Ζέστη καλοκαιριού. Ώρα 4 μ.μ. Ο Ήλιος έχει πυρώσει το τσιμέντο της φυλακής το ίδιο με τις καρδιές μας. Έχουν περάσει 9,5 μήνες και κάθε βδομάδα δύο φορές η ίδια προσμονή. Στην μικρή αίθουσα με τις κάμερες έρχεται το πρώτο επισκεπτήριο. Είναι οι δικοί μου άνθρωποι, η οικογένειά μου. Τα παιδιά με πολιορκούν, διαγκωνίζονται ποιο θα πρωτοέρθει κοντά μου και μ’ αγκαλιάζουν σφικτά. Στο πλευρό μου και η μητέρα τους, αυτή η υπέροχη Ελληνίδα και σύζυγος. Συναγωνίστρια στις ιδέες, συναγωνίστρια στην ζωή. Εγώ στην φυλακή, εκείνη μόνη της να φροντίζει την οικογένεια. Γιατί; Αυτό είναι το ερώτημά τους. Υπάρχει απάντηση στο «Μπαμπά γιατί;». Τους λέω ότι υπάρχει. Είμαι φυλακή γιατί είμαι ελεύθερος Έλληνας που δεν τους προσκύνησα ούτε θα τους προσκυνήσω. Είμαι φυλακή γιατί έτσι το θέλησε, παράνομα, η μνημονιακή εξουσία Σαμαρά - Βενιζέλου. Όλοι το καταλαβαίνουν αυτό και το γνωρίζουν, ακόμη και αν δεν υπήρχε η ομολογία Μπαλτάκου. Γνωστή τοις πάσι η εμπλοκή και ο ρόλος του μικρόψυχου, δολοπλόκου και εθνικά επικίνδυνου Σαμαρά στον πολιτικό μας διωγμό και την φυλάκισή μας. Η ατιμία Σαμαρά που έλεγε στα γνωστά τηλέφωνα: «τον Παππά τον θέλω μέσα». Η ώρα περνά γρήγορα. Σε λίγο θα έρθει ο δεσμοφύλακας και θα δείξει με νόημα το ρολόι του. Προς στιγμή περιμένει να τελειώσει το «έργο» του ψαχουλεύοντας τα λευκά ρούχα, τις φανέλες και τα διάφορα προσωπικά είδη που έφεραν οι δικοί μου. Πιο πολύ τον ενδιαφέρει η αλληλογραφία. Εντολές υπουργείου. Εντολές διαπλεκόμενων που παίζουν με την ανθρώπινη ζωή και την αξιοπρέπεια όπως παίζουν χαρτιά στα τσόχινα τραπέζια. Οι κάμερες καταγράφουν την κάθε μας στιγμή. Σίγουρα υπάρχουν και μικρόφωνα. Καμία ιδιωτικότητα, τσαλάκωμα των στοιχειωδών δικαιωμάτων. Κυβέρνηση, Αστυνομία, ΜΜΕ, παραδικαστικοί χτίζουν την παράνομη εξουσία τους και βάζουν τον βρόγχο στον ατυχή Λαό μας, βασισμένοι στην ρουφιανιά, τον φόβο, τον υπόκοσμο. Στο μεταξύ ένας ακόμη συναγωνιστής βουλευτής, υπερήφανα διαβαίνει το κατώφλι της φυλακής, πληρώνοντας το εκδικητικό μένος του καθεστώτος. Η ώρα πέρασε. Λίγα λεπτά ακόμη μαζί. Τους ξεπροβοδίζω στις αλλεπάλληλες καγκελόπορτες, τα παιδιά δεν μ’ αφήνουν, θέλουν να εκμεταλλευτούν και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Αυτό ήταν. Τέλειωσε ακόμη ένα ημίωρο επισκεπτήριο. Σε λίγο θα γυρίσω στο κελί μου και το αυτοσχέδιο «γραφείο» μου. Το πλαστικό τραπεζάκι με την στοίβα της εφημερίδες και τις επιστολές συμπαράστασης. Πάνω του και τα διάφορα σχέδια ερωτήσεών μου προς τους μνημονιακούς Υπουργούς της Συγκυβέρνησης. Όλοι τους δήθεν δημοκράτες, υποκριτές, μικροί δούλοι και δικτάτορες του μνημονίου, εγγυητές της σταθερότητας του «συνταγματικού τόξου» και δημιουργοί της δυστυχίας ενός ολόκληρου Λαού. Όλοι τους νιώθουν ακόμη ισχυροί με τις πλάτες των εντολέων τους κατακτητών της Πατρίδας μας. Δεν υπολογίζουν τίποτα. Δεν υπολογίζουν τον Ελληνικό Λαό, την αξία της ανθρώπινης ζωής. Εξέλιπε για την κυβερνητική συμμορία ακόμη και ο φόβος του Θεού. Αυτό, το τελευταίο, είναι και το μοιραίο τους λάθος. Το άδικο δεν το θέλει ο Θεός. Ο Λαός θα τους κρίνει και θα γίνει ο αμείλικτος τιμωρός των ανομιών τους, της προδοσίας και της ύβρεως. Νύκτωσε πια, η ώρα 9 μ.μ., ακούγεται το κλειδί του δεσμοφύλακα, η βαριά σιδερένια πόρτα κλείνει. Ώρα για δουλειά και περισυλλογή. Μία τελευταία ματιά και φροντίδα για το βιβλίο που κρατάς στα χέρια σου, φίλε αναγνώστη, «Οι “λόγοι” που είμαι φυλακή». Ένα δείγμα του αγώνα μου για την Εθνική Ιδέα. Ένα δείγμα της μάχης μου στο πλευρό του Γενικού Γραμματέα και στο πλευρό σου Έλληνα, για Πίστη, Πατρίδα, Ελευθερία για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. Έχε Πίστη, έχε δύναμη. Το δίκιο θα νικήσει! Η Ελλάδα θα νικήσει!
ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΠΑΠΠΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου