Άλλαξαν οι καιροί, κι αυτό το έχουν πάρει πλέον χαμπάρι οι πάντες. Και ο λαός και η ελιτίστικη μπουρζουαζία του συστήματος. Με αφορμή, λοιπόν, την επέτειο της 4ης Αυγούστου, το καθεστωτικό «Βήμα» -ανησυχώντας για τη δυναμική επιστροφή του εθνικισμού, μέσω της Χρυσής Αυγής- είχε ολόκληρο αφιέρωμα στον Ι. Μεταξά (σφόδρα εναντίον φυσικά). Ένα απ’ τα άρθρα αυτά, ολίγον κουλτουριάρικο, που έχει τίτλο «Περνάει ο φασισμός» (σε αντιδιαστολή με το γνωστό σύνθημα της ξεπεσμένης πλέον γενιάς του πολυτεχνείου «δεν περνάει ο φασισμός»), εξηγεί και γιατί το μνημονιακό ψευδοκράτος –συνεπικουρούμενο από τους ακροαριστερούς τσάτσους του- απαγόρευσε την «Γιορτή Νεολαίας» της Χρυσής Αυγής στην Καλαμάτα, στις 4 Αυγούστου. Διότι δεν πρέπει να προβάλλονται ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Ι. Μεταξάς, που έχουν ταυτισθεί στην συνείδηση του λαού μας με το μεγάλο «ΟΧΙ», διότι μοιραία συγκρίνονται με τους σημερινούς φασουλήδες του Μνημονίου, που λένε πάντα «ΝΑΙ». Ιδού το άρθρο και τα συμπεράσματα δικά σας:
«Κατόπιν των πρόσφατων εξελίξεων όμως με τον παρ’ ολίγον εορτασμό της μεταξικής δικτατορίας στην Καλαμάτα, επιβάλλεται να σκεφτούμε εντατικότερα το περιεχόμενο και τις στοχεύσεις ορισμένων θεωρήσεων του παρελθόντος. Η απόπειρα της αποκατάστασης του Ι. Μεταξά και του καθεστώτος του αποτελεί τμήμα αλλά και κορύφωση μιας ευρύτερης πολιτικής διαχείρισης της ιστορίας και της μνήμης, η οποία αντλεί το υλικό και τις ερμηνείες της από το οπλοστάσιο της εμφυλιοπολεμικής κουλτούρας αλλά και του αντικομμουνισμού, όπως αυτός διαμορφώθηκε από τον Μεσοπόλεμο και εξής στη χώρα μας. Δίπλα σε αυτό το «βαρύ πυροβολικό» της «εθνικόφρονος ιστορίας» στέκεται επάξια η κληρονομιά του αντικοινοβουλευτισμού, της κριτικής στις αδυναμίες των δημοκρατιών και της αίσθησης της «πολιτισμικής κρίσης» σε συνδυασμό με τις κατ’ όνομα αντι-ελιτίστικες ρητορικές που αποκρυσταλλώθηκαν κυρίως στον χώρο της ριζοσπαστικής Δεξιάς στον 20ό αιώνα… Εν κατακλείδι: στη σύγχρονη «μιντιακή οικολογία», η αρνητική διαφήμιση – ακόμη και του ακροδεξιού και φασιστικού λόγου – είναι εν τέλει δι-α-φή-μι-ση. Στη «σπείρα της διεύρυνσης» του μηνύματος, όπως θα έλεγαν και οι θεωρητικοί του είδους, οι ακροδεξιές συνθηματολογίες αποκωδικοποιούνται συνδιαλεγόμενες με εμπεδωμένες αντιλήψεις ενώ παράλληλα τις ανασημασιοδοτούν. Οι επιστροφές της ιστορίας ενισχύουν αυτή τη διαδικασία. Η μέχρι πρότινος εμβληματική θέση του ελληνικού «όχι» στον αγώνα κατά του φασισμού αποσταθεροποιείται ενώ ο Ι. Μεταξάς αναδεικνύεται σε κεντρικό πρωταγωνιστή της αντίστασης στην «ξένη επιβουλή». Η εκ των υστέρων δαιμονοποίηση του ήδη προβεβλημένου λόγου περισσότερο συμβάλλει στη φετιχοποίησή του. Αν «περνάει ο φασισμός» στη χώρα μας σήμερα, θα ήταν ίσως σκόπιμο να συνεξετάσουμε τους τρόπους με τους οποίους οι υλικές επιπτώσεις της κρίσης, οι κανονιστικές αντιλήψεις για την ελληνική εθνική ταυτότητα, οι χλιαρές αντιδράσεις κυρίαρχων πολιτικών χώρων απέναντί του και οι αμφιλεγόμενες μιντιακές κατασκευές του συναρθρώνονται και συμβάλλουν εν τέλει στην προβολή και νομιμοποίησή του».
(ΥΓ): Χρυσή Αυγή, για την αποκατάσταση της Ιστορίας μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου