Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας "Εμπρός" Ειρήνης Δημοπούλου Παππά
Η συγκυρία για την άνοδο της Χρυσής Αυγής και την αποδοχή της από την κοινωνία είναι ευνοκή αλλά όχι ευκαιριακή. Το κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών βρίσκεται σταθερά στην τρίτη θέση των προτιμήσεων των εκλογέων σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Όμως οι Εθνικιστές δεν μετρούν την ψυχή τους με το υποδεκάμετρο.
Και αυτό που κάθε Εθνικιστής καταθέτει στον πολιτικό αγώνα είναι πράγματι -ή τουλάχιστον αυτό εννοεί η ιδιότητά του αυτή-, η ίδια του η ψυχή. Ο Εθνικισμός δεν είναι κατασκευή αλλά βίωμα που συλλαμβάνεται και ενσαρκώνεται από τους ήρωες του Έθνους, μεταλαμπαδεύεται, διαχειμάζει και ανασταίνεται. Δεν είναι κώδικας ενδυματολογικός, μουσικός ή αναγνωστικός. Δεν υπαγορεύει τι πρέπει να σκέφτεται ο Εθνικιστής, αλλά δίνει την ελευθερία και ενθαρρύνει να σκέφτεται χωρίς υπαγορεύσεις και υποβολείς.
Βέβαια, η ελευθερία της σκέψης και η αυθεντική συμπεριφορά που αναιρεί τους καθωσπρεπισμούς της καπιταλιστικής μηχανικής, υποσκάπτεται συστηματικά με αστείους υπαινιγμούς. Οι Εθνικιστές είναι «λαϊκοί» (το «λαϊκός» θεωρείται βρισιά από τους ελιτιστές της Αριστεράς και τους φιλελεύθερους οπορτουνιστές). Είναι «χωριάτες» όπως τους απαξίωσε η μεταπολεμική νεοαστική τάξη που ήθελε να αποκρύψει ή να εξευγενίσει την καταγωγή της. Είναι «αδαείς», «ανόητοι», δυσλειτουργικοί για το Σύστημα, σίγουρα ύποπτοι, ίσως και «εγκληματίες».
Η κυρίαρχη νομενκλατούρα, δημοσιογραφική, πανεπιστημιακή, μεγαλοαστική και νεόπλουτη, θέλει να τους συντρίψει νομίζοντας πως έτσι θα απελευθερωθεί από τις ενοχές και τα μικρομέγαλα συμπλέγματά της. Συχνά, τα στελέχη του εθνικιστικού κόμματος αναφέρονται στην ανάγκη επιστροφής της χώρας στην Εθνική Παραγωγή. Επειδή η λέξη «επιστροφή» μπορεί να δίνει την εντύπωση του πισωγυρίσματος, είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε τούτο. Ο Εθνικισμός ως τρόπος αντιλήψεως και βιώσεως της ανθρώπινης ύπαρξης πράγματι χαρακτηρίζεται από ένα αίσθημα νοσταλγίας προς μιαν «Χρυσή Εποχή» στην οποίαν ως ιδεατόν οφείλουμε να επιστρέφουμε.
Ο Άνθρωπος ιδωμένος ως μέρος της Φύσης και του Κόσμου, είναι συνδεδεμένος με την γη. Όσο πιο βαθιές οι ρίζες του, όσο πιο ευγενής, μεταφέρουσα την προσφορά και την χρησιμότητα η παρουσία του, όσο πιο καλλίκαρπος ο βίος του, τόσο περισσότερο αναγκαίος κι αγαπητός είναι. Η αντίληψη μιας ζωής οργανικά αρμοσμένης και αλληλοσυμπληρούμενης είναι η ουσία του. Γι’ αυτό και μια από τις βασικότερες έννοιες της πολιτικής του Εθνικισμού είναι ο Κοινοτισμός. Το βίωμα της Πατρίδας δημιουργείται και δημιουργεί την Κοινότητα των ομοίων η οποία είναι τόσο μικρή και τόσο μεγάλη όσο οι περιστάσεις ζητούν. Είναι ευπροσάρμοστη ώστε να εξασφαλίζει την ακέραιη συνέχεια της Κοινότητας. Είναι η συνείδηση και η παραδοχή της ύπαρξης του κάθε ανθρώπου από τον εαυτό του αλλά και συλλογική αυτογνωσία.
Από εκεί πηγάζει η ενεργητική υπεράσπιση του δικαιώματος στην ζωή, στην ελευθερία, στην σκέψη, στην ταυτότητα. Αυτό το δικαίωμα μπορεί να ικανοποιηθεί, να εκφραστεί και να αναπτυχθεί μέσα στο πλαίσιο της Κοινότητας. Η Εθνικιστική Κοινότητα δεν είναι δογματική και ηθικοπλαστική ούτε όργανο εξυπηρέτησης του κράτους. Είναι μια οργανική, ζωντανή και εξελισσόμενη πραγματικότητα που δεν έχει ανάγκη από μεταφυσικού τύπου απολυτότητες που οδηγούν στην τυραννία, όμως ταυτόχρονα σέβεται την ιερότητα όσων δεν φαίνονται αλλά ενεργούν.
Ο εθνικιστικός κοινοτισμός είναι έτσι η αποδοχή της ελληνικής πραγματικότητας και του Έλληνα ανθρώπου όπως εκφράζεται στην Κρήτη και την Ρούμελη, τον Μωριά και τα νησιά μας. Είναι αυθεντικός, λαϊκός, ανθρώπινος σε κλίμακα, βαθιά δημοκρατικός και κατά συνέπειαν, φυσικά Αριστοκρατικός. Οι δυτικότροπες ιδεολογικές θεωρίες επιχείρησαν κατά καιρούς να τον αποδομήσουν. Εάν επέζησε ως σήμερα το οφείλει σε προσωπικότητες που τον εξέφρασαν και τον κωδικοποίησαν αλλά και σε ανώνυμους που τον βίωσαν και συχνά θυσιάστηκαν για την Κοινότητα.
Ο Εθνικισμός είναι συνδεδεμένος με την Ελλάδα και τους Έλληνες στο ουσιαστικό πυρηνικό επίπεδο του χωριού, της φάρας, της γενιάς. Έτσι, με τον Εθνικισμό η Ελλάδα γίνεται αντιληπτή ως ένα σύνολο ζωντανό και παλλόμενο, και όχι ένα ως πολιτιστικό προϊόν όπως στην καλύτερη περίπτωση εννοούν οι συστημικοί «πατριώτες» της Αριστεράς και οι ευρωπαϊστές της Δεξιάς. Ο Εθνικιστικός Κοινοτισμός είναι προϋπόθεση της Εθνικής Ελευθερίας. Πρόδρομος της Ελευθερίας του συνόλου είναι η αυτονομία κι αυτή δεν μπορεί παρά να ξεκινά με την σύνδεση με την Ρίζα. Προϋπόθεσή της και αποτέλεσμα, η ελευθερία της σκέψης, της έκφρασης και της επιλογής.
Ο Εθνικισμός επειδή έχει συνείδηση της εθνικής μοναδικότητας, αποκλείει στην πράξη τον μιμητισμό και την υποτέλεια, καλλιεργεί την ανεξαρτησία και την επαναστατικότητα απέναντι σε κάθε προσπάθεια συρρίκνωσης των ελευθεριών. Ο Εθνικισμός, λαϊκός και κοινοτικός, είναι ο μοναδικός ρεαλιστικός δρόμος για την επίτευξη της εθνικής λαικής
ανασυγκρότησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου