Ο φυλετιστής Θεός και η ρατσίστρια Φύση

Θίγουμε στο σημερινό φύλλο του ΕΜΠΡΟΣ δυο μεγάλα ζητήματα, τα οποία αποτελούν στην ουσία τους ένα σχέδιο. Σχέδιο υπονόμευσης της Φύσης, της Ζωής, του Ανθρώπου, της Δημιουργίας, του Θεού. Ζήτημα πρακτικό και ταυτόχρονα ύψιστα ιδεολογικό και θρησκευτικό. Απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε λαθρομετανάστες και γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα είναι τα δύο κυρίαρχα θέματα αυτού του φύλλου.

Πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Αυτό είναι το λαθρομεταναστευτικό. Οποιος αδυνατεί ή δεν θέλει να το αντιληφθεί, θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων, αλλά πριν, θα έχει ζημιώσει ανεπανόρθωτα την χώρα. Επιχείρηση υποδούλωσης, κατάκτησης και σκλαβιάς είναι η εξάπλωση των γενετικά τροποποιημένων «υβριδίων», από τα οποία επιχειρείται να εξαρτηθεί η παγκόσμια παραγωγή τροφής, με την χρήση αποκλειστικά «μπασταρδεμένων» και με πατέντα σπόρων. Και τα δύο αποτελούν ύβρεις εναντίον της Φύσης.

Η ρητορική εναντίον του «ρατσισμού» με την οποίαν οι κυρίαρχες κάστες Αριστεράς και Δεξιάς διαχειρίζονται τις
συνειδήσεις των Πολιτών, στερείται αντικειμενικά ουσίας.
Κύριο έλλειμμά της είναι η παραποίηση και συγκάλυψη της πραγματικότητος, μέχρις ότου επιτευχθεί η ανατροπή της και η κατασκευή μιας άλλης «πραγματικότητος» από αυτούς που έχουν σφετεριστεί τον ρόλο του θεού, χρίζοντας τους εαυτούς τους ως «εκλεκτούς».
Αγνοεί σκοπίμως η προπαγάνδα του «αντιρατσισμού» ότι ο πρώτος φυλετιστής είναι ο ίδιος ο Θεός. Η μεγαλειώδης βιοποικιλότητα με την οποία προίκισε την καθημερινότητά μας, και ο πλούτος των φυλών όλων των όντων, αποτελούν την χειροπιαστή, αναμφισβήτητη και εύκολα αντιληπτή από τον καθένα πραγματικότητα η οποία διαψεύδει κάθε άλλη ερμηνεία. Ο Θεός είναι ρατσιστής, κι αυτό είναι ένα μεγάλο δώρο για το σύμπαν, τον πλανήτη μας και τους κατοίκους του, την ίδια την ζωή μας.

Όμως, η ποικιλία της ζωής δεν διαπιστώνεται ανάμεσα στους τσιμεντένιους τοίχους των μεγαλουπόλεων. Ούτε στους διαδρόμους των σούπερ μάρκετ, των εμπορικών κέντρων και των καφέ του συρμού. Ούτε είναι παιχνίδι στα χέρια εμμονικών επιστημόνων, κλεισμένων στα χορηγούμενα από πολυεθνικές εργαστήριά τους. Η Φύση, δηλαδή η Ζωή, μπορεί και πρέπει να παρατηρηθεί εκεί όπου η ζωή συμβαίνει χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση. Δηλαδή στην άγρια φύση. Η Πατρίδα μας έχει την ευλογία να μην διαθέτει βαριές βιομηχανίες, να μην είναι πυκνοκατοικημένη, να έχει ακόμη χωριά και ακαλλιέργητες εκτάσεις. Εκεί, παρατηρώντας το χώμα, τα δέντρα, τα ζωντανά, αντιλαμβάνεται κανείς την πραγματικότητα της ζωής, συλλαμβάνει το νόημά της και αντιλαμβάνεται την δική του σημασία και ταυτόχρονα την δική του ασημαντότητα. Αποκτά εμπιστοσύνη στον εαυτό του και τον συνάνθρωπο και ταυτόχρονα το μέτρο και το όριό του.

Αν οι άνθρωποι παρατηρούσαν, δεν θα χρειάζονταν τους αυτοχρισθέντες σοφούς και τους αυτόκλητους διαμορφωτές της κοινής γνώμης για να τους υπαγορεύουν τι πρέπει να σκέφτονται, τι να πιστεύουν και πώς να πορεύονται στην ζωή τους.
Όταν οι άνθρωποι παρατηρούν, σκέφτονται και αποφασίζουν, βρίσκουν τον δρόμο της αλήθειας, θυμούνται ποιοι πραγματικά είναι, γιοι και κόρες του φωτός και της ημέρας.

Ο δρόμος για την γνώση δεν έρχεται έτοιμος τυλιγμένος σε ένα μήλο. Θέλει να επιλέγει κανείς όχι τον εύκολο δρόμο, αυτόν που ακολουθούν οι πολλοί, μπαμπουλωμένοι το τυφλοπάνι και αλυσοδεμένοι στο μαγκανοπήγαδο, αλλά αυτόν που τον προκαλεί να πάει μακρύτερα στον ορίζοντα και βαθύτερα στις πηγές της γνώσης που
όλοι έχουμε μέσα μας, σπόροι οι ίδιοι της Φύσης.

ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΠΑ

(Δημοσιεύθηκε στην στήλη “Από την Σύνταξη” της Εθνικής Εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ, Φ.102)