Άθλιο παρόν, κρίσιμο μέλλον

Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας "Εμπρός", Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά στην στήλη "Εγέρθητι"

Πριν από μερικές μέρες επισκέφθηκε την Αθήνα ο απερχόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Η κυβερνητική προπαγάνδα και η φατρία των ΜΜΕ θέλησαν να παρουσιάσουν την επίσκεψη ως έναν εθιμοτυπικό περίπατο. Οι λιγοστές και άνευ αντικειμένου αντιδράσεις εστιάζονταν στο αν ο αμερικανός πρόεδρος θα έκανε διακοπές με έξοδα των Ελλήνων πολιτών, ωσάν, εάν όλα τα υπόλοιπα που θα μπορούσε να αναμένει κανείς από μια τέτοια υψηλού επιπέδου επίσκεψη, να επισκιάζονταν από ένα ακόμη κόστος, από τα πολλά και αδικαιολόγητα του Ελληνικού Δημοσίου.

Όπως όμως ήδη σημειώναμε στο περασμένο φύλλο του ΕΜΠΡΟΣ, στο αφιέρωμα για τις επισκέψεις αμερικανών προέδρων στην χώρα μας, η επίσκεψη Ομπαμα είχε σαφείς στόχους που αφορούν στην οικονομία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας. Οι συντονισμένες δηλώσεις Ερντογάν-Ράμα και οι οξυμένες τουρκικές προκλήσεις που ακολούθησαν δείχνουν ότι τα «δώρα» του Ομπάμα προς τους Δαναούς ήσαν μάλλον πικρά. Η αγωνία που καταγράφεται στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας και οι προφανείς ψυχολογικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Πρωθυπουργός είναι χαρακτηριστικές των αδιεξόδων στα οποία έχουν περιέλθει πολιτική και πολιτειακή ηγεσία. Προ των προφανών αδιεξόδων και με την δεδηλωμένη απόφαση του κ. Τσίπρα να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές σε περίπτωση μη συμφωνίας με τους εκβιαστές τοκογλύφους, αποτελεί καθήκον των δύο ανδρών να απευθυνθούν στον Ελληνικό Λαό και να κάνουν γνωστές το ποιες προτάσεις κόμισε ο απερχόμενος Αμερικανός Πρόεδρος.

Οι κοκορομαχίες των ήσσονος εμβελείας βουλευτών των κομμάτων συμπολιτεύσεως και αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, τα ανέκφραστα πρόσωπα των νεαρών φιλόδοξων πολιτικών, τα τραγικά ψεύδη που επαναλαμβάνουν οι μονομάχοι για λογαριασμό του Αλέξη και του Κούλη, προκαλούν οργή και θλίψη. Από ποιους έχει βρεθεί να εξαρτάται το μέλλον της Ελλάδος και του Έθνους; Πολιτικούς που έχουν αφήσει την διεθνή πολιτική σε δημοσιογράφους προπαγανδιστές του αμερικανικού παράγοντα, υπαλλήλους γερμανικών εταιριών και εμμονικούς ιδεοληπτικούς «Αριστερούς» και σαφώς παράφρονες «Δεξιούς». Η ανάρρηση στην εξουσία ριζοσπαστών πολιτικών αυθεντικών ή μη, δίνει ελπίδες στους έχοντες συνείδηση. Δεν δίνει όμως λύσεις στον λαό που έχει διδαχθεί να σκέπτεται ως «πολίτης» και «καταναλωτής» αλλά όχι ως Έλληνας. Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν η έλευση των δυνάμεων αυτών στο προσκήνιο της πολιτικής και της Ιστορίας θα αντιστρέψει την πορεία που έχουν καθορίσει οι παγκοσμιοποιητές ή θα επισπεύσει και ολοκληρώσει τις διαδικασίες που έχουν ήδη αρχίσει να εφαρμόζονται στην καθημερινότητα, υλοποιώντας εφιαλτικά σενάρια μιας ζωής–φυλακής και ανθρώπων-σκλάβων.

Εάν η εποχή των εθνικιστών και πατριωτών ηγετών δώσει τον απαραίτητο χρόνο ώστε να ανασυνταχθούν οι εθνικές δυνάμεις από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, τότε η μετάβαση στο Αύριο θα είναι δύσκολη αλλά φωτεινή. Διαφορετικά ο κόσμος μας θα βυθιστεί ταχύτατα στην αναρχία και την επακόλουθη παγκόσμια δικτατορία, την «world governance» που ζήτησε ο Γιώργος Παπανδρέου.

Τα προβλήματα του Ελληνισμού είναι όμοια με των υπολοίπων λαών της Ευρώπης είναι όμως και διττά σημαντικά. Πρώτον γιατί αφορούν άμεσα τις εξελίξεις στην γεωγραφική περιοχή μας εντός της οποίας η Ελλάδα αποτελεί θεμέλιο άξονα, και δεύτερον γιατί για τους έχοντας συνείδηση εν εγρηγόρσει, η σημασία της υπάρξεως του καθενός αποκτά μιαν ιδιαίτερη σημασία στην ευρεία εικόνα του κόσμου μας.

Τα προβλήματα του Ελληνισμού δεν είναι τωρινά, δεν είναι αποκλειστικά συνδεδεμένα με τα μνημόνια, είναι συγκεκριμένα και διαχρονικά. Η Ελλάδα συνεχώς κάνει βήματα προς τα πίσω. Οι ελιγμοί Κοτζιά στο Κυπριακό ήταν ίσως το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι μπορεί να περιμένει κανείς στο εξής: φυγή προς αποφυγήν των χείριστων εκδοχών. Οι γύρω μας λαοί επεκτείνονται και αποθρασύνονται βλέποντας τις ελλαδικές ηγεσίες να πισωπατούν και τους Έλληνες να συρρικνώνονται ως κακόμοιροι, όχι χαρακτήρες του θεάτρου Σκιών, Καραγκιόζηδες και Χατζηαβάτηδες, ούτε καν σκώληκες, αλλά σκύβαλα.

Ένα είναι βέβαιον. Με τις υπάρχουσες ηγεσίες το μέλλον της χώρας και του Έθνους είναι προδιαγεγραμμένο και όσο περνά ο καιρός θα εκφυλίζεται μαζί με τις ηγεσίες του. Το Έθνος διαθέτει ακόμη δυνάμεις εντός και εκτός της ελληνικής επικράτειας. Λείπει η ηγεσία η οποία με συγκρότηση, ρεαλισμό και ευψυχία θα οδηγήσει την χώρα έξω και μακριά από την στενωπό του παλαιοκομματισμού, της υποκρισίας, του φόβου και της προδοσίας. Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτεται στυγνά κομμουνιστική ως προς την ιδιοκτησία, την παιδεία και την θρησκεία, και γελοιωδώς αμερικανόδουλη ως προς τα εθνικά ζητήματα. Πλέον δεν έχει ερείσματα στον λαό. Η Δεξιά της ΝΔ και των ΑΝΕΛ αποδείχθηκε υποκριτική και λίγη.

Οι Εθνικιστές είναι αυτοί που αποτελούν την τελευταία γραμμή αντιστάσεως του Έθνους. Αν το Έθνος στοιχιστεί γύρω από τις εθνικές δυνάμεις και οι δυνάμεις αυτές σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και των υποχρεώσεων τις οποίες οικειοθελώς ανέλαβαν, συνεγείροντας και παρασύροντας μαζί τους το αγνό πατριωτικό συναίσθημα, τότε, ναι, θα υπάρξει ελληνικό αύριο. Η οργάνωση του λαού είναι στο χέρι τους