Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου
Όταν ήμασταν μικροί σε μια Αθήνα πιο απλή και πιο αγνή, σε μια Ελλάδα πιο πραγματική και πιο ανθρώπινη, εμείς οι κάτοικοι του κέντρου περιμέναμε τις Κυριακές για να πάμε το απόγευμα με τους γονείς μας στον μοναδικό πνεύμονα πρασίνου που ήταν το Πεδίο του Άρεως. Οι Κυριακάτικοι περίπατοί μας συνδύαζαν το τερπνόν μετά του ωφελίμου.
Διότι και τις προτομές των Ηρώων της Επανάστασης του 1821 θαυμάζαμε, τους οποίους φυσικά γνωρίζαμε από τα σχολικά μας βιβλία, αλλά και μας δίνονταν η ευκαιρία να....
παίξουμε στην τεράστια παιδική χαρά με τις δεκάδες τραμπάλες, κούνιες και τσουλήθρες. Έτσι λοιπόν οι Κυριακές των παιδικών μας ονείρων ήταν συνυφασμένες με την μεγάλη περιστροφική τσουλήθρα και την λεμονίτα που θα πίναμε μετά για να ξεδιψάσουμε στην μεγάλη καντίνα στο κέντρο του αχανούς Άλσους.
Λίγα χρόνια αργότερα στα παγκάκια που μικροί τα περιφρονούσαμε επιδεικτικά,γνωρίσαμε τα πρώτα εφηβικά φιλιά και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα με τις φιλεναδίτσες μας, διότι τότε ακόμη το πεδίο του Άρεως, ήταν ασφαλές και καθαρό και δεν κυκλοφορούσαν οφθαλμοπόρνοι και ανώμαλοι.
Αυτή η εισαγωγή είχε ως σκοπό να αφυπνίσει και να ενεργοποιήσει συναισθηματικά μέσω των άσβεστων αναμνήσεων, όλους αυτούς που βίωσαν τις ίδιες εμπειρίες και που σίγουρα δεν είναι λίγοι.
Και κατόπιν αυτού του σύντομου ταξιδίου στο παρελθόν, ας επανέλθουμε στη σημερινή πραγματικότητα.
Το λέγαμε, το λέγαμε, το λέγαμε. Εδώ και δυο χρόνια, από αυτή τη στήλη το έχουμε επαναλάβει τουλάχιστον είκοσι με τριάντα φορές, με τον φόβο να γίνουμε κοινότυποι, αλλά τελικά ΔΥΣΤΥΧΩΣ επαληθευθήκαμε.
Είχαμε λοιπόν επισημάνει, ότι αν η αστική δημοκρατία οδήγησε την Ελλάδα σε οικονομικό Μεσαίωνα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα την οδηγούσε σε λίθινη εποχή.
Και αναφερόμαστε φυσικά στην ηθελημένη μετατροπή του Πεδίου του Άρεως σε καταυλισμό και καταφύγιο λαθρομεταναστών.
Το λόγια δεν αρκούν, οι περιγραφές είναι φτωχές και ελλιπείς για να αποσαφηνίσουν την εικόνα που παρουσιάζει τώρα το ιστορικό αυτό μνημείο το τόσο στενά συνδεδεμένο με την ηθογραφική καθημερινότητα και τη ζωή της Ελληνικής πρωτεύουσας.
Δεκάδες σκηνές, ξαπλωμένοι στο χορτάρι και στα παγκάκια, ρούχα απλωμένα σε σχοινιά δεμένα ανάμεσα σε δέντρα, βρώμα και δυσωδία από ούρα και περιττώματα.
Άνθρωπος δεν τολμά να περάσει μέσα από εκεί, ούτε καν τις πρωινές ώρες και η κατάσταση καθημερινά επιδεινώνεται.
Αυτή είναι η εικόνα Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, αυτή είναι η εικόνα πολιτισμένης πόλης ή αυτή είναι η εικόνα ρυπαρού συνοικισμού χώρας της υποσαχάριας Αφρικής ή ασιατικού καταυλισμού;
Λίθινη εποχή λοιπόν, αυτό ακριβώς που είχαμε προβλέψει και δυο χρόνια, Λίθινη εποχή που προκάλεσε η κυβέρνηση μέσα σε 6 μόνο μήνες, Λίθινη εποχή λόγω της νοσηρής ιδεοληψίας, της ισοπεδωτικής θεώρησης και της διεθνιστικής εξαμβλωματικής διανόησης των αριστερών σαλτιμπάγκων, Λίθινη εποχή λόγω της συμπλεγματικής φυσιογνωμίας, της εγκληματικής αδιαφορίας και της απόλυτης ανευθυνότητας της λαθρολάγνου Υφυπουργού της Μεταναστευτικής πολιτικής, την οποία αναζητούν δημοσιογράφοι και δημόσιοι φορείς για ν’ απαντήσει για το τερατούργημα που αυτή δημιούργησε στο κέντρο της Αθήνας, αλλά δεν βρίσκεται πουθενά.
Έλληνα ως πότε θα αντέχεις τον εμπαιγμό, την ταπείνωση, τον εξευτελισμό, την οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική ισοπέδωση;
Ως πότε θα αντέχεις να βλέπεις τον Τόπο που ζεις και που ανδρώθηκες και που περιβάλλεις με τις αναμνήσεις και τον συναισθηματισμό σου, να εκφυλίζεται να ολισθαίνει και να μετατρέπεται σε ανθρώπινο οχετό, από απρόκλητους αλλοδαπούς εισβολείς. Από λαθρομετανάστες αγνώστου ήθους, χαρακτήρα και πολιτισμικών αξιών, που κατέλυσαν στη γειτονία σου, δίπλα στο σπίτι σου, στη δουλειά σου, στο σχολείο που φοιτούν τα παιδιά σου, μέσα στο πάρκο που έκανες τον περίπατό σου και ανέπνεες καθαρό αέρα;
Ως πότε θα ανέχεσαι να βλέπεις την Χώρα σου να προδίδεται από αυτούς που εσύ διάλεξες να σε κυβερνούν και να ορίζουν τη ζωή σου. Ως πότε θα ανέχεσαι να βλέπεις να εξελίσσεται εμπρός στα μάτια σου το σχέδιο αφανισμού του Ελληνισμού;
Επιτέλους συνειδητοποίησε ότι το μέλλον και η σωτηρία της Πατρίδας και του Λαού, η μόνη ελπίδα για Εθνική και Κοινωνική ανάταση, για μια Ελλάδα ισχυρή που να ανήκει στους Έλληνες, είναι το Εθνικιστικό Κίνημα, είναι η Πίστη στον Κοινωνικό Εθνικισμό της Χρυσής Αυγής.
Ο Αγώνας μας συνεχίζεται άνισος, ανυποχώρητος, αδιαπραγμάτευτος και πάντοτε νόμιμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου