Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

http://panusis.blogspot.gr/ --"Όλα ξεκίνησαν με ένα τραγούδι" [μια συζήτηση με την κ. Ειρήνη Δημοπούλου-Παππά]



Μια συζήτηση με την κ. Ειρήνη Δημοπούλου-Παππά [υποψήφια της Χρυσής Αυγής στη Λέσβο], για το δικό της μονοπάτι μέσα στον κόσμο και για ένα τραγούδι...

Σχετικά με την εφημερίδα Εμπρός

Όταν πρωτοπήρα στα χέρια μου την εφημερίδα Εμπρός είχα κατά νου πως θα διάβαζα ένα εθνικιστικό έντυπο, στο οποίο παραδοσιακά το «μήνυμα» θα προηγούνταν του κειμένου, αν δεν το καπέλωνε.
Αυτό ξέρετε συμβαίνει σε όλες τις «ταγμένες» εφημερίδες, που δημιουργήθηκαν για να διαδώσουν κάποιες ιδέες.
Δεν συμβαίνει όμως στο Εμπρός

Σε τούτην εδώ τη σαββατιάτικη έκδοση, τα «μηνύματα» των κειμένων μπορεί βεβαίως να αφορούν λίγο ή πολύ τη διάδοση των εθνικιστικών ιδεών, σε καμία περίπτωση όμως δεν περιορίζονται στην ξύλινη γλώσσα ενός κομματικού εντύπου. Αντιθέτως, τα περισσότερα άρθρα της καλής εφημερίδας, ακολουθούν τις νόρμες του παλιού, καλού χρονογραφήματος, που ναι μεν μεταφέρει ιδέες αλλά δεν τις κονιορτοποιεί με τον μαντραγκά των κομματικών «επιταγών»

Το Εμπρός με λίγα λόγια είναι καμωμένο για να διαβάζεται – και να διαβάζεται μ’ αυτή τη λεπτή χαρά της ανάγνωσης, που ελευθερώνει τον νου του αναγνώστη, αντί να τον χειραγωγεί.

Κάπως έτσι, αναζήτησα τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από την έκδοση του Εμπρός κι έπεσα απάνω στη διευθύντρια του την κ. Ειρήνη Δημοπούλου-Παππά.  
Δεν χωράει αμφιβολία ότι την κ. Ειρήνη Δημοπούλου-Παππά τη γνωρίζουμε άπαντες οι εθνικιστές κι όχι μόνον ως διευθύντρια του Εμπρός.
Ήταν υποψήφια ευρωβουλευτής της Χρυσής Αυγής στις τελευταίες ευρωεκλογές κι επί πλέον είναι παντρεμένη με τον κ. Χρήστο Παππά, του οποίου η ιστορία στον εθνικιστικό χώρο είναι γνωστή σε όλους μας.

Της ζήτησα λοιπόν να  μου κάμει την τιμή να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη, που [όπως και το ύφος του Εμπρός] δεν θα ήταν στενά και στεγνά μια πολιτική συνέντευξη αλλά μια ανθρώπινη συζήτηση, γύρω από την Ελληνική πραγματικότητα, στον Πολιτισμό, στην Παιδεία, στην Τέχνη, στην Αισθητική, στο κοινωνικό και στο ιστορικό Γίγνεσθαι [με την Ηρακλείτειο έννοια]    
Προς μεγάλη μου χαρά δέχτηκε...





Μια συνέντευξη [ή μήπως μια συζήτηση;] με την κ. Ειρήνη Δημοπούλου-Παππά

1.Διαβάζω στο σύντομο βιογραφικό σας ότι, γεννηθήκατε στα Εξάρχεια το 1969, είσαστε αρχαιολόγος, απόφοιτος της Προτύπου Σχολής Αναβρύτων και του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και ακόμα, πτυχιούχος Αγγλικής και Γαλλικής γλώσσας.
Είσαστε παντρεμένη με τον κ. Χρήστο Παππά και μητέρα τριών παιδιών.
Κατατοπιστικά όλα αυτά αλλά εγώ θα προτιμούσα τη δική σας αφήγηση. Δώστε μου λοιπόν μια αυτοπροσωπογραφία σας και μην τσιγκουνευτείτε στα λόγια… 
Όπως κι εγώ, έτσι κι οι περισσότεροι αναγνώστες, διψούν να μάθουν για τη διευθύντρια του Εμπρός που τα άρθρα του, τους συντροφεύουν τα Σαββατοκύριακα…  Α, και μην παραλείψετε να μου περιγράψετε την καθημερινή Ειρήνη Δημοπούλου-Παππά.
Ίσως πιο πολύ κι από τον πολιτικό να έχει σημασία ο άνθρωπος…

Αν ο πολιτικός δεν είναι πρωτίστως άνθρωπος, δεν μπορεί να υπηρετήσει τους άλλους ανθρώπους. Είμαι λοιπόν ένας άνθρωπος με καθημερινές συνήθειες που συνειδητά λιγοστεύω, και ιδιοτροπίες. Θα έλεγα πως αυτές, μάλιστα, υπερτερούν.
Μεγάλωσα τα παιδιά μου χωρίς νταντάδες και οικιακές βοηθούς, εργαζόμουν ταυτόχρονα κι έγραφα για την Χρυσή Αυγή. Ήθελα ό,τι κάνω να είναι στο όριο των δυνατοτήτων μου. Κουραστικό, αλλά διαπίστωσα ότι μπορώ να κάνω πολλά. Αυτό με έσωσε στην ζωή.

Το σχολείο δεν μου αρκούσε. Πήγα στο Γαλλικό Ινστιτούτο, στο Λύκειο των Ελληνίδων, στους Προσκόπους. Είχα και την πολιτική δράση, δυο φορές την εβδομάδα. Σπούδασα και Ψυχολογία, πριν πάρω το πτυχίο της Αρχαιολογίας και των Κλασικών Γραμμάτων. Μου αρέσουν τα πάντα, δεν αποκλείω τίποτε, μου αρέσει η ζωή, αν και από μικρή είχα αυτό που λένε «μνήμη θανάτου». Ίσως γι’ αυτό!

Είμαι κατά βάσιν εύκολος άνθρωπος. Δεν έχω απαιτήσεις, αλλά ξέρω τι θέλω. Δεν μου αρέσει να βαριέμαι, να κάθομαι άπραγη, παρά μόνον όταν παρατηρώ την Φύση, κι αυτό είναι πολύ έντονη δραστηριότητα.
-------------------------------------


2.Σε συνέντευξη σας σε εθνικιστική εφημερίδα, είχατε πει ότι δεν ενταχθήκατε στη Χρυσή Αυγή εξαιτίας του συζύγου σας αλλά ότι αντιθέτως είχατε μακρά πορεία στους αγώνες για τον Ελληνισμό. Μιλήστε μου γι αυτή την πορεία…

Όλα ξεκίνησαν νομίζω με ένα τραγούδι.

Η μητέρα μου ήταν καλλιτεχνική φύση και ιδιαίτερα καλλίφωνη. Ένα από τα τραγούδια που της άρεσε να τραγουδά είχε εκείνο το ρεφρέν «σαν πεθάνω θα φορέσω απ’ τη γη σου ένα λουλούδι και στερνό-στερνό τραγούδι το τραγούδι σου θα πω». Το θεωρούσα το απόγειο της ευτυχίας! Και το θεωρώ ακόμη. Αυτή ήταν η πρώτη μου συνειδητή κοινωνία με την αγάπη της Πατρίδας. Ακόμη με συγκλονίζει αυτός ο στίχος, πολύ βαθιά και απόλυτα.

Μεγάλωσα με την παρουσία του παππού μου που ήταν δεσποτικός, ασκητικός και με μια βαθιά χαρά της ζωής, ταυτόχρονα. Δεν έμαθα στα ροζ παραμύθια. Μεγάλωσα με τους Άθλους του Ηρακλέους, τους θεούς του Ολύμπου, τις ηρωίδες του 1821. Απέκτησα έναν βαθύ θαυμασμό για την διαχρονική Ελλάδα. Κι επειδή ήμουν και μοναχοπαίδι αλλά κι επειδή μου άρεσε κιόλας ο χώρος, διάβαζα πολύ από την βιβλιοθήκη του. Από Ιούλιο Βερν μέχρι Βίους Αγίων.

Μεγαλώνοντας, για να πάω στην Μασσαλίας ή στην Δημοκρίτου, περνούσα από σπουδαία βιβλιοπωλεία. Την Εστία, τον Ερμή. Διάβασα Δέλτα, Στασινόπουλο. Ένα φιλικό ζευγάρι με  μεγάλη καλλιέργεια με μύησε στα Αριστερά. Χάκα, ας πούμε. Δεν υπήρχε προκατάληψη στην γνώση.
Στα Ανάβρυτα είχα εξαίρετους καθηγητές. Άλλοι με ενεθάρρυναν στην γραφή. Μια καθηγήτρια μου ενέπνευσε την αγάπη για την Αρχαιολογία. Ένας άλλος μου είπε πως εγώ θα βρω τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μένει να το δούμε, αυτό! Κι ένας ακόμη, αρκετά ιδιόρρυθμος για τους συμμαθητές μου, που είχαμε όμως αμοιβαία αδυναμία, μου ελευθέρωσε την σκέψη, μου πρότεινε να πάω σε συγκεκριμένους τόπους στον Ταΰγετο. Εκεί βρήκα μέσα μου την Πατρίδα.

Από οικογενειακή κατεύθυνση θα έλεγα πως η οικογένειά μου ήταν κάπως παράδοξη. Διάβαζαν ΝΕΑ και ΑΚΡΟΠΟΛΗ ταυτόχρονα. Όπως πολλές ελληνικές οικογένειες και η δική μου ήταν διχασμένη από τον Εμφύλιο. Άλλοι να μιλάνε περήφανοι για «τα βουνά», άλλοι να διηγούνται την βία των Κομμουνιστών. Αδύνατον να καταλάβω ως παιδί πώς μπορεί τόση κακία και μίσος να χωρέσουν σε ένα μυαλό. Αν και αντιλαμβάνομαι την σκληρότητα της αντιπαράθεσης, ιδιαίτερα μετά τις διώξεις και τις δολοφονίες του Γιώργου Φουντούλη και του Μανώλη Καπελώνη και τον τραυματισμό του Αλέξανδρου Γέροντα, την 1 – 11 -2013, ακόμη απορώ με αυτούς που μισούν τους Εθνικιστές. Πιστεύω πως αν αφήσουν στην άκρη τον εγωισμό, σταματήσουν το πικάπ που   παίζει συνεχώς στο μυαλό τους, κι ακούσουν την δική τους φωνή θα γίνουν κι αυτοί Εθνικιστές. Δεν γίνεται να έχεις συναίσθηση του ότι είσαι  Έλληνας και να μην είσαι Εθνικιστής.

Πολιτικοποιήθηκα την δεκαετία του 80 όταν οι διαχωριστικές γραμμές ήσαν πολύ καλά σημαδεμένες. Το ΠΑΣΟΚ δεν μου άρεσε για λόγους αισθητικής. Η Νέα Δημοκρατία δεν είχε προσανατολισμό, δεν έβγαζε νόημα. Ο αντικομμουνισμός ορισμένων με απωθούσε γιατί ήταν αδιέξοδος, δεν είχαν πρόταση,  κι επιπλέον απεχθανόμουν πάντοτε τα τσιτάτα, την παπαγαλία.
Ένας οικογενειακός φίλος έλεγε ιστορίες για τους Ιάπωνες, για τον πολιτισμό τους. Από εκεί έμαθα ότι την Χιροσίμα δεν την κατέστρεψαν οι Ναζί. Ανακάλυψα την άλλη πλευρά της ιστορίας. Έμαθα για τις πολιτικές εναλλακτικές, το ΕΝΕΚ, κατόπιν την ΕΠΕΝ.
Σε μια έκθεση στο Πεδίον του Άρεως πήρα το πρώτο μου «εθνικιστικό» βιβλίο. Περικλής Γιαννόπουλος. Πάει, μαγεύτηκα. Διάβασα τα κλασικά, Δενδρινό, Πλεύρη. Ο Γιάννης Σχινάς με την ευγένεια, την υπομονή και τις βαθιές του γνώσεις είναι πνευματικός πατέρας.
Οι άνθρωποι που συναντάμε είναι μεγάλη πρόνοια του Θείου. Αξίζει να κάνουμε στάση και να τους μνημονεύουμε, και τους εξ αίματος και τους εκ πνεύματος συγγενείς.

Από τον πατέρα μου, ας πούμε, κληρονόμησα το γονίδιο του «Μπορώ». Το αεικίνητο, το όλα γίνονται αν τα παλέψεις.
Από την μεριά της μητέρας μου έρχομαι από μια αλυσίδα άξιων, δυνατών, αποφασιστικών γυναικών.
Είχα και έχω μια πολύ καλή φίλη με την οποία μοιραζόμαστε πολλά κοινά, με πρώτο μια ενστικτώδη αγάπη της γης μας. Χάρις σε αυτήν διάβασα Μπραζιγιάκ, Ντριε Λα Ροσέλ, Σελίν. Τα ευρωπαϊκά κινήματα, Γκρες. Αργότερα γίναμε και οι δύο μέλη του Front National.
Χρονικά να σας πω στον πολιτικό χάρτη, βρισκόμαστε στο 1986. Στην Κυψέλη. Χρονιά ξεκινήματος, από τις πιο σημαντικές χρονιές της ζωής μου. Αναρχικοί, επιθέσεις, μολότωφ, καμένα γραφεία που έγιναν φρούριο, αφίσες, συνθήματα, οι κλασικές εξορμήσεις στα μνημόσυνα στο Αγιονόρι, στο 5/42, στον Μελιγαλά, όπου οι παραζαλισμένοι από το μεταπολιτευτικό σφυροκόπημα Δεξιοί προσπαθούσαν να πατήσουν στα πόδια τους.Σχολείο χαρακτήρων.

Η Χρυσή Αυγή

Το πρώτο μου τεύχος της Χρυσής Αυγής το αγόρασα σε ένα περίπτερο στην πλατεία Κάνιγγος. Είχε στο εξώφυλλο ένα σκίτσο, έναν νέο με σηκωμένα μανίκια να σαλπίζει. Μου άρεσε πολύ αυτή η εικόνα. Μετά, το τεύχος με το κίτρινο εξώφυλλο και τον δικέφαλο αετό, αφιέρωμα στην Άλωση. Από τότε παρακολουθούσα την πορεία της Χ.Α. Δεν μου άρεσαν τα πάντα αλλά διάβαζα τα πάντα και σημείωνα στο πλάι τις απόψεις μου. Και όταν ένα τεύχος μου άρεσε, το έπαιρνα διπλό και το άφηνα σε ένα λεωφορείο, σε ένα καφέ να το διαβάσουν κι άλλοι.
Πολύ χάρηκα με το πρώτο φύλλο της εφημερίδας, το 1992. Το περίμενα με ενθουσιασμό. Στροφή στον πολιτικό αγώνα. Μου αρέσει η δράση.

Για την Χρυσή Αυγή πρωτοέγραψα το 1993. Τις εξωτερικές ειδήσεις. Και με την ενθάρρυνση του Αρχηγού ξεκίνησα να γράφω τακτικά. Μου έδινε θέματα. Διάβασα πολύ για να μπορέσω να ανταπεξέλθω!
Εγκαινίασα ως Οχιά την στήλη Δηκτικά, όπου έγραφα ελεύθερα, σαν σε προσωπικό ημερολόγιο. Πρωτοήμουν υποψήφια στο Κιλκίς, στις εκλογές του 1996. Έλαβα μερικές δεκάδες ψήφους, είπα θα πάω να τους βρω έναν-έναν, να δω ποιοι είναι αυτοί οι γενναίοι.

Το ΕΜΠΡΟΣ

Ανέλαβα την διεύθυνση της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ με την έκδοσή της, τον Ιούλιο του 2013. Η επαγγελματική προϋπηρεσία μου στα ΜΜΕ με βοήθησε. Έχουμε δυο πολύ καλούς Αρχισυντάκτες, με εμπειρία στον Τύπο, τον Γιώργο Φράγκο και τον Παναγιώτη Παναγόπουλο. Και αρθρογράφους που επιλέγουμε προσεκτικά, με ενδιαφέροντα σε θέματα επικαιρότητας, και ιδεολογικά βεβαίως, αλλά και με αποκλειστικές πληροφορίες. Είναι αμφίδρομη η σχέση που έχουμε αναπτύξει. «Κυνηγάμε» την είδηση, κάνουμε αποκλειστικά πριν τα βγάλουν οι μεγάλες Κυριακάτικες εφημερίδες, και παράλληλα έρχονται άνθρωποι σε μας γιατί ξέρουν ότι θα τιμήσουμε την συνεργασία μας. Είναι πολύ δημιουργικό αυτό.

Είναι απαραίτητο να στηριχθούν τα έντυπα του κινήματος, η εφημερίδα Χρυσή Αυγή, κάθε Τετάρτη, και το Εμπρός το Σάββατο. Κοστίζουν λιγότερο από έναν καφέ, αλλά μπορούν να ξυπνήσουν πολύ κόσμο.

Ιδεολογικά, ο Εθνικισμός μου είναι περισσότερο ενστικτώδης. Ξέρω όσα χρειάζεται να ξέρω, και συμπληρώνω επιλεκτικά. Πλουτίστηκε βέβαια με  διαβάσματα στον χρόνο και με την συναναστροφή του κ. Παππά που είναι κινητή βιβλιοθήκη της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και πολιτικό ον.
Μετά τον Σεπτέμβριο του 2013 η αγάπη μου για τον Λαό μας πολλαπλασιάστηκε. Οι ηττοπαθείς αναμασούν πως χάθηκε και δεν υπάρχει αγνότητα και ρομαντισμός στον πολιτικό αγώνα όπως παλαιότερα. Οι καιροί και οι συνθήκες αλλάζουν. Υπάρχει υστεροβουλία και προσωπικά κίνητρα. Εξαρτάται από το τι διαλέγει να δει κανείς. Η Χρυσή Αυγή έχει πιστεύω τους καλύτερους Έλληνες με εθνική συνείδηση, τους πιο αγνούς οπαδούς και μια ηγεσία που σηκώνει το βαρύ φορτίο και κάνει το παν για να σταθεί στο ύψος των κρίσιμων περιστάσεων.

 
--------------------------------------






3.Στο άρθρο σας: «Εθνικισμός – η μόνη απάντηση στα προβλήματα της Ελλάδας» [http://panusis.blogspot.gr/2015/08/blog-post_64.html] γράφετε μια εκπληκτική φράση…
Την ξεπατικώνω εδώ επί λέξει…
«Στον πολιτισμό των αδυνάμων που είναι κυρίαρχος τούτη την εποχή, η Δειλία είναι το πιο εύκολο κοινωνικό μάθημα, και οι πολιτικοί ηγέτες δεν αποτελούν εξαίρεση…»
Ο όρος «πολιτισμός των αδυνάμων», με παραπέμπει σε Νίτσε, σε Γκυστάβ Λε Μπον και γενικά στους προφήτες της «μετατροπής των λαών σε μάζες».
Μιλήστε μου γι αυτή την βαθιά κοινωνική μετατροπή των δυτικών κοινωνιών στον 20ο αιώνα και για το τι ρόλο μπορεί να παίξει ο εθνικισμός, σε έναν κόσμο χειραγωγούμενων μαζών, όπου ο άνθρωπος τείνει να χάσει εντελώς την αξία του.

Έτσι είναι. Αλλά, ξέρετε, η αξία του ανθρώπου είναι ευθέως συνδεδεμένη με την αυτοσυνειδησία. Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει κάποιον που έχει συναίσθηση του ποιος είναι. Ομοίως οι τενεκέδες βγάζουν έναν ξεχωριστό ήχο. Επιλέγει κανείς να εγκαταλειφθεί στον συμβιβασμό, στην κόπωση. Τότε ποιος ο λόγος να ζεις;

Για την Ευρώπη, θα πρέπει να πάμε πιο πίσω στον χρόνο. Στην Βιομηχανική Επανάσταση, εκεί που επήλθε η βίαιη  ρήξη του ανθρώπου με την Φύση. Γιατί και στον Μεσαίωνα και στην Αναγέννηση όταν αυξήθηκε ο πληθυσμός, αναπτύχθηκαν τα αστικά κέντρα και ένας τρόπος ζωής πιο κοντινός με τον σημερινό, λιγότερο παραδοσιακός και περισσότερο ελευθεριάζων, η ύπαιθρος εξακολούθησε να είναι ζωντανή. Η αποκοπή από την Ρίζα που είναι η ύπαιθρος είναι ένα μεγάλο εμπόδιο για να αποκτήσει ο άνθρωπος αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση.

Λέει ο Καζαντζάκης, «Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!». Ρωτούν αναγνώστες και οπαδοί αν ο αγώνας μας θα έχει κάποιο αποτέλεσμα. Μα έχει ήδη. Είμαστε εδώ. Ζούμε και αγωνιζόμαστε. Τι άλλο αξίζει να κάνουμε; Θα αγωνιστούμε και θα νικήσουμε γιατί βάζουμε την ψυχή μας στον αγώνα. Είναι νόμος της Φύσης.

Κι αφού μιλάμε προσωπικά, χαίρομαι που υπάρχουν νεότεροί μου που μεγάλωσαν με τα κείμενα τα δικά μου και άλλων συναγωνιστών, που οργανώνουν την σκέψη τους και την εκφράζουν στρωτά.
Χαίρομαι τους νέους της Χ.Α. που είναι δυνατοί στο σώμα, περισσότερο από ό,τι κοιτάζαμε να είμαστε στην δική μου γενιά. Εύχομαι να χτίζουν το ίδιο δυνατά και το πνεύμα και την ψυχή τους.
Για μένα αυτό που κάνω είναι μια εσωτερική ανάγκη.

Σε συλλογικό επίπεδο πάλι, ο Εθνικισμός μπορεί να λυτρώσει.
Ο λαός μας και οι άλλοι λαοί τυραννιόνται από τις ιδεολογίες. Την δικτατορία του «έτσι είναι και δεν αλλάζει». Όλα ψέματα. Φαντάζεστε να έλεγαν οι άνθρωποι των σπηλαίων «αυτό είναι και δεν αλλάζει»; Δεν θα είχαμε Παρθενώνες. Κι εκείνοι ήσαν τουλάχιστον καλύτεροι από μας γιατί δεν είχαν την Δειλία και τον Φόβο να τους καταδυναστεύουν. Τολμούσαν. Δοκίμαζαν. Το χειρότερο είναι αυτό που ζει ο σύγχρονος άνθρωπος. Αναλώνει το θάρρος του σε εξτρίμ σπορτς κι αφήνει την Πατρίδα του να χάνεται. Πόσο άρρωστο είναι αυτό;

Ο αξιακός χάρτης του σύγχρονου κόσμου σε αντιπαράθεση με τον Εθνικισμό, είναι μια μεγάλη συζήτηση. Τον Φόβο τον καταλαβαίνω, την Δειλία την απεχθάνομαι. Η ευκολία του σύγχρονου τρόπου ζωής καταπνίγει το φρόνημα, το ναρκώνει. Τι νομίζετε, πως είναι μόνον οι σύριγγες και το «περιθώριο»;
Δεν πιστεύω σε έναν μεσσιανικό αλλά σε έναν λαϊκό εθνικισμό. Ας καλλιεργήσουμε το κτήμα μας ο καθένας, και ο ηγέτης θα φανεί.

Πιστεύω ότι η Φύση έχει προνοήσει για την δημιουργία μιας φυσικής αριστοκρατίας. Φυσική αριστοκρατία είναι ένας συναγωνιστής άνεργος που αρνείται να οικτίρει τον εαυτό του, που κοιμάται νηστικός σε ένα υπόγειο αλλά βγαίνει στον αγώνα με χαμόγελο και πίστη.

Ο Εθνικισμός είναι αξιοκρατικός, διορθώνει τις τεχνητές ανισότητες.  

-----------------------------


4.Πιστεύετε ότι η Ελλάδα αυτή την ιστορική στιγμή περνάει μια αμιγώς οικονομική κρίση και μάλιστα συστημική κρίση του καπιταλισμού, όπως ισχυρίζονται οι «διανοούμενοι» του μαρξιστικογενους ακαδημαϊκού κατεστημένου ή μήπως η χρεωκοπία μας δεν είναι μόνον οικονομική;

Η κρίση βεβαίως και είναι κρίση του Καπιταλισμού. Προηγήθηκε ο Κομμουνισμός και ακολουθεί μοιραία το alter ego του.

Οι θεωρίες της ηθικής παρακμής επιτείνουν τον πεσιμισμό και την ομφαλοσκόπηση. Εξυπηρετεί το Σύστημα το «όλοι φταίμε», γιατί έτσι αποσείει τις ευθύνες του. Ζημιώνει υποτίθεται το κράτος αυτός που κλείνει έναν ημιυπαίθριο για να προσθέσει ένα δωμάτιο στο σπίτι για τα παιδιά του, και είναι τάχα συνυπεύθυνος για την καταστροφή της χώρας με αυτούς που παίρνουν τις μίζες για τα εξοπλιστικά.
Άλλοι έχουν μια νοσηρή ενοχική τάση. Είμαστε συνυπεύθυνοι στην παρακμή γιατί σταματήσαμε να τρώμε μπάμιες και τρώμε περισσότερα μπιφτέκια. Αυτό ισχύει απολύτως σε επίπεδο βιολογικό γιατί η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο στην σκέψη και την ψυχοσύνθεση. Και σε μεταφυσικό, γιατί τόση αιματοχυσία εμβίων όντων όπως συμβαίνει με τα σφάγια, είναι ένα άγος της ανθρωπότητας. Αλλά δεν το εννοούν έτσι, δυστυχώς. Ξέρετε, στα χωριά μας έσφαζαν στις γιορτές, έκαναν ουσιαστικά θυσίες κατευναστικές στον Θεό. Αυτό έχει χαλάσει.
Αλλά στην εκδοχή που προβάλλεται η οπισθοδρόμηση από τους ηθικολογούντες,  είναι λάθος. Δεν θα σταματήσουμε τον άνθρωπο από το να θέλει το καλύτερο για τον ίδιο και τα παιδιά του. Αυτό κινεί τον Πολιτισμό. Η εμμονή με το παρελθόν είναι το αφύσικο.

Το Σύστημα είναι αυτό που χρεωκοπεί. Και με την χρεωκοπία του απελευθερώνονται τεράστιες δυνάμεις. Εμείς οι Εθνικιστές, εμείς οι Έλληνες πρέπει να είμαστε παρόντες και σε εγρήγορση.

---------------------------------

5.Η λαθρομετανάστευση και ο λαθρεποικισμός είχαν άμεσα και δραματικά αποτελέσματα στην υποβάθμιση της αξίας της εργασίας, ρίχνοντας τα μεροκάματα σε εξευτελιστικά επίπεδα και μετατρέποντας σε καθεστώς τη μαύρη εργασία.
Πιστεύετε ότι εκτός από τις φανερές οικονομικές επιπτώσεις, η λαθρομετανάστευση είχε και άλλες, ίσως και πιο ουσιαστικές επιπτώσεις, στον πολιτισμό μας ή στην παιδεία μας;

Πριν από 20 και πλέον χρόνια όταν η Χρυσή Αυγή τα έλεγε αυτά, και προειδοποιούσε «Κάθε ξένος εργάτης, ένας Έλληνας άνεργος» ήταν πράγματι θέμα εργασίας. Θέμα ποιότητας ζωής. Τώρα είναι θέμα ζωής ή θανάτου.

Έχω συμπάθεια για όλους τους λαούς. Με συναρπάζει η άγρια ζωή στην Αφρική, θέλω να ταξιδέψω στις Ινδίες, στην Λατινική Αμερική. Αλλά δεν θέλω να ανταλλάξω αυτό που είμαι. Να γίνει δηλαδή η Αθήνα Ισλαμαμπάντ. Άμα θελήσω να δω το Ισλαμαμπάντ, θα πάω στο αυθεντικό.

Για το ζήτημα της  εργασίας η προσέγγιση «ε, και αυτοί άνθρωποι του Θεού είναι» που παραχωρεί το δικό μας δικαίωμα στην ζωή -που δεν είναι δικό μας, αλλά θεϊκά δοσμένο-, είναι η βασική αιτία του αυτοχειριασμού και των Ελλήνων και του Ευρωπαϊκού κόσμου.
Η σχεδιασμένη και καθοδηγούμενη εισβολή στην Πατρίδα μας σημαίνει την βιολογική εξόντωση του Έθνους μας. Σε όσες γειτονιές συγκεντρώνονται αυτοί οι πληθυσμοί, με την αυθάδεια τη βαρβαρότητάς τους, οι Έλληνες, οι Βρετανοί, οι Γάλλοι, φεύγουν .
Οι μόνοι που εξυπηρετούνται είναι οι ολιγάρχες. Στην αρχή έκλεισαν τα ελληνικά εργοστάσια τελείως, όσα έμειναν τα πήγαν σε γειτονικές χώρες με φθηνά εργατικά χέρια και σχεδόν συμβολική φορολόγηση,  έφεραν προϊόντα κατασκευασμένα στην Ασία και τώρα φέρνουν την Ασία εδώ για να γλιτώσουν και τα μεταφορικά.
Αυτά σε ένα πρώτο, επιφανειακό επίπεδο βέβαια. Γιατί η βασική αιτία της ασιατικής και αφρικανικής εισβολής, είναι ο ρατσισμός εναντίον των Ευρωπαίων.

--------------------------------


6.Μιας και κάναμε λόγο για πολιτισμό, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να άκουγα τη γνώμη σας για τη σημερινή κατάσταση στην Τέχνη ή στον Στοχασμό. Πιστεύετε μήπως ότι υπάρχει οπισθοδρόμηση σε όλο τον κόσμο του λευκού ανθρώπου;

Ο πολιτισμός και η παιδεία όπως έχουν διαμορφωθεί είναι έννοιες παραποιημένες και εν συνεχεία υπερτιμημένες  από το κυρίαρχο Σύστημα. Τι πολιτισμός και τι παιδεία να υπάρξει εάν πάψουν να υπάρχουν Έλληνες; Ένας Αφρικανός που απαγγέλει «Αντιγόνη» δεν είναι νίκη του Πολιτισμού. Είναι προτιμότερος ένας Έλληνας βοσκός που παίζει σκάρο. Αυτός θα συνθέσει κάποτε την δική του «Οδύσσεια».

Τα τελευταία πενήντα χρόνια έχουμε δημόσια γενική παιδεία, έχουμε κρατική  πολιτιστική πολιτική, υπουργούς, συλλόγους, χρηματοδοτήσεις. Έχουμε χιλιάδες ηθοποιούς, μουσικούς, καλλιτέχνες κάθε είδους. Αυτός ο πολιτισμός που αφορά το άτομο, την ατομική ικανοποίηση, την ψυχοθεραπεία, αν μένει εκεί,  δεν αφορά το Έθνος.

Ξέρετε, εκείνοι οι άντρες που έβαζαν μαλαματένια σκαλιστά πιστόλια, πάλες και σπαθιά στο ζωνάρι και πήγαιναν να συναντήσουν τον θάνατο για να υπερασπιστούν τον κόσμο τους, δεν είχαν πάει δώδεκα χρόνια υποχρεωτικό σχολείο. Είχαν όμως αγγίξει την φλέβα της αισθητικής, του Ωραίου.

Γράφει η Σάβιτρι Ντέβι πως ο πολιτισμός σταμάτησε από τότε που οι άνθρωποι έμαθαν ανάγνωση και γραφή. Πρωτύτερα, με την μετάδοση της γνώσης από στόμα σε στόμα, ο πολιτισμός μας ήταν πιο γόνιμος. Το έχω σκεφτεί πολύ και συμφωνώ με την ιδέα της.
Είμαι όμως αισιόδοξη. Η κατάρρευση απελευθερώνει, δίνει στους ανθρώπους την δυνατότητα να είναι αληθινοί, και τότε μπορούν να γίνουν πάλι δημιουργικοί και να ανακαλύψουν τα ουσιώδη.
--------------------------------


7.Πως θα μπορούσε ο εθνικισμός να βάνει φρένο στον εθνικό, πολιτισμικό, οικονομικό και κοινωνικό κατήφορο που έχουμε πάρει;

«Η ξενομανία είναι αμορφωσιά», λέει ο Γιαννόπουλος. Αν γευτούμε την Ελλάδα, αποκλείεται να γίνουμε πια βλαχοδήμαρχοι. Χρειάζεται συλλογική προσπάθεια. Χρειάζεται παιδεία ουσιαστική. Όχι παπαγαλία, πάρκινγκ παιδιών, βαθμοθηρία. Τα μαθήματα Ιστορίας, ας πούμε, που είχε ξεκινήσει η Χρυσή Αυγή πριν τις διώξεις ήσαν στην σωστή κατεύθυνση.
Η εθνική, η πρωτογενής παραγωγή, η αυτάρκεια αγαθών θα γεννήσει στον λαό μας ξανά την αίσθηση της δύναμης. Το «δεν σας έχω ανάγκη.  Μπορώ, Θα τα καταφέρω», είναι μεγάλη υπόθεση. Ε, από κει και πέρα ο δρόμος ανοίγει. Οι κυβερνήσεις του πολιτικαντισμού καλλιέργησαν το πνεύμα της «μικράς πλην τιμίου Ελλάδος». Εμείς οι Έλληνες Εθνικιστές θέλουμε και αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα, ισχυρή, με αξιοπρέπεια , με κοινωνική δικαιοσύνη. Και θα τα καταφέρουμε!
------------------------------- 

8.Θεμέλιο του Πολιτισμού είναι η Παιδεία. Η Χρυσή Αυγή κάμει συχνά λόγο για τη μετατροπή της Ελληνικής παιδείας σε όργανο προπαγάνδας αντεθνικών και νεοταξίτικων ιδεοληψιών.
Προσωπικά πιστεύω ότι εκπαιδευτικά προγράμματα που τάχα μου «προστατεύουν τη διαφορετικότητα» και είναι αναγκασμένοι να τα εφαρμόζουν οι εκπαιδευτικοί, απλώς προπαγανδίζουν τις σεξουαλικές διαστροφές και την πολυπολιτισμικότητα.
Ποια είναι η δική σας γνώμη στο μέγα ζήτημα της Ελληνικής παιδείας; 
Αν οι Έλληνες έδιναν στη Χρυσή Αυγή τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά της οράματα, ποιοι θα ήταν οι βασικοί άξονες στους οποίους θα θέλατε να κινηθεί η παιδεία;

Έχω δυο πολύ προσωπικούς ήρωες, την Αγγελική Χατζημιχάλη και τον Δημήτρη Πικιώνη. Είναι από τους λίγους ανθρώπους που σεμνύνομαι. Η Χατζημιχάλη, σε μια εποχή που οι κυρίες της «καλής κοινωνίας» φόρτωναν τα σπίτια τους Λουδοβίκους, τόλμησε να βάλει στο σαλόνι της σκυριανά έπιπλα ακριβώς για να προκαλέσει τον μαϊμουδισμό και την ξενομανία.
Ο Πικιώνης ένωσε την Αρχαία γνώση με τον Λαϊκό πολιτισμό και δημιούργησε ένα νέο, σύγχρονο και ταυτόχρονα πλήρως εναρμονισμένο στο ελληνικό τοπίο, πρότυπο.
Δεν υπάρχει, κύριε Πανούση, άλλος καρποφόρος δρόμος από αυτόν. Δεν υπάρχει παλιό και νέο, παρελθόν και μέλλον. Ο Χρόνος είναι μια εφεύρεση, μια νοητική ανωμαλία. Έτσι, δεν υπάρχει Αρχαία Ελληνική. Υπάρχει η Ελληνική γλώσσα. Η οποία διδάσκεται επίτηδες δυσνόητα, με τρόπο που τα παιδιά να την μισούν, να μισούν δηλαδή το ίδιο τους το Είναι.
Είμαι υπέρ μιας βιωματικής Παιδείας. Αξιοκρατικής, όπως είχαμε στο σχολείο μου στα Ανάβρυτα παιδιά κάθε κοινωνικής τάξης, που προχωρούσαν με βάση τις ικανότητές τους και την θέλησή τους για μάθηση. Η χώρα μας παράγει λαμπρά μυαλά, γεννάμε επιστήμονες εξαιρετικούς. Αντί να γίνονται η δόξα των ΗΠΑ ή της Βρετανίας, να γίνουν η δόξα της Ελλάδας. Αυτό είναι Εθνικισμός.
--------------------------


9.Παρά τη λυσσαλέα προπαγάνδα του καθεστώτος κατά της Χρυσής Αυγής, που παρουσιάζει τους χρυσαυγίτες ως φαλλοκράτες και οπισθοδρομικούς, βλέπουμε πολλές γυναίκες να διαδραματίζουν καίριους ρόλους σε όλους τους κοινωνικούς τομείς, όπου δραστηριοποιείται ο Λαϊκός Σύνδεσμος. Ποια είναι η «εικόνα» και το πρότυπο της γυναίκας, στην εθνικιστική ιδεολογία; Κι ακόμα, πως αντιλαμβάνονται τον φεμινισμό οι γυναίκες της Χρυσής Αυγής;

Ε, μα είναι, σε ένα βαθμό, δεν είναι ψέμα! Αλλά εκπαιδεύονται από την πραγματικότητα. Ξέρετε, ο καθένας μπορεί να φτιάχνει την δική του εικόνα για την ιδανική γυναίκα. Κάποιοι έχουν στο νου τους την παραδοσιακή, γλυκειά, αφοσιωμένη, μητέρα-νοικοκυρά. Κάποιοι ένα υβρίδιο Ζήνας και οδαλίσκης. Όλα μπορούν να συνυπάρξουν αρκεί να εξυπηρετούν την Αλήθεια και την Πατρίδα.
Οι διαφορές μεταξύ των φύλων και οι αδυναμίες, βεβαίως υπάρχουν.
Πολλές γυναίκες ψηφίζουν με κριτήριο το ότι  ο τάδε είναι (δηλαδή τους φαίνεται) «καλό παιδί», ο άλλος θα ήταν ο ιδανικός γαμπρός για την κόρη τους, ή ο Βαρουφάκης είναι «μάτσο» τύπος, κ.ο.κ. Σε αυτά οι γυναίκες μειονεκτούν, λόγω συναισθήματος που δεν εκφράζεται με αλήθεια στις στενές διαπροσωπικές τους σχέσεις.
Από την άλλη βλέπετε τι επίθεση δέχεται η Μέρκελ ή η Χριστοδουλοπούλου. Και φέρνω αυτές τις δύο ως παράδειγμα γιατί είμαστε πολιτικά και ιδεολογικά αντίπαλοι. Αλλά η κριτική που τους γίνεται δεν έχει να κάνει με το τι λένε, τι κάνουν  τι σκέφτονται, αλλά με το πώς μοιάζουν εξωτερικά. Αν δηλαδή τα ίδια τα έκανε η Τζολί ή η Μπελούτσι κάποιοι δεν θα είχαν επιχειρήματα να τις αντιμετωπίσουν. Εκεί υστερούν οι άντρες. Βλέπετε, η Δημοκρατία έχει τα ελαττώματά της, και εδράζονται στις ταπεινές ανθρώπινες αδυναμίες, από τους δημαγωγούς της αρχαιότητας μέχρι το σημερινό μηντιακό κατεστημένο.

Η θέση μου είναι ότι άνδρες και γυναίκες είναι ίσοι αλλά όχι ίδιοι. Η Χρυσή Αυγή λέει ότι γυναίκες και άνδρες πρέπει να στρατεύονται, και να υπηρετούν την Πατρίδα. Λέμε ότι θα προστατεύσουμε την οικογένεια και την ανύπαντρη μητέρα. Είναι υποκριτικό η παγκόσμια κοινή γνώμη να θλίβεται για το παιδί του μετανάστη που πνίγηκε, αλλά να θεωρεί φυσικό να κατακρεουργούνται χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο στην Ελλάδα, από την κοιλιά της μάνας τους, γιατί δεν υπάρχει πρόνοια αλλά περισσεύει η υποκρισία.  

Κατά ένα τρόπο το παραδοσιακό πρότυπο είχε λύσει τα ζητήματα της ισότητας. Η γυναίκα κανόνιζε τα του σπιτιού και της οικογένειας, ο άνδρας παρείχε τα εξωτερικά, τα προς το ζην και την ασφάλεια.
Έχω μια πολύ καλή ιστορία, για εδώ. Μια θεία του συζύγου μου ήταν πολύ αγαπημένη με τον άνδρα της, και πολύ προκομένη η ίδια. Αλλά με πολυμελή οικογένεια, φτώχεια, δουλειά στα ζώα, κλπ.  δεν προλάβαινε να τα κάνει όλα. Ξυπνούσε λοιπόν πριν την ανατολή του ήλιου για να ζυμώσει, να κάνει όλες τις ετοιμασίες και μαζί της ξυπνούσε και ο άνδρας της. Κι έκανε τις δουλειές μαζί της, αλλά χωρίς να ανάβουν την λάμπα για να μην τους δουν στο χωριό και που ότι ο τάδε βοηθάει την γυναίκα του.

Ας μην πούμε τι γίνεται σήμερα τι τσακωμός, τι ξένες οικοβοηθοί. Ο πολιτισμός του εγωισμού και της τεμπελιάς. Όλα είναι ζήτημα θέλησης, χαρακτήρος και απόφασης.
----------------------------


10.Ποια είναι η προσωπική σας στάση απέναντι στην ομοφυλοφιλία, στα σύμφωνα συμβίωσης μεταξύ ομοφυλόφιλων ζευγαριών, στον ελεύθερο έρωτα και γενικώς σε όλες αυτές τις νεωτερικές μορφές διαπροσωπικών σχέσεων, που έχουν επιβληθεί ως «πρέπουσα συμπεριφορά» στη νεοταξίτκη Ευρώπη;

Με βρίσκει αντίθετη οτιδήποτε επιβάλλεται, είτε ως παλιακό είτε ως νεωτερικό. Τα περί έρωτος είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολα και πολύ προσωπικά χωράφια. Κι εδώ η ισορροπία του προσωπικού με το συλλογικό είναι το κλειδί. Κάποιες θρησκείες βλέπουν τον έρωτα αποκλειστικά ως μέσον προς τεκνογονία. Αυτό είναι κραυγαλέα αντίθετο με την Φύση του ανθρώπου. Και για τον Εθνικισμό η επιλογή συντρόφου περικλείει την αναγκαιότητα της γέννησης γερών παιδιών για την διατήρηση της Φυλής. Αυτό δεν είναι κακό από μόνο του. Αλλά είναι πολύ στεγνή η ζωή που πορεύεται έτσι.

Ας πούμε ότι ο έρωτας είναι φτερωτός, και όταν έχεις κάνει κτήμα σου κάποιες γενικές γραμμές αυτογνωσίας, πως δεν σμίγει ας πούμε η λιβελλούλα με τον ποντικό, τότε μπορείς να πεις ναι στην ελευθερία.
----------------------------
    





11.Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που συμμετείχατε σε ένα διεθνές συνέδριο ευρωπαϊκών εθνικιστικών κινημάτων, με θέμα τις πολιτικές διώξεις κατά των εθνικιστών. Γνωρίζω ότι η Χρυσή Αυγή έχει θαυμαστές και στην Αμερική και στην Ευρώπη. Προσφάτως μάθαμε για τη συνεργασία σας με την ιταλική casa pound. Θα έλεγα μάλιστα ότι η Χρυσή Αυγή [Alba Dorata, όπως είναι γνωστή στην Ιταλία] είναι το μοναδικό Ελληνικό κόμμα που έχει αδερφές οργανώσεις σε τόσες δυτικές χώρες [ΗΠΑ, Ιταλία, Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία κ.λπ]
Τι είναι τελικά αυτό που γοητεύει τους Ευρωπαίους εθνικιστές στη Χρυσή Αυγή; Θα ωριμάσουν άραγε κάποτε συνθήκες ώστε να δούμε μια πανευρωπαϊκή ένωση των εθνικιστικών κινημάτων;

Πράγματι, εκπροσώπησα την Χρυσή Αυγή στο Συνέδριο και ως Διευθύντρια του ΕΜΠΡΟΣ και ως σύζυγος πολιτικού κρατουμένου, και συμμετείχα στον εορτασμό της Ζαν ντ’ Αρκ που πραγματοποιούν τα γαλλικά εθνικιστικά κόμματα και σχηματισμοί με προσκεκλημένους Εθνικιστές από όλη την Ευρώπη. Είχα την ευκαιρία να μιλήσω και με παλιούς γνώριμους, τριακονταετίας, να σας πω, και με καινούριους συναγωνιστές.
Και πράγματι, κοιτούν την Χρυσή Αυγή με δέος και προσβλέπουν σε μας.

Αυτό που μου είπε ο Ζαν-Μαρί Λε Πεν, τον Ιούλιο, στην συνέντευξη που μου παραχώρησε στο σπίτι του στο Παρίσι για το ΕΜΠΡΟΣ, ισχύει απολύτως, ότι δηλαδή «Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι ο μοχλός που θα θέσει σε κίνηση την Ευρώπη». Έτσι ακριβώς μας βλέπουν.
Είναι μεγάλο το καθήκον , αλλά έτσι είμαστε εμείς οι Έλληνες. Για τα δύσκολα.

Είμαι όμως πραγματίστρια.
Οι ενώσεις και τα υπερεθνικά σχήματα σημαίνουν συμφέροντα. Ας μην ανατρέχουμε λοιπόν στην λογική των παλαιοκομματικών όρων. Αυτό που μπορεί να γίνει, είναι μια συμμαχία κομμάτων που εκφράζουν τις ίδιες ή παρεμφερείς αρχές και αξίες. Σε ένα τέτοιο σχήμα χωρούν και πιο επαναστατικά κόμματα και κάποια πιο συντηρητικά που αγωνίζονται για την ευρωπαϊκή ταυτότητα.

Η Ευρώπη ζει έναν πόλεμο, πρέπει να το καταλάβουμε αυτό. Εμείς στην Ελλάδα, στην Χρυσή Αυγή, κάναμε αυτό που δεν περίμενε κανείς εκτός από όσους πιστεύουμε στην θεϊκή προέλευση και αποστολή των Ελλήνων. Τόσο απλά.

Πολλά πολιτικά κινήματα μας βλέπουν ως παράδειγμα, μας θαυμάζουν γιατί όντως κάνουμε έναν ηρωικό αγώνα, και δεν το λέω με έπαρση αλλά με πλήρη γνώση των αντικειμενικών συνθηκών. Δεν συγκρινόμαστε με τους Σαλαμινομάχους, ας πούμε, αλλά ζούμε σε αντιηρωικές εποχές, πολύ διαφορετικές από τις δικές τους.
Ανοίγουμε για άλλη μια φορά τον δρόμο στην Ιστορία. Η Χρυσή Αυγή προσφέρει στην χώρα και τον λαό μας για πρώτη φορά κάτι που του είχαν στερήσει οι πολιτικάντηδες του αυτοχρισμένου συνταγματικού τόξου. Την δυνατότητα να πρωταγωνιστήσει στις διεθνείς εξελίξεις, να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, να γίνει οδηγός και όχι ουραγός. Πάνω σε αυτό πρέπει να δουλέψουμε, ώστε όταν κατακαθίσει ο κουρνιαχτός, να μπορέσει η Ελλάδα να παίξει και στην ειρήνη τον ρόλο που της αρμόζει.
----------------------
     

12.Και μια τελευταία «δύσκολη» ερώτηση… Είσαστε αισιόδοξη για το μέλλον του Ελληνισμού; Ή μήπως η Ελλάδα θα ακολουθήσει την Ευρώπη, σε μια θλιβερή επανάληψη της άλωσης της Ρώμης, από τους βαρβάρους…

Πρόσφατα διάβασα μια πολύ «σκούρα» περιγραφή του μέλλοντος που καταλήγει ως εξής:  έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στο Τίποτα και την Ιστορία.

Κι αυτό που λέτε, αν είναι να γίνει, θα το αντιμετωπίσουμε. Αρκεί να υπάρχουμε. Προσωπική μου πίστη είναι ότι είμαστε καταδικασμένοι από την Μοίρα μας να υπάρχουμε. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Όλοι έχουμε μια ζωή. Το ζήτημα είναι τι κάνουμε με αυτήν την ζωή. Οι Έλληνες είμαστε η μαγιά του κόσμου. Κι αυτό είναι η πηγή της μεγαλύτερης αισιοδοξίας μου.
-------------------------------------


Αγαπητή κ. Ειρήνη Δημοπούλου-Παππά, σας ευχαριστώ για το χρόνο που μου παραχωρήσατε και εύχομαι τα καλύτερα για εσάς, για τον σύζυγο σας, τον κ. Χρήστο Παππά αλλά και για το αγαπημένο μου Εμπρός, στον αγώνα σας για έναν καλύτερο κόσμο και μια ελεύθερη Ελλάδα.

Α, και κάτι ακόμα…
Όταν δημιουργήθηκε αυτη η συνέντευξη δεν είχαν βγει ακόμα τα ψηφοδέλτια της Χρυσής Αυγής.
Συνεπώς, η εκ βαθέων συζήτηση με την κ. Ειρήη Δημοπούλου-Παππά ήταν εντελώς απαλλαγμενη από το βάρος μιας πολιτικής υποψηφιότητας

Ωστόσο η κ. Ειρήνη Δημοπούλου-Παππά θα έιναι υποψηφια της Χρυσής Αυγής και μάλιστα στη Λέσβο.
Ένα από τα νησιά μας, που απειλούνται με λαθρεποικισμό και ισλαμική κατοχή

Προτιμήσαμε όμως να την βγάλουμε έτσι όπως πρωτοδημιουργήθηκε, με την τόση γνησιότητα, αντι να την περιορίσουμε σε μία αμιγώς πολιτική συνέντευξη
Άλλωστε όπως το είπε και η ίδια: «όλα ξεκίνησαν από ένα τραγούδι»

Ας αφήσουμε λοιπον τη μουσική της Ελλάδας να συνοδεύει τους αγώνες μας… 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...