Προοίμιο επέμβασης των σιωνιστικών δυτικών δυνάμεων εναντίον του Καθεστώτος Άσαντ και του Συριακού Λαού αποτελεί η πρόχειρα στημένη προβοκάτσια περί χρήσεως χημικών όπλων από τις πιστές στον Πρόεδρο της Συρίας δυνάμεις, την οποία καταγγέλλουν στελέχη της συριακής αντιπολίτευσης. Αξίζει να επισημανθεί το γεγονός πως η χρήση χημικών αποτελούσε την «κόκκινη γραμμή» για επέμβαση των ΗΠΑ στον συριακό εμφύλιο, εκδοχή που είχε χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι και για την επέμβαση των ΗΠΑ και των νατοϊκών συμμάχων στο Ιράκ, μία δεκαετία πριν.
Οι καταγγελίες των ηγετών της αντιπολίτευσης περί μαζικών θανάτων εξαιτίας της χρήσης χημικών από την πλευρά Άσαντ, έτυχαν κατά τρόπο εκπληκτικό, άμεσης ανταπόκρισης και αντίδρασης από τις δυτικές χώρες. Τόσο η Βρετανία όσο και η Γαλλία, ζήτησαν τη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, προκειμένου να τεθεί το θέμα της λήψης δραστικών μέτρων κατά του Καθεστώτος Άσαντ. Μάλιστα στα πλαίσια του οργανωμένου σχεδίου δημιουργίας κλίματος στη διεθνή κοινή γνώμη, κυκλοφόρησε πλήθος βίντεο και φωτογραφιών που απεικονίζουν νεκρά παιδιά, τα οποία υποτίθεται πως σκοτώθηκαν από τη χρήση των χημικών όπλων της πλευράς του Σύρου Προέδρου. Βεβαίως η όλη επιχείρηση ήταν τόσο βεβιασμένη, ώστε τα βίντεο κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο μια μέρα προ της επιθέσεως στα προάστια της Δαμασκού! Κι όλα αυτά, ενώ βρισκόμαστε σε μια φάση του πολέμου όπου ο Άσαντ έδειχνε ο απόλυτος κυρίαρχος εξουδετερώνοντας τα προπύργια των ανταρτών, ενώ ταυτόχρονα τα βίντεο από τις μαζικές σφαγές χριστιανών και μουσουλμάνων υποστηρικτών του Άσαντ, οι αποκεφαλισμοί, οι βιασμοί και οι δημόσιες εκτελέσεις μικρών παιδιών από τους ισλαμιστές σφαγείς, έκαναν πολλούς στη Δύση να διερωτώνται πως μπορούν τα πολιτισμένα έθνη να υποστηρίζουν τους υπανθρώπους που μάχονται κατά του Σύρου Προέδρου.
Η εξέλιξη της συριακής σύγκρουσης, φέρνει ξανά στην επιφάνεια το ζήτημα της συνενοχής της ελληνικής κυβέρνησης στα εγκλήματα τα οποία διαπράττονται στη Συρία και δη στις αδιανόητες για τον κοινό νου φρικαλεότητες εις βάρος της ελληνορθόδοξης κοινότητας, η οποία στέκεται πιστά στο πλευρό του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Για το σοβαρότατο αυτό θέμα, υπενθυμίζουμε την αντίδραση του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος, το οποίο σε αντίθεση με την αισχρή στάση του τότε υπουργού των Εξωτερικών, ο οποίος είχε σπεύσει να ταχθεί υπέρ των ισλαμιστών σφαγέων κάνοντας προκλητικά λόγο για «ανάγκη εκδημοκρατισμού της Συρίας», έφερε στη Βουλή των Ελλήνων την εξέχουσας σημασίας αναγκαιότητα της προστασίας των Ελληνορθόδοξων που διαβιούν στην συριακή επικράτεια.
Με επίκαιρη ερώτησή του προς τον υπουργό Εξωτερικών, από τις 31/07/2012 ακόμη, ο βουλευτής του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή, Χρήστος Παππάς, είχε ασκήσει έντονη κριτική προς τις ενέργειες του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών σχετικά με την προστασία της ελληνορθόδοξης κοινότητας της Συρίας. Ο συναγωνιστής Παππάς, καλούσε τον υπουργό Εξωτερικών να λάβει ξεκάθαρη θέση στο ζήτημα τόσο του κλεισίματος της ελληνικής πρεσβείας στην συριακή πρωτεύουσα, όσο και στις ενέργειες στις οποίες προτίθετο να προβεί η κυβέρνηση, προκειμένου να προστατευθεί η κοινότητα των Ελληνορθόδοξων της Συρίας, η οποία κινδύνευε και κινδυνεύει με αφανισμό.
Η απάντηση στα ερωτήματα του συναγωνιστή Παππά, δόθηκε δια στόματος του τότε υφυπουργού Εξωτερικών, Κωνσταντίνου Τσιάρα, ο οποίος παλινδρομώντας μεταξύ της κρατικής αδιαφορίας και της συνενοχής της κυβέρνησης στα εγκλήματα των ισλαμιστών «εκδημοκρατιστών», περιορίστηκε να δίνει ασαφείς εξηγήσεις περί της υποτιθέμενης επιδίωξης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής να καταστεί και πάλι εξωστρεφής και ισχυρή.
Έκτοτε, εκείνα τα οποία επέδειξε η ελληνική κυβέρνηση απέναντι στο ζήτημα της Συρίας, ήταν η απόλυτη ανοχή -δίχως καμία καταδίκη- των φρικτών εγκλημάτων των ισλαμιστών, η αδιαφορία για τις τύχες των Χριστιανών της χώρας, οι οποίοι και αποτέλεσαν το «κόκκινο πανί» για τα στίφη των ισλαμιστών μισθοφόρων, ακόμη και η απραξία έναντι της απαγωγής των δύο Ελληνορθόδοξων επισκόπων, οι οποίοι εν τέλει σφαγιάστηκαν από τους ισλαμιστές δολοφόνους που μάχονται για «εκδημοκρατισμό».
Ο συναγωνιστής Παππάς, είχε επισημάνει κατά τρόπο δραματικό, την επιτακτική ανάγκη της συνέχισης της λειτουργίας της ελληνικής πρεσβείας στη Δαμασκό, ως του καταφυγίου των αγρίως δοκιμαζόμενων μελών της ελληνορθόδοξης κοινότητας. Επιπροσθέτως, καλούσε την ελληνική κυβέρνηση να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες ούτως ώστε να τεθεί ξανά στα διεθνή φόρα το ζήτημα της παροχής υποστήριξης σε ισλαμιστές δολοφόνους που αφανίζουν τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Συρίας.
Η γραμμή του υπουργείου Εξωτερικών από τότε μέχρι και σήμερα, ένα χρόνο μετά, δεν μετεβλήθη διόλου. Τουναντίον, παραμένει προκλητικά αδιάφορη η ελληνική κυβέρνηση μπρος στο δράμα της ελληνορθόδοξης κοινότητας, η οποία μετρά εκατόμβες θυμάτων από την βαρβαρότητα των ισλαμιστών μισθοφόρων, τους οποίους εξοπλίζει και υποστηρίζει παντοιοτρόπως η κατά τ' άλλα «πολιτισμένη» Δύση.
Ε.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου