Άρθρο στην εφημερίδα «Εμπρός« ΣΑΒΒΑΤΟ 20/6/2015
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Κυβερνήσεως,
Θα θεωρήσω ότι οι προθέσεις της κυβερνήσεώς σας κατά την διαπραγμάτευση των κρίσιμων υποθέσεων της χώρας, είναι ειλικρινείς.
Υπάρχουν βεβαίως οι απόψεις τις οποίες κι εσείς θα γνωρίζετε, εάν δεν είστε αποκλεισμένος από την πραγματικότητα όπως ο προκάτοχός σας, πως έχετε ήδη συμφωνήσει το επόμενο και το μεθεπόμενο μνημόνιο, πως οι συνομιλίες σας είναι προσχηματικές και πως τόσο εσείς όσο και οι συνομιλητές σας εξαπατάτε τον ελληνικό λαό με ένα ομολογουμένως επιτυχημένο θεατρικό παιχνίδι. Είστε όμως αρκετά έξυπνος για να αντιληφθείτε ότι η τακτική της προηγούμενης κυβέρνησης, η υποκρισία και η διγλωσσία της, κόστισαν τόσο στα κόμματα που την αποτελούσαν, όσο και, κυρίως, στην ίδια την Ελλάδα.
Αντιλαμβάνομαι ότι από την ιδεολογία σας δεν έχετε την ίδια αίσθηση της Πατρίδας που έχουν οι Εθνικιστές. Είμαι όμως βέβαιη πώς όταν κάθεστε ήσυχος σε μιαν αυλή στην Αίγινα, ή όταν εργάζεστε στο θαυμάσιο κτίριο της Βουλής ή του Μεγάρου Μαξίμου, αισθάνεστε κι εσείς την αναπνοή της Ελλάδας, της Ιστορίας και του Πολιτισμού της, με τον δικό σας τρόπο.
Σκοπός μου, κύριε Πρωθυπουργέ, δεν είναι να σας κατηγορήσω. Κριτική ασκούμε στην κυβέρνησή σας σε άλλες σελίδες της εφημερίδας μας. Θέλω, κάνοντας το καθήκον μου ως Ελληνίδα που έχει ένα βήμα δημοσίου λόγου, να μιλήσω από καρδιάς και από νου, στην δική σας καρδιά και στον δικό σας νου.
Κανένα συμφέρον και καμία ιδεολογική συνάφεια δεν μας συνδέει. Είναι όμως γεγονός ότι είστε ο Πρωθυπουργός της χώρας μου.
Θα το έχετε αντιληφθεί και ο ίδιος και οι υπουργοί σας πως όποια απόφαση και να πάρετε, οι Ελληνες θα περάσουν πολύ δύσκολα τα επόμενα χρόνια.
Ο δρόμος θα είναι έτσι κι αλλιώς κουραστικός. Να τον βαδίσουμε, κύριε Πρωθυπουργέ, με κόπο αλλά με χαρά. Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί σας πρόγονοι, πήγαιναν στους αγώνες με τα δικά τους τραγούδια, δίνοντας θάρρος και εμπνέοντας τον λαό. Εσείς με τα δικά σας τραγούδια, κι εμείς τα δικά μας, εσείς από την μια πλευρά κι εμείς από την άλλη, αρκεί να βγάλουμε το άρμα της Ελλάδας από την λάσπη. Όταν έρθει το χτίσιμο της νέας Ελλάδας, θα ξαναθυμηθούμε, αν θέλετε, ότι είμαστε ιδεολογικοί αντίπαλοι.
Είμαι σίγουρη, κύριε Πρωθυπουργέ, πως ακόμη τα θυμάστε και τα τραγούδια, και την αίσθηση εκείνης της εποχής, και εσείς και οι φίλοι και συνοδοιπόροι που σας έφεραν ως εδώ. Εμείς τους δικούς μας αγώνες τους ζούμε τούτη την ώρα. Και τους αντιμετωπίζουμε με λεβεντιά την οποία θαρρώ μας αναγνωρίζετε.
Ανήκουμε στην γενιά των σαραντάρηδων. Εσείς όπως κι εγώ είμαστε πολιτικά ενεργοί από τα μαθητικά μας χρόνια. Ούτε σε μένα, και θέλω να πιστεύω ούτε και σε σάς, τουλάχιστον όχι πολύ και όχι ακόμη, δεν έχει μπει το σαράκι της αλλαζονίας του εξουσιαστή. Κι αυτό είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα απέναντι και στους πολιτικούς σας αντιπάλους και τους συνομιλητές σας. Γιατί να τους επιτρέψετε να σας βγάλουν από τον δρόμο σας;
Μέσα σας, κύριε Πρωθυπουργέ, βρίσκεται ακόμη ο Αλέξης των 16, και των 20 και των 30. Το ξέρω, γιατί κι εγώ είμαι όλα όσα γνώρισα, πίστεψα, αγάπησα, κι όσα ακόμη θα ζήσω, θα ελπίσω, θα ονειρευτώ. Κάντε ένα διάλειμμα από το πιεστικό το δίχως άλλο, πρόγραμμά σας, βγείτε στο μπαλκόνι, και δείτε ποιοι είστε, πού είστε, πού θέλετε να οδηγήσετε την Ελλάδα.
Δεν συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους να έχουν συνείδηση ότι μπορούν να επιλέξουν. Εσείς, μπορείτε. Και μπορείτε να επιλέξετε και για όλους εμάς. Εμείς, στην μεγάλη μας πλειοψηφία, γιατί είστε δημοκράτης και πιστεύετε στην λαϊκή εντολή, σας είπαμε τον περασμένο Γενάρη πως δεν θέλουμε άλλο να ζούμε με την μιζέρια.
Προτού, λοιπόν, σας ισοπεδώσουν τα τανκς του συμβιβασμού (κι έχει λογιών-λογιών το Σύστημα) θέλω να ακούσετε μια συμβουλή.
Όταν ο πατέρας των παιδιών μου και βουλευτής της Χρυσής Αυγής, ήταν κρατούμενος στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, είχα καθήκον να βρω έναν λόγο που να στηρίζει στο μυαλό του το «γιατί» αντιμετώπιζε όσα πρωτοφανή συνέβαιναν, και όσα επρόκειτο να αντιμετωπίσει. Του είπα λοιπόν πως, όλη η μέχρι τότε ζωή του, από το περιβάλλον, τα διαβάσματα και τις εμπειρίες του, ήταν μια σπουδή. Και είχε έρθει η ώρα των εξετάσεων. Το ίδιο λέω σήμερα και σε σας.
Τώρα, είναι η δική σας ώρα των εξετάσεων, κύριε Πρωθυπουργέ. Αν αυτά που πιστεύετε έχουν κάποια αξία, αν οι διαβασμένοι συνεργάτες σας έχουν κάποιαν αξία, αν η εκλογή σας έχει κάποια αξία. Τώρα είναι η ώρα να γράψετε τις δικές σας εξετάσεις στην Ιστορία. Κι ο ελληνικός λαός θα σας βοηθήσει να τις περάσετε.
Δεν σας ζητώ να συμμεριστείτε τις πολιτικές μου απόψεις. Σας ζητώ, και απαιτώ από εσάς, να αγωνιστείτε, να πείσετε, να κατακτήσετε.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Δύσκολα θα ζήσουμε έτσι κι αλλιώς. Ας ζήσουμε ελεύθεροι.
Με τιμή,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου