Λαϊκή υποκρισία και πολιτικά βαφτίσια

Σε ποια κατάσταση ζουν οι άνθρωποι, τι θεωρούν  αλήθεια και τι ψέμμα το είπε καλύτερα απ’ τον καθένα ο θείος Πλάτων με την παραβολή του σπηλαίου και των σκιών. Τα πάντα εξαρτώνται από το Φως και την απόφαση των ανθρώπων να το δεχθούν ή να παραμείνουν στις ψευδαισθήσεις τους.

Οι πραγματικότητές μας είναι πολλές, αντικειμενικές και υποκειμενικές, εξαρτώμενες από το περιβάλλον, τα βιώματα, την παιδεία και την ψυχοσύνθεσή μας. Αυτή η τελευταία ως ψυχοσωματικό χαρακτηριστικό είναι παρόμοια μεταξύ των μελών μιας φυλής. Ο ελληνικός λαός γεννά βασιλείς ως ο Λεωνίδας και προδότες ως ο Εφιάλτης.

Στην σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα είναι βέβαιον ότι δεν ζούμε στην Ελλάδα αλλά στη χώρα των Λωτοφάγων. Οι κυβερνήσεις πέφτουν, οι πολιτικοί μένουν.

Οι Έλληνες βουλευτές , αποκυήματα ενός πειράματος που πήγε στραβά, μεταλλάσσονται διαρκώς , αποκτούν ανοσία και σπέρνουν στο λαό τη νόσο της λησμοσύνης. Χιλιάδες Έλληνες βρήκαν το δρόμο για το κενό, τον τρόπο να διπλώσουν το ζωνάρι και να κρεμαστούν, το παράθυρο για να πέσουν, αλλά δεν βρίσκουν το δρόμο προς τους βουλευτές τους που ψήφιζαν, τους διόρισαν, τους ξαναψήφιζαν. Η μνήμη των Ελλήνων έχει ατονήσει και είμαι βέβαιη ότι δεν πρόκειται για περαστικό σύμπτωμα αλλά για προμελετημένη ασθένεια του πολιτικού δοκιμαστικού σωλήνα. 

Χθες ανεξαρτητοποιήθηκε ο Μίμης Ανδρουλάκης. Αφού πρώτα έδωσε την ψήφο του κατά του Έθνους και του λαού, πέρασε στην αντίπερα όχθη της επανάστασης. Διαγράφηκαν οι διαφωνήσαντες. Που είχαν όμως  υπογράψει τα προηγούμενα μνημόνια. Και άλλη μια φέρελπις πολιτικός εδήλωσε ότι ψηφίζει, φευ, για μία τελευταία φορά.

Πόσες τελευταίες φορές έχουν υποσχεθεί στον ελληνικό λαό οι πολιτικοί του. Πόσες φορές έχει πει ο Αντώνης Σαμαράς ότι αυτά θα είναι τα τελευταία μέτρα.

Και όμως. Κάθε φορά ο ελληνικός λαός ξεχνά. Και ξεπλένει τους  πολιτικούς του στην λαϊκή κολυμβήθρα.  Από εκεί αναδύονται καθαροί και άσπιλοι και αποδίδονται στο εκλογικό σώμα να τους ψηφίσει εκ νέου.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι πολιτικοί βαφτίζονται σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι και  δημοκράτες, λέξεις ωραίες αλλά χωρίς αντίκρισμα. Ο  Τύπος στέκεται για μερικές μέρες στην επαναστατική τους πράξη, και ο ελληνικός λαός αποκτά τους νέους του ήρωες της κάλπης.  

Στη Χρυσή Αυγή δεν ξεχνούμε.  Παρά τα μνημόνια, παρά την αναμφισβήτητη πτώση του βιοτικού επιπέδου,  να μην κρύβεται ο ελληνικός λαός πίσω από το δάχτυλό του. Όσο θα ξεχνά , όσο θα βολεύεται στις σκιές, θα χάνει τη μοναδική διέξοδο: το Φώς.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ