το κόμμα σας;», τον ρωτώ. «Στην Ιταλία υπάρχει έντονος τοπικισμός. Δουλεύουμε πάνω σε αυτόν και τις διαφορετικότητες μεταξύ των περιοχών. Η Ιταλία ιστορικά ήταν πάντα διαχωρισμένη σε διάφορες πόλεις και βασίλεια, και είχαν πάντα διαφορές. Βασιζόμαστε στο ότι ο καθένας αγαπάει την γη των πατέρων του. Επομένως, ενωμένοι, αλλά κρατώντας ο καθένας τα χαρακτηριστικά του, μπορεί να πολεμήσει για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα και τα συμφέροντα του τόπου του. Αυτό ακριβώς ήταν κάτι το καινοτόμο για την Ιταλία. Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να εφαρμοστεί όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Υπάρχουν αξίες που είναι κοινές για όλη την Ευρώπη. Η ομορφιά και η δύναμη της Ευρώπης είναι ακριβώς η διαφορετικότητα των παραδόσεών της. Και στην Αρχαία Ελλάδα το ίδιο συνέβαινε. Το ίδιο συμβαίνει και στην Γαλλία. Όταν υπήρχε η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, υπήρχαν διαφορετικοί λαοί ενωμένοι κάτω από το Imperium. Οι Αυτοκρατορίες άφηναν σημαντική αυτονομία στα μικρότερα βασίλεια. Αυτό που με φοβίζει είναι η κεντρική διοίκηση, όπως και να λέγεται, η οποία επιδιώκει να επιφέρει την ισότητα. Αυτό δεν γίνεται. Γίνεται ισοπέδωση, ομογενοποίηση όλων. Αυτό που θέλει να φέρει η Ευρωπαϊκή Ενωση, αυτό το γκρίζο χρώμα, είναι το ίδιο με αυτό που ήθελε η Σοβιετική Ενωση. Αυτό είναι το πρόβλημα. Η ομογενοποίηση. Εγώ αισθάνομαι Ευρωπαίος και η Ευρώπη είναι η γη μου. Αλλά η Ευρώπη είναι δυνατή λόγω της ποικιλομορφίας της, η οποία εδράζεται όμως πάνω σε κοινές βάσεις».
«Μου αρέσει», του λέω, «να φέρνω αυτό το παράδειγμα όταν μιλάω για την Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι σαν μια πολύτεκνη οικογένεια. Κάθε παιδί το αγαπάμε για τον χαρακτήρα και τα χαρίσματά του». «Ακριβώς» , μου απαντά. «Δεν είμαστε υπέρ των ''παιδιών του σωλήνα''. Αυτό θα είναι η καταστροφή». Η συζήτηση προχωρά στα πρακτικά ζητήματα. Συμφωνούμε πως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και η Ιταλία και η Ελλάδα και οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες είναι πάνω-κάτω τα ίδια, σε διαφορετικούς βαθμούς, κι ότι αυτά που προβάλλονται είναι κυρίως πρακτικά, που απασχολούν άμεσα τον κόσμο, πρωτίστως το πρόβλημα της οικονομίας και η απειλή της ανεξέλεγκτης τριτοκοσμικής μετανάστευσης.
«Πιστεύετε ότι η Ιστορία έχει τελειώσει;» τον ρωτώ. «Ότι οι ιδεολογίες έχουν ισοπεδωθεί κάτω από την πίεση των πρακτικών προβλημάτων της καθημερινότητας; Και ποιο ρόλο μπορούν να παίξουν κόμματα όπως η Λέγκα και η Χρυσή Αυγή, στο πολιτικό παιχνίδι, σε μια εποχή που κυριαρχείται από άμεσα, πρακτικά προβλήματα;» «Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πλέον ιδεολογίες, είναι αποτέλεσμα της πτώσης των αξιών της Ευρώπης που έφεραν την παρακμή», μου απαντά. «Αυτό είχε ως συνέπεια την διάλυση των ευρωπαϊκών λαών, γιατί από την στιγμή που η οικονομία κυβερνά, δεν υπάρχει καμία αξία στους λαούς. Είναι η ώρα αυτές οι αξίες των λαών, αυτές οι παραδόσεις, να αναγεννηθούν, για να αντισταθούν στο κυρίαρχο σύστημα που κυβερνά. Δεν θα είναι μια μάχη εύκολη, αλλά στο τέλος με αυτά τα στοιχεία θα ξαναχτίσουμε την Ευρώπη που θέλουμε. Δεν είναι τόσο οι ιδεολογίες αυτές που θα ξαναχτίσουν την Ευρώπη, όσο οι αξίες των Ευρωπαϊκών λαών που θα δώσουν αυτήν την μάχη. Θα είναι το πνεύμα ενάντια στην οικονομία».
-Πώς μπορούν τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικοί οργανισμοί, να το κάνουν αυτό; -Κατ’ εμέ, πρέπει να ξεκινήσουμε κάνοντας «πολιτικές σχολές» . Πολλοί νέοι δεν αγαπούν την γη μας, το σπίτι τους, γιατί δεν τον γνωρίζουν. Πρέπει να δοθεί η μάχη του Πολιτισμού, η μάχη της Παιδείας. Αυτό είναι σημαντικό γιατί δεν πιστεύω ότι θα πάμε μπροστά μόνο κερδίζοντας ψήφους, αλλά έχοντας μια μειονότητα πολύ δυνατή, αποφασισμένη, η οποία θα ξέρει την Ιστορία, την Παιδεία και τον Πολιτισμό μας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί οι εχθροί μας μαθαίνουν τα παιδιά τους από μικρά και δημιουργούν αυτές τις κοινωνίες τις οποίες βλέπουμε. Αν σκεφτούμε ότι στις Βρυξέλλες το 30% είναι μουσουλμάνοι, αν υπήρχε εδώ μια κοινωνία που θα γνώριζε τι σημαίνει Ισλάμ και ποια είναι η Ιστορία του και οι συγκρούσεις του με την Ευρώπη , δεν θα είχαν εγκατασταθεί εδώ. Κι από εδώ ξεκινάνε τα πάντα, και η οικονομία και οι άλλοι σκοποί της κοινωνίας.
-Οι Εθνικιστές, οι πατριώτες, όπως και αν αυτοπροσδιορίζονται, κατηγορούνται ότι έχουν μια εξιδανικευμένη εικόνα του κόσμου που θέλουμε να φτιάξουμε. Εμείς που ασχολούμαστε με την πολιτική πράξη, που έχουμε ιδέες, που μπορούμε να παράγουμε πολιτική, αλλά η δουλειά μας είναι να είμαστε κοντά στην πραγματικότητα και τα προβλήματα του κόσμου, με ποια σειρά μπορούμε να φθάσουμε στο ιδεατό; Ποιες είναι οι πρώτες εικόνες που βλέπετε εσείς, σε αυτήν την πορεία; -Ο πρώτος σκοπός μας πρέπει να είναι να προσδιορίσουμε τον αντικειμενικό σκοπό. Αν έχουμε αποσαφηνίσει το αντικείμενό μας, θα είναι σαφής στο μυαλό μας και ο δρόμος που θα πρέπει να ακολουθήσουμε. Επομένως για μας, τα ιδανικά είναι το πρώτο. Το δεύτερο είναι, ως πατριωτικά κόμματα, ότι θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να πλησιάσουμε τον κόσμο, και να τον πλησιάζουμε έχοντας κατά νου τον σαφή στόχο που έχουμε θέσει. Να του εξηγούμε τα πράγματα με ηρεμία. Αυτό συμβαίνει αν έχεις την βεβαιότητα ότι οι θέσεις σου είναι σωστές, και σκέφτεσαι ήρεμα και καθαρά. Εμείς βέβαια, έχουμε μια φωτιά μέσα μας, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι είμαστε άνθρωποι που μπορούν να εμπιστεύονται, και είμαστε πιστοί στις αξίες της γης μας. Και με αυτά τα θετικά, θα προσελκύσουμε τον κόσμο. Θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι σε αυτόν τον κόσμο τον υλιστικό δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν αξίες, αλλά πολλοί άνθρωποι εντυπωσιάζονται από τις αξίες.
-Και στην Ιταλία και στην Ελλάδα, τα παλιά κόμματα τείνουν να διαλυθούν. Τα εθνικιστικά κινήματα προβάλλονται από το Σύστημα ως ακραία συντηρητικά, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τα μαρξιστικά αλλά τα εθνικιστικά κόμματα που είναι προοδευτικά, γιατί Αριστερά και Δεξιά θέλουν να διατηρήσουν το status quo. Πώς μπορούν τα εθνικιστικά κόμματα να πάρουν την θέση τους; -Όπως το είχα τοποθετήσει όταν πρωτοξεκινήσαμε αυτήν την πορεία, πρέπει να εξηγήσουμε στον κόσμο ότι βρισκόμαστε εμπρός σε μια καινούρια αντιπαράθεση. Οι αντιπαλότητες δεν είναι πλέον μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, αλλά μεταξύ αυτών που είναι με το Σύστημα και αυτών που πιστεύουν στην Ταυτότητα. Είναι ανάμεσα στην Παγκοσμιοποίηση και την Ταυτότητα. Το μοντέλο διακυβερνήσεως που υπάρχει τώρα, είναι φτιαγμένο για τις πολυεθνικές και τις κυβερνήσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, ενώ εμείς είμαστε φτιαγμένοι για να φροντίζουμε για τον μικρό. Το δικό μας είναι ένα μοντέλο διαφορετικό, για τις μικρές βιοτεχνίες, για τις τοπικές παραδόσεις. Οπότε έτσι αλλάζει και η έννοια που μας δείχνει εμάς ως συντηρητικούς. Εδώ κυβερνούν μαζί και οι Σοσιαλιστές και το Λαϊκό Κόμμα. Εμείς είμαστε αυτοί που θέλουμε το πραγματικά διαφορετικό πολιτικό μοντέλο. Όλες οι αποτυχίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης φέρνουν τον κόσμο να πιστεύει ότι το διαφορετικό μοντέλο, το δικό μας, θα είναι το καλύτερο.
Γι΄ αυτό είναι απαραίτητο τα εθνικιστικά και πατριωτικά κινήματα της Ευρώπης να δημιουργήσουν μία βάση κοινών αξιών, και να δώσουμε να την καταλάβει ο κόσμος, να δείξουμε ότι έχουμε πραγματικά την εναλλακτική λύση για έναν πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν που μας σερβίρουν. Αυτή η νέα αντιπαράθεση αρχίζει και γίνεται κατανοητή από τον κόσμο γιατί ο κόσμος βλέπει πλέον ότι δεν υπάρχει Δεξιά και Αριστερά. Γι’ αυτό και ο κόσμος είτε δεν κάνει κάποια επιλογή, είτε έρχεται σε μας. Δέκα χρόνια πριν, στην Ιταλία δεν θα σκεφτόταν κάποιος να κάνει κριτική στην Ε.Ε. ό,τι κι αν έκανε. Αλλά τώρα, ο κόσμος παίρνει θέση για το Ισλάμ, για την Μετανάστευση, για το Ευρώ, ενώ κάποτε δεν υπήρχε θέμα να τα κριτικάρει κάποιος. Αυτή η θέση έφερε και την επιτυχία στα εθνικιστικά πατριωτικά κινήματα στην Ευρώπη.
-Ελλάδα και Ιταλία είμαστε γείτονες, αλλά και η Λέγκα του Βορρά με την Χρυσή Αυγή είναι γείτονες με το κόμμα σας, σε πολλά. Ηδη συνεργάζεστε εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Μιλήστε μας γι’ αυτήν την γειτονία. -Υπάρχει μια παλιά παροιμία που λέει πως «όποιος ταιριάζει, συμπεθεριάζει». Ισως γιατί όλοι οι «πολιτικώς ορθοί» εδώ δεν μας συμπεριφέρονται και με τον καλύτερο τρόπο, δημιουργήθηκε μια συνεργασία. Πέρα από αυτό, υπάρχουν σοβαρά κοινά θέματα, και οι δύο έχουμε κοινές θέσεις. Ψηφίζουμε για αυτά μαζί, οπότε είναι φυσική συνέχεια να υπάρχει κοινό όραμα. Και βέβαια εάν ήμουν στην Ελλάδα, θα ψήφιζα Χρυσή Αυγή. Ένα είναι σίγουρο, ότι θα υπάρξουν εξελίξεις και τώρα και στο μέλλον. Είναι σημαντικό να είμαστε ενωμένοι. Ζούμε την προπαγάνδα ότι είμαστε εξτρεμιστές, αλλά λίγο-πολύ, βλέποντας τα σημαντικά προβλήματα που ζει η Ευρώπη, όλα αυτά θα καταπέσουν, γιατί πρέπει να κάνουμε ένα κοινό μέτωπο για να σώσουμε την Ευρώπη.
• H Lega Nord - ένωση του Βορρά - είναι ένα κόμμα του Ιταλικού Βορρά. Στην αρχή, πριν από σχεδόν 30 χρόνια, ονομαζόταν Lega Lombarda - Ένωση της Λομβαρδίας - με καθαρά τοπικιστικές θέσεις αλλά και αποσχιστικές τάσεις. Στις άλλες περιφέρειες του Βορρά, υπήρχαν και άλλες Ενώσεις οι οποίες ενώθηκαν για τις εκλογές με το όνομα Lega Nord. Από τότε έχει μόνιμη παρουσία στο Ιταλικό κοινοβούλιο και στην Γερουσία, όπως και στην Ευρώπη. Στο πέρασμα του χρόνου, και εν όψει των έντονων πολιτικών διεργασιών, συνεπεία των δραματικών εξελίξεων στην Ευρώπη, η Lega επέκτεινε την επιρροή της σε ολόκληρη την Ιταλία.
• Ο Lorenzo Fontana, είναι Ευρωβουλευτής της Lega Nord. Διετέλεσε υπεύθυνος της νεολαίας του κόμματος από το 2002. Μετά από επιτυχείς συμμετοχές του σε περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια, εξελέγη ευρωβουλευτής το 2014. Σήμερα, είναι ο επικεφαλής της αποστολής της Lega Nord στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.εφαλής της Λέγκας του Βορρά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τον ρωτήσαμε για την πορεία του κόμματός του και την προοπ
