Τα τελευταία Ελληνικά Σχολεία της Κορυτσάς και της ευρύτερης περιοχής της, έκλεισαν περίπου το 1920-1923. Έπειτα η ελληνική γλώσσα απαγορεύτηκε όχι μόνο να διδαχθεί αλλά και να χρησιμοποιηθεί από τους Έλληνες της περιοχής οι οποίοι υπέστησαν τα πάνδεινα και αντιμετώπισαν αμέτρητες και ποικίλες επιθέσεις οι οποίες κυρίως σκόπευαν να εξαφανίσουν , όχι μόνο, την ελληνική γλώσσα αλλά και το ελληνικό πληθυσμό μαζί με όσα από αυτά που αποδείκνυαν την ύπαρξη του ανά τους αιώνες.
Στα πλαίσια αυτά ήταν και η συνεχή άρνηση του Αλβανικού κράτους να παραδεχτεί την ύπαρξη του ελληνικού στοιχείου στην περιοχή. Αυτό οδήγησε στην αλλαγή της εθνικότητας παράνομα, αλλά και την συνεχή εργασία του αλβανικού κράτους με όλα τα μέσα ώστε να ελέγχει και ν’ αλλάξει την συνείδηση πράγμα που το κατάφερε σε κάποιο βαθμό. Έτσι σ’ αυτά τα πλαίσια ήταν επόμενο να μην έχουμε ελληνικά σχολεία.
Μετά από την δικτατορία σιγά-σιγά ο κόσμος άρχισε να αναζητά μέσα στο χάος και τα συντρίμμια, τον εαυτό του, την εθνική του ταυτότητα.
Αυτό εκφράστηκε και με την δημιουργία των πρώτων ελληνικών φροντιστηρίων (κρυφά στην αρχή). Λόγω του μεγάλου πόθου να μάθουν την μητρική γλώσσα ο κόσμος ανταποκρίθηκε.
Η αποκορύφωση της ικανοποίησης αυτού του πόθου και του μεγάλου αγώνα για την εκμάθηση της μητρικής γλώσσας, ήρθε κατά την στιγμή που ο Σύλλογος «Αδελφότητα» με θυσίες, αυταπάρνηση, σωστή διαχείριση των δεδομένων και της κατάστασης, σωστά βήματα, σωστούς συμβούλους και υποστηρικτές και μεγάλες προσπάθειες κατάφερε να πάρει την άδεια για την δημιουργία των εκπαιδευτήριων «Όμηρος» και Φροντιστηρίων «Αριστοτέλης».
Αυτή η επιτυχία του Ελληνισμού της Κορυτσάς στο σύνολο του, έφερε τέτοιο ενθουσιασμό που με μεγάλη προσπάθεια και δυσκολία δεν εκδηλώθηκε με δημόσιους πανηγυρισμούς. Όλοι από την είδηση αυτή ήταν ανακουφισμένοι και αντίκριζαν το μέλλων του ελληνισμού της περιοχής με αισιοδοξία.
Οι εγκαταστάσεις όπου φιλοξενείται το σχολείο «Όμηρος» είναι άρτιες απ’ όλες τις απόψεις.
Όλη η φιλοσοφία, από τον τρόπο χτισίματος, την αρχιτεκτονική παραπέμπουν σε σύγχρονα ευρωπαϊκά σχολεία. Το διδακτικό περιβάλλον πολύ καλό, οι αίθουσες διδασκαλίας εξοπλισμένες με όλα τα απαραίτητα μέσα για μία εποικοδομητική διαδικασία μάθησης.
Τα οπτικοακουστικά μέσα διδασκαλίας, αίθουσα υπολογιστών, γυμναστήριο, θέατρο είναι αυτά που ολοκληρώνουν την διαδικασία της μόρφωσης των μαθητών. Φυσικά και οι δάσκαλοι, είναι σε ποιότητα πάνω από το μέσο όρο των δημόσιων σχολείων της Αλβανίας.
Εκτός των άλλων έχουν κάνει υπομονή εδώ και ένα χρόνο για τους μισθούς, και είναι αξιέπαινοι, δείχνοντας υπερβολική αγάπη για το σχολείο και υψηλές αρχές, διότι ακόμη αντέχουν (δεν ξέρω πόσοι από μας θα δούλευαν απλήρωτοι χωρίς να φαίνεται φως στο βάθος). Από τι φαίνεται το οικονομικό πρόβλημα του σχολείου αυτού, θα λυθεί σύντομα και όλοι εργάζονται προς την κατεύθυνση αυτή. Το θέμα είναι το εξής: ότι αν συνεχιστεί ακόμη και για λίγες μέρες η καλύτερα για κάποιες εβδομάδες (μια και έχουμε διακοπές) αυτό το πρόβλημα κινδυνεύουμε από πάρα πολλά. Μερικά από αυτά είναι:
1) Ικανοποίηση των εθνικιστών κύκλων στην Αλβανία και πραγματοποίηση των στόχων τους που στην Κορυτσά σκοπεύουν στο μην αναγνωρίσει της ύπαρξης ελληνικής μειονότητας , στην απομόνωση τους από τις υπόλοιπες μειονοτικές περιοχές και από το κορμό της μητέρας Ελλάδος. Και τα τρία μαζί, σημαίνουν πως αυτοί οι κύκλοι, επιθυμούν να μην αφυπνίσουν συνειδήσεις και να εξαφανίσουν κάθε ίχνος του ελληνισμού και των Ελλήνων της περιοχής.
2) Αν οι εκπαιδευτικοί χάσουν την υπομονή τους (γιατί άνθρωποι είναι) και σταματήσουν (απεργία η στάση εργασίας) τότε πολλοί από τους γονείς θα πάρουν τα παιδιά από το σχολείο και αν χαθεί η εμπιστοσύνη (πράγμα που θα συμβεί γιατί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα επιτεθούν με αγριότητα τότε, αλλά και οι κρατικές υπηρεσίες θα προβούν , είναι από καιρό έτοιμες, σε μέτρα που δεν θα επιτρέψουν το σχολείο να λειτουργήσει η να λειτουργήσει όταν πλέον θα είναι πολύ αργά και ο τούρκικος Μεντρεσές θα απορροφήσει πολλά από τα παιδιά) τότε για να κερδίσεις αυτό που έχτισες εδώ και τόσα χρόνια με κόπους και θυσίες θα πρέπει να περάσουν τα τριπλάσια χρόνια.
3) Σε περίπτωση που το σχολείο κλείσει εμείς οι Έλληνες της Κορυτσάς θα υποστούμε την μεγαλύτερη ήτα και απογοήτευση μετά την εγκατάλειψη μας (που συνέβη τρεις φορές) από την Μητέρα Ελλάδα. Θα χάσουμε την ευκαιρία να βρούμε (για πολλούς χαμένη ) την ελληνική μας συνείδηση, να κρατήσουμε την εθνική μας ταυτότητα και να την μεταδώσουμε στα παιδιά μας, στις επόμενες γενεές. Αυτό το σχολείο είναι το μόνο που μας κρατά ενωμένους και πού όλοι ανεξάρτητα από τις διαφορές μας την αγαπάμε. Είναι από τα λίγα μέρη που βλέπουμε την Ελληνική Σημαία να κυματίζει και ένας χώρος που νοιώθουμε ελεύθεροι και προστατευμένοι. Όλα όσα θα θέλαμε να κάνουμε, όσα μας εκφράζουν και δείχνουν ότι υπάρχουμε είναι εκεί. Θέλοντας και μη χωρίς το σχολείο θα φαινόμασταν «χλωμοί». Επίσης μέσω του σχολείου νοιώθουμε την μέριμνα της Πατρίδος μας, την παρουσία της στην ζωή μας, το ζεστό της χάϊδεμα .
4) Μπορεί κάποιος να λέει έχουμε τόσα προβλήματα στην Ελλάδα, στα σχολεία μας. Δίκιο θα έχει, αλλά αυτό το σχολείο δεν είναι ένα από τα χιλιάδες που έχουν την δυνατότητα τα ελληνόπουλα να σπουδάζουν ελεύθερα. Αυτό το σχολείο είναι όλα όσα έχουμε εμείς τα αδέρφια σας που τόσο καιρό παλεύουμε με νύχια και με δόντια εναντίον του αφανισμού μας. Αυτό το σχολείο είναι μία ιδέα και είναι πάνω από κάθε οικονομική κρίση. Δεν επιτρέπεται ακόμη και όταν πεινάς να ξεχάσεις ότι η ύπαρξη σου δεν εξαρτάται μόνο από τα υλικά αγαθά, αλλά εξαρτάται από πολλά άλλα που κράτησαν τον Ελληνισμό επί 400 χρόνια κατά την τουρκοκρατία. Εάν σκεπτόμασταν υλικά εμείς οι Έλληνες κατά την τουρκοκρατία θα μιλούσαμε τώρα τούρκικα και θα είχαμε γίνει Τούρκοι. Κλείνοντας αυτό το σχολείο εμείς χάνουμε τις ελπίδες μας χάνουμε ένα σημαντικό μέρος του εαυτού μας.
5) Εάν το σχολείο αυτό κλείσει θα είναι και μία μεγάλη ήττα της Ελληνικής Διπλωματίας, που αφενός παραιτείται κατά κάποιο τρόπο από την περιοχή παραδεχόμενη πως δεν υπάρχουν Έλληνες και αφετέρου χάνει ένα σημαντικό εργαλείο που ακόμη και τους αλβανούς που θα σπουδάσουν εκεί, γνωρίζοντας το ελληνικό πολιτισμό και πνεύμα δεν θα τους έχει ποτέ απέναντι αλλά πλάγι του.
Είναι και πολλά άλλα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε αλλά σίγουρα τα περισσότερα από αυτά τα γνωρίσει το ελληνικό κράτος και οι αρμόδιοι, κάτι λιγότερο ξέρει και αισθάνεται ένα μέρος του ελληνικού πληθυσμού. Εμείς, αυτό που προσπαθούμε να πούμε με το άρθρο αυτό είναι απλό.
Εμείς οι Έλληνες της Κορυτσάς έχουμε μεγάλη ανάγκη αυτό το σχολείο για πολλούς λόγους κυρίως ιστορικούς, και χρειάζεται επείγοντος το Ελληνικό Κράτος να λάβει μέτρα ώστε το οικονομικό θέμα να λυθεί μία και καλή. Επίσης και το Ελληνικό Κράτος έχει την υποχρέωση ώστε να μας βοηθήσει γιατί μας άφησε μόνους για πολλά χρόνια ενώ εμείς πολεμούσαμε για να σταθούμε και να κρατήσουμε την ταυτότητα μας, με πολλούς εχθρούς.
Για το τελευταίο σας υπενθυμίζω τα λόγια του Κώστα Σκενδέρη (βουλευτή Κορυτσάς) που κλείνουν το βιβλίο του για το Βορειοηπειρωτικό Αγώνα:
«Δυστυχώς η Κυανόλευκη επ’ ολίγον χρονικών διάστημα εκυμμάτισαν επί των αιματοβαμμένων επάλξεων της χώρας εκείνης, ήτις εγγένησε τους μεγαλειτέρους των Εθνικών Ευεργετών και αγωνιστών διότι ο τα πάντα σαρώσας, και δίκαιον και ελευθερίαν Ευρωπαϊκός Πόλεμος, συνετέλεσαν δια της δολίας διπλωματικής οδού, των ενδιαφερομένων καρχαριών οίτινες και της αδυναμίας της Ελλάδος επωφεληθέντες , απέσπασαν τον τόπον εκείνον εκ της Ελλάδος εις την οποία ανήκει. Η Ελλάς δε εκτός του δικαιώματος τούτου, μεγάλη υποχρέωσιν προς τους Βορειοηπειρώτας και την πατρίδα των έχει, διότι ούτοι την ελευθερίαν δια των ιδίων χειρών των αποκτήσαντες ως ανωτέρω είπομεν, τα όπλα κατέθεσαν κατόπιν υποσχέσεως αυτής ότι εξασφαλίσθη η ελευθερία των. Εκ της υποχρεώσεως ταύτης ουδέποτε απαλλάσσεται η Ελλάς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου