KKE Κόμμα Κοροιδίας Εργατών

Κάποτε βρέθηκα σε ένα γιορτινό τραπέζι στη Κεφαλονιά. Σε μια τεράστια βεράντα, είχε στηθεί ένα τραπέζι για τριάντα άτομα, με ότι μπορεί κανείς να φανταστεί. Κρέατα, ψαρικά, αστακομακαρονάδες, ντόπια κρασιά, γλυκά, τούρτες και ποτά από όλο τον κόσμο. Οι οικοδεσπότες, ήταν παθιασμένοι υποστηρικτές του ΚΚΕ. Έτσι η συζήτηση πολύ σύντομα έγινε πολιτική. Άκουσα πολλά περίεργα και παράδοξα για τον κοινό νου, αλλά απόλυτα ορθά για τον κομμουνιστικό εγκέφαλο. Η ώρα προχωρούσε, από τη βεράντα βλέπαμε ένα υπέροχο επτανησιακό ηλιοβασίλεμα και στο κήπο άναψαν τα φώτα του κρυφού φωτισμού. Εκείνη τη στιγμή, η συζήτηση είχε φτάσει στη Κούβα. Ο σύντροφος οικοδεσπότης απολάμβανε ένα γαλλικό κονιάκ και ένα μεγάλο πούρο Αβάνας. Ξιφουλκούσε υπέρ της Αντίστασης του Κουβανικού Λαού στη πλουτοκρατία… δεν άντεξα πια και μίλησα… - Το ξέρετε είπα, ότι στη Κούβα, η Αντίσταση που περιγράφετε επιβάλλει στο κόσμο, σε μία ώρα από τώρα να μην υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα; Η χώρα βυθίζεται στο σκοτάδι για λόγους φτώχιας. Με κοίταξε περίεργα… δεν τον γνώριζα και καλά, καλεσμένος, καλεσμένου ήμουν… - Το ξέρετε συνέχισα, ότι μόνο τα νοσοκομεία έχουν ρεύμα το όλο το βράδυ, αλλά κάποιος άρρωστος, έξω από την Αβάνα, δεν μπορεί να καλέσει ασθενοφόρο, διότι δεν λειτουργούν τα τηλέφωνα, παρά μόνο της αστυνομίας και του στρατού; Ο οικοδεσπότης αποφάσισε να με βάλει στη θέση μου… - Αν το τίμημα της ελευθερίας είναι η φτώχια και η ανέχεια, τότε ο κουβανικός λαός είναι ο φάρος και η έμπνευση όλων μας, μου είπε με πάθος. - Ναι… είναι αλήθεια ότι με το γαλλικό κονιάκ στο χέρι, το πούρο στο άλλο, με τη κοιλιά σκασμένη με ότι δεν θα φάνε ποτέ στη Κούβα, και στην υπέροχη βίλλα στο Ιόνιο, κάθε κουβανός θα είχε την ίδια άποψη μαζί σας… του απάντησα και σηκώθηκα, χαιρέτησα – με τον τρόπο που καταλάβατε- και αποχώρησα. Αυτή η διδακτική συνάντηση έγινε το 1990. Αλλά μέχρι σήμερα, δεν έχει αλλάξει κάτι. Οι αριστεροί στην Ελλάδα, παραμένουν το ίδιο ξεκομμένοι από την κοινωνία. Ζουν στις βίλλες και στις μεζονέτες Εκάλης και Βούλας και βγάζουν λογύδρια υπέρ του δυστυχή εργάτη, τον οποίον κάνουν εκείνοι δυστυχή, με την αστική αδιαφορία και ασυδοσία τους.

http://myrmithonas.blogspot.gr/