Τι θα ήσουν, ω Ελλάδα, αν δεν είχες λευτεριά;
Τι θα ήτανε ο κόσμος δίχως σε, Ελλάδα μου;
Όλοι οι λαοί, ελάτε,
Να τα στήθη
Που σας βύζαξαν
Με το γάλα στης σοφίας!
Θα τα σκίσουν βάρβαροι;
Να τα μάτια
Που σας φώτισαν
Με αχτίνες θείου κάλλους!
Βάρβαροι θα τα τυφλώσουν;
Να η φλόγα
Που με ζέστη
Μπήκε μέσα στην καρδιά σας,
Και σας είπε
Ποιοι είστε,
Τι χρέος έχετε,
Κ’ έτσι αιστανθήκατε
Του ανθρωπισμού τη χάρη,
Την ελευθερία σας!
Θα την πνίξουν βάρβαροι;
Όλοι οι λαοί, ελάτε,
Λευτερώστε εκείνους,
Που σας σας λευτερώσανε!
Τι θα ήσουν, ω Ελλάδα, αν δεν είχες λευτεριά;
Τι θα ήτανε ο κόσμος δίχως σε, Ελλάδα μου;
(Μεταφρ. ALEXANDER STEINMETZ)
O Wilhelm Muller γεννήθηκε το 1794 στο Dessau της Βορείου Γερμανίας. Ως μαθητής Γυμνασίου ήταν ενθουσιώδης φίλος του ελληνικού πολιτισμού. Αποφάσισε να σπουδάσει αρχαία φιλολογία στο Βερολίνο όπου δίδασκε ο Friedrich August Wolf, ο γνωστός ερευνητής των Ομηρικών επών, του οποίου έγινε ο πιο αγαπητός μαθητής.
Αφιέρώσε την ποιητική του ιδιοφυΐα στην ιδέα της εθνικής ελευθερίας. Γι’ αυτό και ονομάζεται «ο γερμανός Μπάυρον».
Στη Γερμανία έγινε γνωστός κυρίως από τα ποιήματά του, όπου τραγούδησε τη φύση, αλλά και -με το πνεύμα ενός Ανακρέοντα- τον έρωτα και το κρασί. Μερικά από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν από τον Franz Schubert, όπως λ.χ. η «Φλαμουριά», που είναι γνωστή και στην Ελλάδα. Όχι λιγώτερο γνωστός έγινε και από τα πολλά του «Ελληνικά τραγούδια» («Griechenlieder»). Ακόμα, κατά τις πρώτες δεκαετηρίδες του αιώνος μας, ήταν λίγοι εκείνοι που δεν ξέρανε απ’ έξω τον «Μικρόν Υδραίο» και τον «Αλέξανδρο Υψηλάντη». Το 1827 ο ποιητής, που τόσο αγαπούσε την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, έχασε τη ζωή του από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 33 χρονών…
eirhnika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου