Μαθαίνουμε –από «διαρροές» στα ΜΜΕ των «νταβατζήδων»- ότι οι κ.κ. ανακρίτριες που έχουν αναλάβει την καταστολή κατά της Χρυσής Αυγής, ψάχνουν εναγωνίως για ντοκουμέντα που να συνδέουν την Χρυσή Αυγή με «προπαρασκευαστικές πράξεις κατάλυσης του πολιτεύματος», αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Βέβαια, το γεγονός ότι η δικαιοσύνη ψάχνει για ένα έγκλημα κι έχει κάποιον ύποπτο και τον «ξεσκονίζει», δε σημαίνει πως θα αδιαφορήσει αν βρεθεί στην πορεία ότι ο δράστης του συγκεκριμένου εγκλήματος είναι κάποιος άλλος. Ή μήπως όχι;
Θέλοντας, λοιπόν, κι εμείς να συμβάλλουμε με τις μικρές μας δυνάμεις στην προστασία αυτού του… λαμπρού πολιτεύματος, θέτουμε υπόψιν των κ.κ. ανακριτριών ένα επίσημο κείμενο-ντοκουμέντο, άλλου πολιτικού κόμματος, με τον ενδεικτικό του περιεχομένου του τίτλο «Η θεωρητική θεμελίωση της σοσιαλιστικής επανάστασης και της δικτατορίας του προλεταριάτου», το οποίο αποκαλύπτει… πλέρια (που λένε και οι φίλοι μας οι κουκουέδες…) ποιο κόμμα έχει σκοπό να καταλύσει βιαίως το πολίτευμα («δε θα αφήσουμε πέτρα πάνω στην πέτρα», όπως καυχώνται…) και να επιβάλλει στη χώρα δικτατορία. Παρ’ ότι το ντοκουμέντο είναι μακροσκελέστατο, το παραθέτουμε ολόκληρο, χωρίς να αλλάξουμε ούτε ένα κόμμα, για να μη νομίζουν οι κ.κ. ανακρίτριες ότι επιχειρούμε να τις ξεγελάσουμε, κάνοντας… κοπτοραπτική. Ιδού, λοιπόν, οι ένοχοι των προπαρασκευαστικών πράξεων για την κατάλυση του πολιτεύματος και περιμένουμε τις ενέργειές τους, για την προστασία του:
Α. ΜΙΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΛΙΣΜΟ
Το κράτος είναι προϊόν των ανειρήνευτων ταξικών αντιθέσεων, δεν υπήρχε πάντα στην ανθρώπινη κοινωνία. Δεν υπήρχε στο πρωτόγονο κοινοτικό σύστημα, όπου δεν υπήρχαν και τάξεις. Ιστορικά «γεννήθηκε» ως αποτέλεσμα του ταξικού διαχωρισμού της.
Ο Ενγκελς επισήμανε στο έργο του «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους»: «Το κράτος δεν υπάρχει από καταβολής κόσμου. Υπήρξαν κοινωνίες που τα έβγαζαν πέρα χωρίς αυτό, που δεν είχαν ιδέα από κράτος και κρατική εξουσία. Σε μια ορισμένη βαθμίδα της οικονομικής εξέλιξης, που αναγκαστικά ήταν συνδεδεμένη με τη διάσπαση της κοινωνίας σε τάξεις, το κράτος έγινε απαραίτητο εξαιτίας αυτής της διάσπασης»[1].
Το αστικό κράτος ως όργανο ταξικής κυριαρχίας συνίσταται από ανάλογους μηχανισμούς διοίκησης και καταστολής, με προσωπικό υποταγμένο στις λειτουργίες του. Λειτουργεί ως ο συλλογικός εκφραστής της αστικής τάξης, διαχωρίζεται από κάθε ξεχωριστή ομάδα της, στέκεται πάνω από τις επιμέρους αντιθέσεις της, παρεμβαίνει στις οικονομικές σχέσεις -στο βαθμό και στην έκταση που είναι αναγκαίο- για να προστατευθούν τα συλλογικά συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Εκφράζει την οικονομική κυριαρχία της τάξης που είναι φορέας των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής απέναντι στις άλλες. Η αστική πολιτική εξουσία σημαίνει:
- Ασκηση βίας, καταπίεσης από την αστική τάξη απέναντι στις υπόλοιπες τάξεις, αλλά ταυτόχρονα και διαμόρφωση συμμαχιών με τάξεις που δεν είναι πλέον βασικές και ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα. Διαμόρφωση του αντίστοιχου νομικού εποικοδομήματος, θεσμοθέτηση της ιδεολογικής κυριαρχίας της αστικής τάξης.
- Το καπιταλιστικό κράτος υπερασπίζεται την καπιταλιστική ιδιοκτησία, στα όρια της εσωτερικής αγοράς αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, διαμορφώνοντας ανάλογες διακρατικές συμμαχίες. Σε επίπεδο πολιτικής εξουσίας διαχειρίζεται αφενός τα ιδιαίτερα συμφέροντα των κεφαλαίων που συγκροτούνται σε εθνοκρατικό επίπεδο, αφετέρου την τάση του κεφαλαίου να σπάει τα στενά όρια της εθνοκρατικής αγοράς. Με άλλα λόγια διαχειρίζεται τις αντιθέσεις του καπιταλιστικού ανταγωνισμού στη διεθνή αγορά.
Ως εξουσία μιας τάξης πάνω στην εργατική τάξη και σε άλλα ενδιάμεσα στρώματα είναι δικτατορία, ανεξάρτητα από την πολιτική της μορφή.
Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αποτελεί ανεπτυγμένη μορφή της αστικής εξουσίας, στην οποία ο δικτατορικός της χαρακτήρας συγκαλύπτεται. Οχι τυχαία ο Λένιν, επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Ενγκελς, επεσήμανε ότι: «Στην ρεπουμπλικανική δημοκρατία ο πλούτος ασκεί έμμεσα την εξουσία του μα γι’ αυτό την ασκεί πιο σίγουρα με την άμεση εξαγορά των δημόσιων υπαλλήλων με την μορφή της συμμαχίας κυβέρνησης χρηματιστηρίου…
Η παντοδυναμία του πλούτου είναι πιο σίγουρη στην ρεπουμπλικανική δημοκρατία γιατί δεν εξαρτιέται από μερικά ελαττώματα του πολιτικού μηχανισμού από ένα κακό πολιτικό περίβλημα. Η ρεπουμπλικανική δημοκρατία είναι το καλύτερο δυνατό πολιτικό περίβλημα για τον καπιταλισμό»[2].
Β. Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΙΚΗ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ
ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Η κοινωνική επανάσταση σημαίνει την ανατροπή των κυρίαρχων σχέσεων παραγωγής και την αντικατάστασή τους με νέες που αντιστοιχούν στο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Κάθε κοινωνική επανάσταση δεν μπορεί να γίνει κατανοητή χωρίς την πολιτική επανάσταση, δηλαδή την κατάκτηση της εξουσίας από αυτή την τάξη που είναι φορέας των νέων σχέσεων παραγωγής. Χωρίς την κατάκτηση της εξουσίας είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί η ανάλογη ανάπτυξη όλων των νέων κοινωνικών σχέσεων, το πέρασμα από ένα κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό στον άλλο.
Ο Λένιν σημείωνε ότι: «Το πέρασμα της κρατικής εξουσίας από τα χέρια της μιας τάξης στα χέρια της άλλης είναι το πρώτο, το κύριο, το βασικό γνώρισμα της επανάστασης, τόσο με την αυστηρά επιστημονική όσο και με την πρακτικά πολιτική σημασία αυτής της έννοιας»[3].
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου