Αλήθειες και αποκαλύψεις στο μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας

Στο φετινό πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο αξιότιμος κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν ιδιαιτέρως αποκαλυπτικός. Αν και συνήθως τα μηνύματα αυτά έχουν χαρακτήρα εθιμοτυπικό, φέτος η Προεδρία της Δημοκρατίας επέλεξε έναν ρόλο περισσότερο ενεργό. Το μήνυμα του 2013 περιείχε μεγάλες αλήθειες κρυμμένες πίσω από προβοκατόρικες αναφορές, ενδεικτικές του ποιόντος του ανδρός και επιβεβαίωση του ρητού «ο λύκος κι αν εγέρασε…».

 Οι αλήθειες εκφράστηκαν με τον τρόπο της Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη, ωμά. Ομολογία μιας καταστάσεως στην οποία ούτε η τότε Πρόεδρος της Βουλής ούτε ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήσαν ή είναι πρόθυμοι να αντισταθούν. Η κυνική ομολογία του κυρίου Παπούλια  παρέχει μια λαβή στους εν γένει συστημικούς, τους δειλούς και τους βολεμένους για να υπερασπιστούν τον «έντιμο» και «αξιοπρεπή» κύριο Πρόεδρο:

«Η οικονομική εξάρτηση φέρνει πολιτικό ετεροκαθορισμό και δεσμεύει τις εθνικές επιλογές. Αυτό δεν πρέπει να αφήσουμε να συνεχιστεί». Για το ποιος οδήγησε την Ελλάδα στην οικονομική εξάρτηση, ούτε λέξη. Ευχολόγια αντί για λύσεις. Αποδοχή αντί για καταγγελία. Ο κύριος Πρόεδρος που υπέγραψε όλα τα μνημόνια όλων των κυβερνήσεων, δεν θα μπορούσε παρά να προσυπογράφει και την εξάρτηση που θεωρεί φυσική και δεδομένη. Κατά την συνήθεια όμως του πολιτικού χώρου από τον οποίο προέρχεται,  ανεκάλυψε ο κύριος Πρόεδρος ένα νέο όνομα για την υποδούλωση, την σκλαβιά, την ξένη κατοχή στην οποία οδήγησαν τη χώρα οι σύντροφοί του. Για τον αντιστασιακό κύριο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η κατοχή λέγεται τώρα «ετεροκαθορισμός». Επέλεξε  επίσης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αναφερθεί  σε αυτό που θα είναι βασικός στόχος της ελληνικής πολιτείας των εντολοδόχων και εκτελεστών για το 2013 , την αιτία, αν πιστέψουμε τον κύριο Πρόεδρο και τις τηλεοράσεις, πάσης κακοδαιμονίας. «Υπάρχουν, επίσης, πολλά που εξαρτώνται αποκλειστικά από τις δικές μας πράξεις και αποφάσεις. Ένα από αυτά, το σημαντικότερο, είναι να συμφωνήσουμε ότι η καταπολέμηση της μαζικής φοροδιαφυγής που αποτελεί μείζονα εθνική προτεραιότητα απαιτεί αμείλικτη, ευέλικτη και δίκαιη φορολογική νομοθεσία, που θα στηρίζεται σε διαφανείς και αποτελεσματικούς μηχανισμούς εφαρμογής». Βλέπουμε λοιπόν ότι εχθρός του συστήματος που εκφράζει ο κύριος Πρόεδρος δεν είναι η ξένη κατοχή αλλά αυτό που ο κύριος Πρόεδρος ονομάζει «μαζική φοροδιαφυγή». Είναι δηλαδή το μοναδικό μέσο οικονομικής αντίστασης του Λαού απέναντι στις συνεχείς και αυθαίρετες μειώσεις μισθών και τις διαρκείς εφευρέσεις νέων φόρων από ένα κράτος που υπάρχει για να πληρώνει τόκους σε άυλα δάνεια κάποιων απρόσωπων διεθνών τοκογλυφικών ιδρυμάτων στα οποία οδήγησαν τη χώρα ο ίδιος και οι συνάδελφοί του πολιτικοί. Δεν ενοχλείται ούτε σκοπεύει η πολιτεία της οποίας προεδρεύει ο κύριος Παπούλιας να κυνηγήσει τους καθ’ έξην μεγαλοφοροφυγάδες, αλλά στοχοποιεί τις πλατειές μάζες του Λαού που δεν έχουν άλλο τρόπο οικονομικής επιβίωσης από το να αρνηθούν να πληρώσουν τους επαχθείς φόρους ενός διεφθαρμένου πολιτικού καρτέλ. Προανήγγειλε με λίγα λόγια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας την επιβολή μέτρων απόλυτης εξάρτησης από ηλεκτρονικά και άυλα συστήματα ελέγχου της οικονομικής δραστηριότητας και την επιβολή του στυγνού ελέγχου και της παρακολούθησης της καθημερινότητας του κάθε Έλληνα πολίτη. Και ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας κορύφωσε το μήνυμά του με τους σαφείς υπαινιγμούς που έχουμε συνηθίσει να ακούμε από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, αυτή τη φορά όμως οι ύβρεις φέρουν τη σφραγίδα του ύπατου πολιτειακού παράγοντα που είναι ο πρόεδρος όλων των Ελλήνων: «Προσωπικά, αρνούμαι να δεχθώ ότι φαινόμενα φασιστικής έμπνευσης ταιριάζουν σ’ ένα λαό σαν τον ελληνικό, που έδωσε χιλιάδες νεκρούς στους αγώνες της Ευρώπης για την απελευθέρωσή της από το ναζισμό. Σε αγώνες για ελευθερία και πανανθρώπινα ιδανικά. Το πρόβλημα είναι κατ’ εξοχήν πολιτικό. Χρέος της Πολιτείας είναι να δίνει το δημοκρατικό παρόν δυναμικά, χωρίς να αφήνει κενά που τα εμπορεύονται νεόκοποι κήρυκες μιας νέας τάξης πραγμάτων».

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που αποκαλεί «ετεροπροσδιορισμό» την ξένη κατοχή και ευαγγελίζεται την παρακολούθηση και την εξόντωση των πλατιών μαζών του ελληνικού λαού, κατ’ εξοχήν νεοταξήτικων σκοπών και πρακτικών, προσδιορίζει ως κήρυκες μιας νέας τάξης πραγμάτων, τους μόνους αντίπαλούς της. Τη Χρυσή Αυγή.

Ουαί.  Ο κορυφαίος πολιτειακός παράγων είναι και κορυφαία υπεύθυνος, μαζί με τους παρελάσαντες πρωθυπουργούς και υπουργούς οικονομικών, για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάς. Υπήρξε ο ίδιος πολιτικός, επί 27 χρόνια βουλευτής, διορισμένος σε υψηλές θέσεις (Υφυπουργός και Αναπληρωτής Υπουργός  Εξωτερικών) και Πρόεδρος της Δημοκρατίας επί οκτώ έτη. Είναι επίσης στενός φίλος της εξουσίας,  υπήρξε μάλιστα «ο δανειστής» του Ανδρέα Παπανδρέου.

Είναι επομένως αφελές να ισχυρισθεί κανείς ότι ένας πολιτικός άνδρας του διαμετρήματος του Κάρολου Παπούλια, ένας επιφανής νομικός, με διεθνείς σπουδές, δεν αντελήφθη σε ποια κατάσταση οδηγούνταν η Ελλάδα. Αντελήφθη αλλά σιώπησε; Αντελήφθη αλλά κούνησε το κεφάλι; Αντελήφθη αλλά ένιψε τας χείρας του; Αυτό δεν τον κάνει λιγότερο υπεύθυνο για τη δυστυχία των Ελλήνων, για την αγωνία, την οικονομική αφαίμαξη, για τις αυτοκτονίες, για το ξεπούλημα των ελπίδων, για την εκποίηση της Ελλάδος.

Ανντίθετα, ως κορυφαίος της Δημοκρατικής ιεραρχίας είναι συνυπεύθυνος με τους πολιτικούς που έσυραν την Ελλάδα στο χάος.  Η εικόνα του άκακου παππούλη που τα ΜΜΕ καλλιεργούν γι’ αυτόν, δεν μπορεί να κρύψει την πορεία και το ποιον του κυρίου Προέδρου της Δημοκρατίας. Η εμπαθής και ωμή δήλωσή του έρχεται να επιβεβαιώσει ότι είναι ένα ακόμη όργανο εναντίον της μόνης Εθνικής φωνής μέσα στο σκούξιμο των γουρουνιών της πολιτικής σκηνής που κόπρισαν επί δεκαετίες στην Πατρίδα και στο πολίτευμά μας και την παρέδωσαν δεμένη πισθάγκωνα σε καιρό ειρήνης στους διεθνείς τοκογλύφους.

Ας οδύρονται οι κάλπικοι δημοκράτες της κομματικής κλεπτοκρατίας. Ο Ελληνικός λαός έχει πλέον γνώση. Όσο μας επιτίθενται, όσο μας υβρίζουν, τόσο αποκαλύπτονται γυμνοί και αηδιαστικοί στα μάτια του Ελληνικού λαού.

Οι υπαίτιοι της καταστροφής της Ελλάδος, αυτοί που ασέλγησαν καπηλευόμενοι την Ελληνική Δημοκρατία και την εξουσία που στο όνομα της Δημοκρατίας απέκτησαν, δεν δικαιούνται να ομιλούν για Δημοκρατία.

Η ΟΧΙΑ