Άρθρο 198 Ποινικού Κώδικα: “1. Με φυλάκιση μέχρι δύο ετών τιμωρείται όποιος δημόσια καικακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο το Θεό. 2. Όποιος εκτός από την περίπτωση της παρ.1. εκδηλώνει δημόσια με βλασφημία έλλειψη σεβασμού προς τα θεία, τιμωρείται με φυλάκισημέχρι τριών μηνών”. Προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι το θρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών, το οποίο προσβάλλεται με την καθύβριση του Θεού και η προστασία του οποίου είναι απαραίτητη για την αρμονική συμβίωση των πολιτών. (Δημήριος Καρανίκας, Τα εγκλήματα κατά της θρησκείας, 1955 σελ.224). Η διάταξη του άρθρου αυτού θεωρείται αναγκαία, διότι με την περιύβριση προκαλούνται τόσο ισχυρά πάθη, ώστε η πολιτεία να έχει μέγιστο συμφέρον να άρει την αιτία πολλών αδικημάτων. (Γάφος, σε ΠοινικάΧρονικά, Η΄ 516).
Με την διάταξη αυτή προστατεύεται το έννομο αγαθό της θρησκευτικής ειρήνης, ένα αγαθό που κανονικά αποτελεί επιμέρους έκφραση του κοινωνικού αγαθού της δημόσιας τάξης. (Μανωλεδάκης. Ι. Ποινικόδίκαιο – Ειδικό μέρος, 1989, σελ. 28). Με τον όρο “Θεός” νοείται το υπέρτατο ον όλων των μονοθεϊστικών θρησκειών, ενώ κατά την άποψη της νομολογίας συγκαταλέγεται στην παραπάνω έννοια οτιδήποτε θεωρείται από κάποια αναγνωρισμένη θρησκεία. (Φίλιππος Ανδρέου, Ποινικός Κώδικας, Κατ΄ άρθροεμρηνεία, νομολογία, βιβλιογραφία, 2005, άρ. 198, σελ. 262). Ως Θεός νοείται και ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα. (Μιχαήλ Μαργαρίτη, Ποινικός Κώδικας, Ερμηνεία κατ' άρθρο, σελ. 475). Αυτό διότι κάθε θρησκεία ορίζει μόνη της τον Θεό της που για την Ορθόδοξη Ανατολική του Χριστού Εκκλησία ο Θεός είναι τριαδικός. (άρ. 1, 2, 8 του Συμβόλου Νικαίας – Κωσταντινούπουλης).
Ως βλασφημία, με την οποία εκδηλώνεται η έλλειψη του οφειλόμενου σεβασμού προς τα θεία νοείται κατά της διατάξεως αυτής η οποιαδήποτε προφορική ή έγγραφη εκδήλωση που ενέχει χλευασμό ή προσβλητικές, απρεπείς ή χυδαίες εκφράσεις και εκείνου που θεωρείται από αναγνωρισμένη θρησκεία ιερό. Η εκδήλωση δε αυτή χαρακτηρίζεται δημόσια όταν είναι δυνατό να υποπέσει στην αντίληψη αορίστου αριθμού προσώπων ασχέτως αν αυτή έλαβε χώρα σε δημόσιο ή ιδιωτικό τόπο ή την αντιλήφθησαν τρίτα πρόσωπα. (Α.Π. 119/1988 ΠοινΧρ/1988, 590). Για τον καταλογισμός απαιτείται δόλος, ο οποίος συνίσταται στην γνώση του δράστη, ότι με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του στο συγκεκριμένο χώρο και χρόνο εκδηλώνει δημόσια έλλειψη σεβασμού προς το Θεό και το αποδέχεται. (Α.Π. 1869/1984 Ποιν.Χρ. ΛΕ΄/574).Ο δε Άρειος Πάγος έχει κρίνει με την απόφαση 239/1978 (ΝοΒ. 1978,547) ότι τελείται το αδίκημα του άρθρου 198 Π.Κ. όταν σε θεατρική παράστασή παραφράζεται το “Πιστεύω”. Πόσο μάλλον με τον σημερινό έργο όπου ο Ιηοσύς Χριστός και οι μαθητές του παρουσιάζονται ως ομοφυλόφιλοι.
Ο ίδιος δε ο συγγραφέας του έργου σε συνέντευξή του ξεκαθαρίζει ότι μιλάει για τον Χριστό. (Η συνέντευξη υπάρχει στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.bloomberg.com/news/2010-04-13/terrence-mcnally-talks-about-tyne-daly-tickle-fights-in-d-c-interview.html). Παραθέτω το αυθεντικό κείμενο, καθώς και μετάφραση:
Lundborg: “Corpus Christi” depicts Jesus and his disciples as gay, so did you write it as a provocation?
McNally: I wrote it as an act of reverence and a meditation on the life of Christ and his message. I’ve never felt more misunderstood or ambushed in my life than by the response it got.
But it’s important to say that the attacks on the play were started by people who’d never seen or read it, based on rumors that weren’t true. It just goes to show how much homophobia there still is in our society: How dare a gay man or woman think that Christ’s divinity exists in him or her?
Millions of people have been told, “You don’t belong at this table, you can’t talk about spirituality, you’ re a sinner.” That makes me angry.
Λούντμποργκ: Το «Corpus Christi» παρουσιάζει τον Ιησού και τους μαθητές του ως ομοφυλόφιλους, το γράψατε λοιπόν για να προκαλέσετε;
ΜακΝάλλι: Το έγραψα σαν μια πράξη ευλάβειας και διαλογισμού για την ζωή του Χριστού και το μήνυμα Του. Ποτέ δεν αισθάνθηκα παρεξηγημένος ή ότι με έχουν καταχραστεί από την απόκριση που πήρε το έργο. Είναι όμως σημαντικό να πω ότι οι επιθέσεις στο έργο ξεκίνησαν από ανθρώπους που ποτέ δεν το είδαν ή το διάβασαν, βασισμένοι σε φήμες που δεν ήταν αληθείς. Αυτό δείχνει πόση ομοφοβία υπάρχει ακόμα στην κοινωνία μας: Πως τολμά ένας ομοφυλόφιλος να πιστεύει ότι η θεότητα του Χριστού υπάρχει και σε αυτόν ή σε αυτήν;
Σε εκατομμύρια ανθρώπους έχουν πει «Δεν μπορείς να κάθεσαι σε αυτό το τραπέζι, δεν μπορείς να μιλάς για πνευματικότητα, είσαι αμαρτωλός», αυτό με θυμώνει.
Επομένως οι δηλώσεις της κυρίας Βάσιας Παναγοπούλου, μεταφράστριας του έργου η οποία δήλωσε: «Tο συγκεκριμένο έργο το έχει γράψει ένας πολυβραβευμένος αμερικανός συγγραφέας, αποτελεί θεατρικό κείμενο και δεν αναφέρεται στο ιστορικό πρόσωπο του Ιησού. Η λέξη Ιησούς δεν αναφέρεται σε αυτό το θεατρικό κείμενο. Το παιδί μιας προβληματικής οικογένειας, στην Αμερική, στην πόλη Corpus Christi, αφορά σε ένα παιδί σύγχρονο που λέγεται Joshua και όχι Ιησούς», όπως δήλωσε στην εκπομπή της Τατιάνας Σεφανίδου «Μίλα μου» δηλώνουν ή άγνοια ή ψεύδος. Βέβαια και ο ίδιος ο συγγραφέας μιλάει για φήμες που δεν είναι αληθινές και ότι κακώς κάποιοι επιτέθηκαν στο έργο, αλλά ταυτόχρονα ομολογεί ότι μιλάει για τον Ιησού Χριστό και τους μαθητές του και τους παρουσιάζει ως ομοφυλόφιλους!!! Τα συμπεράσματα δικά σας.
Το ερώτημα είναι τι έκανε η ευαίσθητη ελληνική Δικαιοσύνη, την στιγμή που το αδίκημα διώκεται αυτεπαγγέλτως;
Απόστολος Τζαρός Δικηγόρος – Θεολόγος (D.E.A.). ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου