Όσοι ασπαζόμαστε την ιδεολογία της Χρυσής Αυγής, συνηθίζουμε να λέμε πως είμαστε πολιτικοί στρατιώτες.
Ένας όρος τον οποίο χρησιμοποιούμε για να δείξουμε, την ολιστική στράτευσή μας στον αγώνα για την επικράτηση της ιδεολογίας μας.
Μιλώντας για στράτευση, δεν εννοούμε βεβαίως στράτευση στα όπλα, όπως οι κανονικοί στρατιώτες. Αντίθετα με όσα θέλουν να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει οι αντίπαλοι μας, ο αγώνας της Χρυσής Αυγής, δεν χρησιμοποιεί πυροβόλα όπλα. Αυτό εξάλλου θα ήταν χαζό, γιατί για να ανατραπεί αυτό το απάνθρωπο καθεστώς χρειάζονται μεγαλύτερα και ισχυρότερα όπλα.
Αυτά τα ισχυρότερα όπλα τα διαθέτουμε οι Χρυσαυγίτες και τα καταθέτουμε στον αγώνα, όλοι, ως πολιτικοί στρατιώτες. Ποια είναι αυτά; Είναι δύο. Είναι η ψυχή του Εθνικιστή και η ιδεολογική καθοδήγηση του Αρχηγού Νικόλαου Μιχαλολιάκου.
Όταν λέμε Εθνικιστική ψυχή, αναφερόμαστε στη συνισταμένη της Ελληνικής μας ύπαρξης και της προσωπικότητάς μας. Είναι εκείνη η καταγραφή στο DNA μας, που αποτυπώνει το άθροισμα, από το ίχνος του Αίματος της Φυλής μας, την ταυτότητα της οικογένειάς μας, την Ιστορία των Προγόνων (του καθένα μας ξεχωριστά) αλλά και το χρέος για να σταθούμε αντάξιοι στο μέλλον.
Γιατί αυτό πρακτικά σημαίνει Εθνικιστής: να μην αποποιείσαι το βάρος του ιστορικού παρελθόντος αλλά να το σηκώνεις με χαρά και να λες: μόνο τόσο; Δώστε μου κι άλλο, αντέχω. Αν όχι εγώ; Ποιος !!
Όταν λέμε λοιπόν Εθνικιστική Ψυχή, μιλάμε για μια μπαρουταποθήκη. Φυλαγμένη κι ασφαλισμένη σε ένα αμπρί χωμένο στο χώμα. Γεμάτη με εύφλεκτα υλικά ιδεολογίας και φοβερά πυρομαχικά Ιδεών.
Την κλειδαριά αυτής της προσωπικής μπαρουταποθήκη της ψυχής μας, ξεκλειδώνει η ιδεολογική καθοδήγηση που μας διδάσκει ο Αρχηγός.
Ο Αρχηγός σαν πυροκροτητής ιδεών, βάζει φωτιά κι ανατινάζει την μπαρουταποθήκη του μυαλού μας. Μας μετατρέπει από παθητικούς δέκτες μιας παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, σε ενεργούς πομπούς ενός αστραφτερού Ελληνικού οράματος.
Από γκρίζοι σκυθρωποί καταναλωτές μαζάνθρωποι, γινόμαστε λαμπεροί υπερασπιστές, μιας φυλής, που με ανθρώπους σαν τους ΧΑυγίτες, φώτισε στο παρελθόν ολόκληρο τον πλανήτη. Έτσι και εμείς τώρα, παίρνουμε τη σκυτάλη, που δεν είναι απλή σκυτάλη αλλά είναι πυρσός και βάζουμε φωτιά στον εαυτό μας.
Και από τη φλόγα της ιδεολογικής μας αυτανάφλεξης, θα ζεστάνουμε τις κοινότητες και τις κοινωνίες μας και θα φωτίσουμε ξανά τον κόσμο, με το γλυκό φως της Ελληνικής Ψυχής.
Ψυχή λοιπόν, για Προμηθειακή φωτιά και ιδεολογική καθοδήγηση του Αρχηγού για προσάναμμα. Ο συνδυασμός αυτών των δύο, μας δίνει μιαν υπεροπλία απέναντι στους αντιπάλους μας, καθότι τα δικά τους όπλα είναι το χρήμα, η δολοπλοκία, οι συνωμοσίες και το ασταμάτητο ψέμα. Δηλαδή απλά: το κακό !!
Κι όπως έλεγε ο Ασκητής του Ελληνισμού Καζαντζάκης:
«υπάρχει στον κόσμο τούτο ένας μυστικός νόμος σκληρός κι απαραβίαστος– αν δεν υπήρχε ο κόσμος θα ’ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος – το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικιέται»
Ας δούμε όμως και την ακτινογραφία του όρου. Τι εννοούμε πραγματικά όταν λέμε «πολιτικός στρατιώτης».
Η βάση της έννοιας βρίσκεται στην αρχαία σύνδεση του πολίτη – οπλίτη. Ο πολίτης για να υφίσταται έπρεπε να έχει υπάρξει ως οπλίτης. Ξαναγινόταν δε οπλίτης, κάθε φορά που η Πόλις κινδύνευε. Ο πολίτης δηλαδή δεν σταματούσε να προσφέρει στο Έθνος ποτέ. Κι όταν ήταν μεγάλος για τη στρατιωτική φάλαγγα, πάλι προσέφερε με εναλλακτικούς τρόπους.
Εμπνευσμένοι από αυτή την ασταμάτητη προσφορά στο Έθνος, σχηματίζουμε την δική μας προσωπικότητα του πολιτικού στρατιώτη και προσδοκάμε σε ασταμάτητη προσφορά στο Έθνος, μέσα από την ασταμάτητη προσφορά στο κίνημα.
Αποδεχόμενοι την ιδιότητα του πολιτικού στρατιώτη, αποδεχόμαστε και μερικά χαρακτηριστικά, παρόμοια με του στρατιώτη.
1.Ένας οπλίτης, γυμνάζεται ώστε να αντέχει σε κακουχίες.
2.Διδάσκεται τις τεχνικές μάχης, ώστε να είναι αποδοτικός στο πεδίο του αγώνα.
3.Προσφέρει τον χρόνο του στο στρατιωτικό σώμα.
4.Αφιερώνει τον εαυτό του στους συναδέλφους του στρατιώτες και είναι έτοιμος να θυσιαστεί γι’ αυτούς.
5.Μαθαίνει πειθαρχία.
6.Μαθαίνει να εργάζεται για το σύνολο της μονάδος του.
Όλες τις παραπάνω ιδιότητες τις προσαρμόζουμε στην επιτυχία του πολιτικού αγώνα μας υπέρ του Έθνους.
Σαν πολιτικοί στρατιώτες λοιπόν,
1.Διδασκόμαστε την ιδεολογία μας σε βάθος. Δεν αφήνουμε κενά και δεν αρκούμαστε στην ημιμάθεια.
2.Μελετάμε τις ρίζες της ιδεολογίας μας. Τα συγγράμματα των μεγάλων Ελλήνων και τα βιβλία του κινήματος και βεβαίως του Αρχηγού.
3.Αλλά μελετάμε και τα βιβλία των αντιπάλων, έτσι ακριβώς όπως ο στρατιώτης εκπαιδεύεται και στα όπλα των εχθρών. Μαθαίνουμε τι διακηρύττουν και τον σωστό τρόπο να τα αντιμετωπίζουμε.
Επίσης, προσφέρουμε τον ελεύθερο χρόνο μας στο κίνημα. Γιατί καταλαβαίνουμε πως μόνο με την προσφορά, θα μπορέσουμε κάποτε να έχουμε πραγματικό «ελεύθερο χρόνο» να είμαστε δηλαδή πραγματικά ελεύθεροι.
Η προτροπή του Παύλου Μελά προς τους νεαρούς Ευέλπιδες, σε μια επιστολή που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία, για τα τεράστια νοήματά της, δεν μπορεί παρά να μας χρησιμεύει σαν κεντρική οδηγία, στην προσπάθειά μας να γίνου με άξιοι πολιτικοί στρατιώτες.
Μας λέει λοιπόν ο καπετάνιος Μίκης Ζέζας:
«…Μάθε και εξασκήσου να είσαι απλός, ολιγόλογος, συγκρατημένος, σεμνός. Λίγα λόγια, πολλά έργα. Ανθρωπιά μεγάλη, πειθαρχία, πείσμα αντοχή. Θέλω να σε κοιτώ και να γεμίζουν τα μάτια μου Παλληκάρι… Πολέμα για τα ιδανικά σου, για τα Ελληνικά ιδανικά του ανθρωπισμού. Πολέμα για την Μεγάλη Ιδέα. Άνδρες που περπατούν στη ζωή ευθυτενείς και με γαλήνη. Μαθημένοι να πονούν χωρίς να υποφέρουν, να νικούν χωρίς να θριαμβολογούν, να νικώνται χωρίς να μοιρολογούν. Αυτοί είναι οι πραγματικοί άνδρες, θεμέλια γενεών…»
Αυτά μας λέει ο μεγάλος Έλληνας Μελάς και αυτόν τον κώδικα προσπαθούμε να εφαρμόσουμε στη ζωή μας.
Οι ΧΑυγίτες, αφιερωνόμαστε στους συναγωνιστές και αλληλοϋποστηριζόμαστε. Δεν είμαστε τυχαίοι που βρίσκονται σε κάποια αίθουσα σε τακτά χρονικά διαστήματα. Είμαστε συνδεδεμένοι κρίκοι, μέλη της Εθνικής οικογένειας, που με χαρά συναντάμε τους «συγγενείς» και με ενδιαφέρον ακούμε τα προβλήματά τους, τα ενστερνιζόμαστε και βοηθάμε όσο περνάει από το χέρι μας.
Εφαρμόζουμε την πειθαρχία στις οδηγίες του κινήματος και εντός κινήματος αλλά και στη ζωή μας γενικότερα. Γιατί καταλαβαίνουμε πως μόνο μέσα από πειθαρχημένη συλλογική εργασία μπορούμε να επιτύχουμε τα θαυμαστά πράγματα που επιτυγχάνει ο Ελληνισμός όταν διαπρέπει.
Αλλά και για έναν ακόμη λόγο: Γιατί η πειθαρχία μας αντανακλά την Πίστη και την Εμπιστοσύνη μας στον Αρχηγό.
Εργαζόμαστε για το κοινωνικό σύνολο, με την Εθνικιστική δράση μας. Με την εθελοντική εργασία μας. Καμία εργασία δεν είναι υποτιμητική για τον Εθνικιστή και όλες προσφέρουν στο κίνημα. Και μέσα από την προσφορά στο κίνημα προσφέρουμε στο Έθνος.
Κατανοούμε πως οι Εθνικιστές δεν διοικούν με την δύναμη αλλά αντλούν δύναμη διοικώντας με το παράδειγμα.
Αναγνωρίζουμε πως για να αποδώσουν οι δράσεις μας, πρέπει να ξεπεράσουμε το «εγώ» και να ενταχθούμε σε ένα δυναμικό ακατανίκητο «εμείς» που θα σαρώσει στο πέρασμα του κάθε εμπόδιο και ανάχωμα.
Η εθελοντική υπέρβαση του «εγώ» για το όφελος του Έθνους δεν είναι καταπίεση όπως θα προσπαθούσαν να σας πείσουν οι οπαδοί της αριστεροθολωμένης κουλτούρας της ασυδοσίας. Είναι η λεωφόρος που οδηγεί στην Ελευθερία.
Σας θυμίζω εδώ ότι ο Αριστοτέλης σαν ελεύθερο άνθρωπο αποδεχόταν μόνον όποιον κατανοούσε κι εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του στην κοινότητα.
Σας θυμίζω ακόμη, ότι ο μεγάλος θεωρητικός του Εθνικισμού ο Alain de Benoist, μας λέει ότι οι Εθνικιστές, διεκδικούμε το δικαίωμα να έχουμε υποχρεώσεις και την υποχρέωση να έχουμε δικαιώματα.
Μας λέει δηλαδή, ότι οι υποχρεώσεις απέναντι στη Φυλή και στην κοινότητά μας, για τον Εθνικιστή, ΔΕΝ είναι βάρος, αλλά ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Είναι χαρά και προσφορά.
Και όποια δικαιώματα ίσως απολαμβάνει ένας Εθνικιστής μέσα στην κοινότητα, είναι βασικά υποχρεώσεις διότι συνεπάγονται ευθύνες.
Όταν δηλαδή κάποιος, αποκτά με την προσωπικότητά του, ή την εργασία του, ή τις γνώσεις του, ή την προσφορά του, το δικαίωμα να ηγηθεί ιας ομάδας, ή να οργανώσει μιαν εκδήλωση ή να κάνει μιαν ομιλία, ΔΕΝ αποκτά εξουσία αλλά την υποχρέωση να προσφέρει στην ομάδα. Να υπηρετήσει κι όχι να αυτοπροβληθεί.
Προσέξτε Συναγωνιστές, πόσο διαφορετικά από τη σάπια κοινωνία που ζούμε, βιώνουμε οι Εθνικιστές την ζωή.
Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά συνθέτουν την ταυτότητα του πολιτικού στρατιώτη της Χρυσής Αυγής.
Ένας ρόλος που δεν επιτυγχάνεται εύκολα. Πρέπει να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τον κακό μας εαυτό πάνω από όλα και να αφήσουμε πίσω όλα τα νέο-δυτικά μικροαστικά κουσούρια που μας φορτώνει η κοινωνία.
Να σταματήσει να μας απασχολεί η εικόνα μας και να μας ενδιαφέρει η ποιότητά μας. Να ξεπεράσουμε την ανάγκη αυτό-προβολής μας και να αντλούμε χαρά από την συλλογική επιτυχία.
Δεν είναι εύκολο. Αλλά στον δρόμο αυτό της αυτό-ρύθμισης του χαρακτήρα μας, έχουμε φάρο την Ηγεσία μας. Την Ηγεσία, που πειθαρχώντας, πρώτα η ίδια, στις αξίες της ιδεολογίας μας, δεν άλλαξε απόψεις όταν τη βόλευε. Δεν άλλαξε «πιστεύω» όταν διώχθηκε.
Συναγωνιστές, να είστε σίγουροι ότι η Χρυσή Αυγή διώκεται για έναν και μόνο λόγο. Διώκεται διότι αρνήθηκε να ανταλλάξει την ασφάλεια των οπαδών της και τις Ιδέες της, με την ασφάλεια της Ηγεσίας της.
Δεν λύγισε με τρομοκρατικές επιθέσεις, με διασυρμό, με λοιδορία, με φυλακίσεις ή με δολοφονίες. Η ηγεσία μας τα κατάφερε γιατί είναι το πρότυπο του πολιτικού στρατιώτη.
Η ειδοποιός διαφορά του κινήματος της Χρυσής Αυγής από τα υπόλοιπα πολιτικά σχήματα, είναι η στοργική αλλά ατσάλινη καθοδήγηση του Αρχηγού, που χωρίς να αμφιβάλλει, χωρίς να πανικοβληθεί, οδήγησε το κίνημα μέσα από τις αντιξοότητες και τα ναρκοπέδια που μας έστησαν οι πολιτικοί συκοφάντες εχθροί της Πατρίδος.
Ο Αρχηγός λειτουργεί για το κίνημα σαν μπαταρία κι από κοντά οι Βουλευτές και τα στελέχη γενικότερα, σαν τα καλώδια υψηλής τάσης που μεταφέρουν σε εμάς το ρεύμα που μετατρέπεται σε κινητήριο δύναμη και κινεί όλο το μηχανισμό.
Είναι εύκολο λοιπόν, να καταλάβει κανείς γιατί πιστεύουμε και πειθαρχούμε στον Αρχηγό:
Είμαστε πιστοί γιατί ο Αρχηγός, μπορεί και μας εμπνέει να γίνουμε, αυτό που ξέρουμε βαθιά μέσα μας, ότι μπορούμε να γίνουμε.
Γιατί οι πράξεις του, μας κάνουν να ονειρευόμαστε περισσότερο, να μαθαίνουμε περισσότερο και τελικά να κάνουμε στη ζωή μας περισσότερα.
Γιατί ο Αρχηγός είναι ευγενικός αλλά όχι αδύναμος. Τολμηρός αλλά όχι παλικαράς. Δυναμικός αλλά όχι αυταρχικός. Περήφανος αλλά όχι αλαζόνας. Αυτός είναι ο Αρχηγός μας !!
Ο Αρχηγός όμως είναι και κάτι παραπάνω. Κάτι πολύ περισσότερο από ότι σας είπα πριν...
Ο Andre Malraux, ένας περίφημος Γάλλος συγγραφέας, είχε πει:
“το να είσαι βασιλιάς είναι ηλίθιο. Αυτό που μετράει είναι να δημιουργήσεις ένα βασίλειο”.
Πόσοι από εμάς νομίζετε ότι θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα “βασίλειο”;
Να χτίσουμε από το μηδέν, τον εθνικιστικό χώρο στην Ελλάδα;
Να πάρουμε μια ιδεολογία, κατακερματισμένη και πλιατσικολογημένη από τους ελάχιστους της αστικής δεξιάς και να την επαναπροσδιορίσουμε;
Να επιμείνουμε με πείσμα, με διορατικότητα και με χαμόγελο για δεκαετίες και να μην δεχτούμε ποτέ τίποτε λιγότερο από τη Νίκη;
Ποιος από εμάς θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, όπως το έκανε ο Νίκος Μιχαλολιάκος; ΚΑΝΕΙΣ.
Η ταυτότητά μας του πολιτικού στρατιώτη, είναι προσδιορισμένη από την πολιτεία του Αρχηγού. Αυτό κάνει το εγχείρημα δυσκολότερο αλλά εμείς αγαπάμε τα δύσκολα. Πιστεύουμε πως όταν τα πράγματα είναι ζόρικα, οι ζόρικοι συνεχίζουν.
Δεν είναι εύκολο πράγμα λοιπόν να γίνουμε πολιτικοί στρατιώτες. Κι αυτό ίσως αποθαρρύνει πολύ κόσμο. Γι αυτό έχει σημασία η αποφασιστικότητα μας. Η δική μας επιτυχία.
Η δική μας άνοδος από την κατάσταση του άμυαλου πολίτη σε εκείνη του συνειδητοποιημένου πολιτικού στρατιώτη του Έθνους, θα δώσει το παράδειγμα. Θα δείξει στους υπόλοιπους ότι και εφικτό είναι και δυνατό είναι και ο μόνος δρόμος για την Εθνική στήριξη. Και τότε, με βάση το παράδειγμά μας, θα έρθουν κι άλλοι Έλληνες στις τάξεις μας.
Γιατί Συναγωνιστές, να είστε σίγουροι, ότι ο Έλληνας, όσο κι αν τον διαιρούν όσο κι αν τον αποσυντονίζουν, όσο κι αν τον διαβάλουν και τον υποσκάπτουν, στο βάθος αγαπά την πατρίδα του.
Αγαπά το Έθνος και την παράδοσή του. Και δεν διστάζει να τα υπερασπιστεί απέναντι σε οποιονδήποτε ισχυρό εχθρό. Είτε είναι αυτοκράτορας της Περσίας, είτε καπετάνιος των κατσαπλιάδων στο βουνό.
Ο Έλληνας βαθιά μέσα στο dna του είναι πολιτικός στρατιώτης. Αλλά χρειάζεται μιαν ανώτερη ενέργεια να τον ενεργοποιήσει. Ας γίνουμε λοιπόν κι εμείς με τη σειρά μας, τα καλώδια υψηλής τάσης που θα μεταφέρουν το ρεύμα στον υπόλοιπο λαό, θα τον ενεργοποιήσουν, θα τον κινητοποιήσουν και εν τέλει θα τον εντάξουν στις τάξεις των Άξιων, των Τίμιων, στις τάξεις των Αγωνιστών στον Αγώνα τον Καλό.
Υπέρ βωμών και Εστιών.
Ερωτόκριτος Καλογεράτος
__article.png)
.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
