ΟΤΑΝ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΧΑΘΕΙ

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

Χρόνια πολλά συναγωνιστές και συναγωνίστριες!

Μπορείς να πεις σε έναν αμερικανό πολίτη να πάρει τα λεφτά του από την τράπεζα και να τα κρύψει σε έναν ντενεκέ; Μπορείς να το πεις, αλλά εκτός του ότι δεν πρόκειται να το κάνει θα σε περάσει και για τρελό. Το ίδιο ισχύει για όλα τα ευνομούμενα κράτη ανά την υφήλιο, διότι εντός των συνόρων μας και στην σημερινή  Ελλάδα της «καθημερινής» και του Πάσχου Μανδραβέλη τα πράγματα εξαλλάσσονται λίγο διαφορετικά, απ’ ότι θα περίμενε κανείς. Γράφει λοιπόν ο κ. Πάσχος: «Πόσο ακριβώς είναι το χρήμα αυτό; Δύσκολος ο υπολογισμός του. Τον Φεβρουάριο το χρήμα-στρωματέξ υπολογιζόταν σε δέκα δισ. ευρώ (τα μισά των καταθέσεων που είχαν φύγει από το τραπεζικό σύστημα). Τέλη Ιουνίου η Τράπεζα της Ελλάδος το προσδιόρισε -για τον Μάιο- σε 45,2 δισ. Μάιο με Ιούνιο απέδρασαν άλλα πέντε. Σύνολο, μισό μνημόνιο, χωρίς να προστεθούν όσα έφυγαν νόμιμα και παράνομα λίγο πριν-λίγο μετά τα κάπιταλ κοντρόλ. Πόσα «αδερφάκια» τους αναπαύονται (νόμιμα και παράνομα) στο εξωτερικό χωρίς καμία νοσταλγία; Τον Φεβρουάριο επίσης ο υπουργός κατά της διαφθοράς κ. Νικολούδης τα είχε υπολογίσει σε 120 δισ. Ενα βαρύ μνημόνιο και κάτι ψιλά. Και πιστεύουμε στ’ αλήθεια πως η σωτηρία μας είναι υπόθεση των διαπραγματεύσεων με το κακόφωνο Κουαρτέτο;». αν καταλάβατε σωστά, που σωστά καταλάβατε, ο κ. Μανδραβέλης αναφέρεται στα χρήματα που σήκωσαν από τις τράπεζες οι συμπατριώτες μας το τελευταίο δεκάμηνο. Και πολύ καλά έκαναν και τα σήκωσαν, γιατί ούτε οι κυβερνώντες δεν είναι σε θέση να πουν στον κόσμο τι θα μας ξημερώσει αύριο το πρωί. Εύλογες λοιπόν οι ανησυχίες του απλού κόσμου. Στην πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη μαζί με τον Η. Κασιδιάρη, ο αρχηγός μας ανέφερε ότι δεν υπήρξε επενδυτικό ενδιαφέρον από μεγάλες εταιρείες εξόρυξης υδρογονανθράκων, παρότι το επενδυτικό κομμάτι είναι υψηλό, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα σταθερή πολιτική κατάσταση. Εύλογες λοιπόν και οι ανησυχίες των ξένων εταιρειών. Ο αρθρογράφος της «καθημερινής» προσπαθεί να πείσει τον απλό κόσμο να επιστρέψει τα χρήματα του στις τράπεζες. Εμμέσως πλην σαφώς ο κ. Μανδραβέλης μέμφεται τον απλό τον κόσμο γιατί έκρυψε τα χρήματά του στα στρώματα, ενώ έπρεπε να τα έχει στην «ασφάλεια» των τραπεζών. Και ας ωρύονταν δύο και πλέον μήνες η εφημερίδα, στην οποία εργάζεται ο κ. Μανδραβέλης, για το ενδεχόμενο εξόδου από το κοινό νόμισμα. Δηλαδή κ. Πάσχε τι θα έπρεπε να πράξει ο απλός πολίτης που τύγχανε  συγχρόνως και μικροκαταθέτης κάποιας τράπεζας, όταν άκουγε γύρω του τις σειρήνες της παραπληροφόρησης να σκούζουν; Μάλλον σε αυτό μου το ερώτημα δεν πρόκειται να υπάρξει αντίλογος.

Τα χρήματα για να επιστρέψουν στις τράπεζες, πρέπει πρώτα να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του κράτους με τον πολίτη. Αυτό θα αργήσει να γίνει για ευνόητους λόγους. Ή για να το πώ διαφορετικά, όταν οι υπουργοί, οι βουλευτές και οι λοιποί της δημόσιας διοίκησης επιστρέψουν στα ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα όσα χρήματα έχουν κατατεθειμένα σε τράπεζες του εξωτερικού, τότε, ίσως και ο απλός μικροκαταθέτης τοποθετήσει τον οβολόν του σε τραπεζικό λογαριασμό, πράγμα που μάλλον απίθανο να συμβεί. Από τους σημερινούς πολιτικούς που βρέθηκαν στην ηγεσία της Ελλάδος, ουδείς, μα ουδείς δύναται να ονομαστεί ηγέτης με όλη τη σημασία της λέξεως. Περισσότερο ως διεκπεραιωτές των επιταγών των ξένων τοκογλύφων μπορεί να τους ονομάσει κανείς παρά ως ηγέτες. Για να επέλθει η εμπιστοσύνη μεταξύ κράτους και πολιτών, στο τιμόνι της Χώρας μας χρειάζεται πολιτικός ηγέτης με πυγμή και κύρος, αλλά ευτυχώς, βρίσκεται προ των πυλών από την εξουσία ο μόνος που ξέρει να χειρίζεται άριστα τα παραπάνω χαρίσματα. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος.