Γαργάρα έκαναν καθεστωτικοί και αριστεροί τη συγκλονιστική αποκάλυψη της ιστοσελίδας της Χρυσής Αυγής, με ντοκουμέντα, ότι το ίνδαλμα των «προοδευτικών» Γρηγόρης Λαμπράκης χαιρετούσε «ναζιστικά» το 1936 κι έστελνε επιστολές που κατέληγαν με το Heil Hitler!
Υπήρξαν, όμως και κάποιοι ελάχιστοι που ξέφυγαν από τη… γραμμή («σε ότι μας εκθέτει κάνουμε το κορόιδο») και επιχείρησαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Όπως κάποιος νεαρός (και άπειρος προφανώς…) συντάκτης του zougla.gr, που έγραψε το παρακάτω καταγέλαστο κατεβατό:
«Απολύτως πεπεισμένη, η απροκάλυπτα πλέον φασιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, για το ότι δεν μπορεί να απευθυνθεί σε κανένα άλλο «target group» από εκείνο των διανοητικά υπολειπομένων «ελλήνων» (-αράδων) και όσων φυσικά δεν έτυχε να συναντηθούν ούτε κατ’ ελάχιστον με την επιστήμη της ιστορίας, αποφάσισε σήμερα να ξεπεράσει σε αθλιότητα ακόμη και τον ίδιο της τον εαυτό, προβαίνοντας σε ένα τέτοιο κρεσέντο παραπληροφόρησης, που θα έκανε ακόμη και τον πνευματικό τους φάρο, τον Γκαίμπελς να δείχνει μετριοπαθής…
Ανήμερα της επετείου των 50 ετών από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, ενός ανθρώπου που έγινε το σύμβολο της ανιδιοτέλειας και του αλτρουισμού, με εμετικά δημοσιεύματα στην επίσημη ιστοσελίδα τους, αφήνουν ελεεινά ανιστόρητα υπονοούμενα περί συμπόρευσής του με τον ναζισμό, καθώς εμφανίζεται σε φωτογραφία από τους Βαλκανικούς Αγώνες του 1940 να χαιρετά ναζιστικά (μαζί με εκατοντάδες συναθλητές απ’ όλον τον κόσμο), «λησμονώντας» να παραθέσει δυο «μικρές λεπτομέρειες»: Πως…
- αφ’ ενός μεν ήταν υποχρεωμένος να το κάνει (όπως και εκατοντάδες ακόμη αθλητές κάθε εθνικότητας) και…
- αφ’ ετέρου, ο συγκεκριμένος χαιρετισμός, δεν είχε αποκτήσει ακόμη το φρικιαστικό του περιεχόμενο, δεν είχε ακόμη νοηματοδοτηθεί από τις βαρβαρότητες του ναζισμού, που έπρεπε να περιμένει τον επικείμενο πόλεμο για να ξεδιπλώσει τις «αρετές» του…
Εν συνεχεία, στο ίδιο διαδικτυακό έμεσμα, παρατίθεται και ένα καρτ-ποστάλ το οποίο φέρεται να απέστειλε ο Γρηγόρης Λαμπράκης στην Ελληνίδα φίλη του η οποία ζούσε στη Γερμανία και κατέληγε να την χαιρετά με το εφιαλτικό χάιλ χίτλερ, με τον συντάκτη του άρθρου να πανηγυρίζει ηλιθιωδώς για το ότι… απέδειξε πως ακόμη και ο Λαμπράκης τελικά αγαπούσε τον Αδόλφο, ενώ συνεχίζει «συμβουλεύοντας» τους …παραπλανηθέντες που θαυμάζουν τον Γρηγόρη Λαμπράκη, να «προσέχουν περισσότερο» άλλη φορά όταν επιλέγουν ινδάλματα…
Αλλά και εδώ ο συντάκτης του άρθρου «ξεχνάει» να παρατηρήσει το απλούστερο όλων: το ότι όλο το κείμενο στη συγκεκριμένη καρτ-ποστάλ είναι στη γερμανική γλώσσα, κάτι που θα ‘πρεπε να τον κάνει να αναρωτηθεί, καθώς, δεν υπάρχει καμιά λογική στο να αλληλογραφεί ένας Έλληνας με την επίσης Ελληνίδα σύντροφό του στα γερμανικά και όχι στη μητρική και των δύο γλώσσα.
Και ο λόγος για τον οποίο «παρέλειψε» να το επισημάνει δεν είναι διόλου τυχαίος:
Το 1936 που απεστάλη το συγκεκριμένο δελτάριο, ο γερμανικός εθνικισμός και η τρομοκρατία των περιθωριακών αλητών που είχαν πλαισιώσει τον παράφρονα δικτάτορα, ήδη όδευε προς τον …«κολοφώνα της δόξης του» μόλις δυο χρόνια με την «νύχτα των κρυστάλλων», όλοι οι «ξένοι» τελούσαν υπό ένα ανελέητο διωγμό και υπό απόλυτο έλεγχο. Όπως και η όποια αλληλογραφία τους που για καθαρά εθνικιστικούς λόγους έπρεπε να είναι στα γερμανικά, και αν μάλιστα δεν κατέληγε και με το χάιλ χίτλερ, ο παραλήπτης της θα αποτελούσε στόχο των ταγμάτων εφόδου, των τραμπούκικων δηλαδή και παρακρατικών ομάδων, ανάλογες με εκείνες που αναπτύσσει σήμερα το κόμμα στου οποίου την ιστοσελίδα δημοσιεύεται και το εν λόγω αθλιογράφημα.
Φυσικά, από την ίδια ανάρτηση, για άλλη μια φορά δεν παραλείπεται η πρόστυχη σπίλωση και άλλων ιερών εθνικών μας συμβόλων όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέζος, όλα πάνω στο γνωστό δόγμα του Γκαίμπελς, «όσο πιο χοντρό είναι το ψέμα σου, τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό»…».
Ανήμερα της επετείου των 50 ετών από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, ενός ανθρώπου που έγινε το σύμβολο της ανιδιοτέλειας και του αλτρουισμού, με εμετικά δημοσιεύματα στην επίσημη ιστοσελίδα τους, αφήνουν ελεεινά ανιστόρητα υπονοούμενα περί συμπόρευσής του με τον ναζισμό, καθώς εμφανίζεται σε φωτογραφία από τους Βαλκανικούς Αγώνες του 1940 να χαιρετά ναζιστικά (μαζί με εκατοντάδες συναθλητές απ’ όλον τον κόσμο), «λησμονώντας» να παραθέσει δυο «μικρές λεπτομέρειες»: Πως…
- αφ’ ενός μεν ήταν υποχρεωμένος να το κάνει (όπως και εκατοντάδες ακόμη αθλητές κάθε εθνικότητας) και…
- αφ’ ετέρου, ο συγκεκριμένος χαιρετισμός, δεν είχε αποκτήσει ακόμη το φρικιαστικό του περιεχόμενο, δεν είχε ακόμη νοηματοδοτηθεί από τις βαρβαρότητες του ναζισμού, που έπρεπε να περιμένει τον επικείμενο πόλεμο για να ξεδιπλώσει τις «αρετές» του…
Εν συνεχεία, στο ίδιο διαδικτυακό έμεσμα, παρατίθεται και ένα καρτ-ποστάλ το οποίο φέρεται να απέστειλε ο Γρηγόρης Λαμπράκης στην Ελληνίδα φίλη του η οποία ζούσε στη Γερμανία και κατέληγε να την χαιρετά με το εφιαλτικό χάιλ χίτλερ, με τον συντάκτη του άρθρου να πανηγυρίζει ηλιθιωδώς για το ότι… απέδειξε πως ακόμη και ο Λαμπράκης τελικά αγαπούσε τον Αδόλφο, ενώ συνεχίζει «συμβουλεύοντας» τους …παραπλανηθέντες που θαυμάζουν τον Γρηγόρη Λαμπράκη, να «προσέχουν περισσότερο» άλλη φορά όταν επιλέγουν ινδάλματα…
Αλλά και εδώ ο συντάκτης του άρθρου «ξεχνάει» να παρατηρήσει το απλούστερο όλων: το ότι όλο το κείμενο στη συγκεκριμένη καρτ-ποστάλ είναι στη γερμανική γλώσσα, κάτι που θα ‘πρεπε να τον κάνει να αναρωτηθεί, καθώς, δεν υπάρχει καμιά λογική στο να αλληλογραφεί ένας Έλληνας με την επίσης Ελληνίδα σύντροφό του στα γερμανικά και όχι στη μητρική και των δύο γλώσσα.
Και ο λόγος για τον οποίο «παρέλειψε» να το επισημάνει δεν είναι διόλου τυχαίος:
Το 1936 που απεστάλη το συγκεκριμένο δελτάριο, ο γερμανικός εθνικισμός και η τρομοκρατία των περιθωριακών αλητών που είχαν πλαισιώσει τον παράφρονα δικτάτορα, ήδη όδευε προς τον …«κολοφώνα της δόξης του» μόλις δυο χρόνια με την «νύχτα των κρυστάλλων», όλοι οι «ξένοι» τελούσαν υπό ένα ανελέητο διωγμό και υπό απόλυτο έλεγχο. Όπως και η όποια αλληλογραφία τους που για καθαρά εθνικιστικούς λόγους έπρεπε να είναι στα γερμανικά, και αν μάλιστα δεν κατέληγε και με το χάιλ χίτλερ, ο παραλήπτης της θα αποτελούσε στόχο των ταγμάτων εφόδου, των τραμπούκικων δηλαδή και παρακρατικών ομάδων, ανάλογες με εκείνες που αναπτύσσει σήμερα το κόμμα στου οποίου την ιστοσελίδα δημοσιεύεται και το εν λόγω αθλιογράφημα.
Φυσικά, από την ίδια ανάρτηση, για άλλη μια φορά δεν παραλείπεται η πρόστυχη σπίλωση και άλλων ιερών εθνικών μας συμβόλων όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέζος, όλα πάνω στο γνωστό δόγμα του Γκαίμπελς, «όσο πιο χοντρό είναι το ψέμα σου, τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό»…».
Υποχρεώθηκε, λοιπόν, να τα κάνει αυτά ο Λαμπράκης! Εδώ δε χρειάζεται σχολιασμός, πάμε παρακάτω. Εις ότι αφορά τα «ιερά εθνικά σύμβολα» του γράφοντος το παραπάνω, τους Μίκη Θεοδωράκη και Μ. Γλέζο. Μα καλά, που ζει ο άνθρωπος; Δε γνωρίζει ότι και οι δύο ανήκαν στην ΕΟΝ και μάλιστα ο Μίκης –ο οποίος έχει παραδεχθεί ότι ήταν στην ΕΟΝ- είχε γράψει και… ποιήματα για την 4η Αυγούστου; Θα τα παραθέσω για να ξεστραβωθεί από τη μαρξιστική τύφλα του:
1ο) Αφιερωμένο στα 4 χρόνια της 4ης Αυγούστου και στον Ι. Μεταξά:
Τέσσερα άστρα γύρω-γύρω
Κι είναι στη μέση ήλιος λαμπρός
Τέσσερα χρόνια όλο μύρο
Κι ο ήλιος, ο Αρχηγός
2ο) Κάπως πιο… παιδικό, για τα Σκαπανάκια:
Έχω πίστη στο Χριστούλη
Σεβασμό στο Βασιλιά
Σαν μεγάλο πατερούλη
Αγαπώ τον Μεταξά
Επανέρχομαι, όμως, στον Γ. Λαμπράκη. Να θυμίσω, ότι ο Λαμπράκης δεν ήταν μέλος της ΕΔΑ, ούτε του (παράνομου τότε) ΚΚΕ, αλλά «συνεργαζόμενος» βουλευτής. Γιατί η ΕΔΑ δεν τον δέχθηκε ως μέλος της; Μήπως γιατί ενώ ήθελε να εκμεταλλευτεί τη φήμη του ως γνωστού αθλητή, δεν του είχε και εμπιστοσύνη γιατί ήξερε ότι υπήρχαν πολλές «σκιές» στο παρελθόν του;
Και για να ολοκληρώσω, μήπως γνωρίζει και μπορεί να μας πει ο «προοδευτικός» αρθρογράφος τι έκανε ο Λαμπράκης στην κατοχή; Στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ σίγουρα δεν ήταν, γιατί αν ήταν θα το διατυμπάνιζαν. Που ήταν και τι έκανε άραγε; Και για να γίνω ακόμα πιο συγκεκριμένη, ποιού βοηθός ήταν κατά την περίοδο της κατοχής ο (γιατρός) Γ. Λαμπράκης;
Ας το ψάξει το θέμα κι ας μη βιαστεί να απαντήσει με αφορισμούς, γιατί πάλι θα εκτεθεί.
Αναμένω και θα επανέλθω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου