Νεομάρτυς Άγιος Γεώργιος ο εν Ιωαννίνοις: Για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία

Στις 17 Ιανουαρίου τιμάται η μνήμη του Αγίου Γεωργίου των Ιωαννίνων, που θυσίασε τη ζωή του για την ακράδαντη πίστη του στην Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. 

Η στάση του νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου αποτελεί επίκαιρο παράδειγμα για τις μέρες μας, όπου οι Έλληνες καλούμεθα να μείνουμε πιστοί στην πίστη και τις παραδόσεις μας, ιδιαίτερα σήμερα που εξωτερικοί παράγοντες επιβουλεύονται την εθνική κυριαρχία και τη θρησκευτική μας πίστη, ενισχυόμενοι από τους εγχώριους απάτριδες. Είναι ένα μήνυμα πως η Ελλάδα και η Ορθοδοξία δεν ξεπουλιούνται!

Ο Άγιος Γεώργιος ο εν Ιωαννίνοις μαρτύρησε το 1838, ανήμερα του Αγίου Αντωνίου, σε ηλικία 30 ετών, όταν ήδη είχε συσταθεί ελεύθερο ελληνικό κράτος, αλλά η Ήπειρος παρέμενε υπόδουλη στους Οθωμανούς. Γόνος αγροτικής οικογένειας γεννήθηκε το 1808 στο χωριό Τσούρχλι ή Τζούραλη των Γρεβενών (που σήμερα προς τιμήν του έχει ονομασθεί Άγιος Γεώργιος Γρεβενών). Ορφάνεψε σε ηλικία οκτώ ετών και αργότερα βρέθηκε στα Ιωάννινα, αναζητώντας εργασία. Για οκτώ χρόνια εργάστηκε ως ιπποκόμος ενός αξιωματικού, του Ιμίν Πασά, και το 1836 αρραβωνιάστηκε μια νεαρή Γιαννιώτισσα, ελπίζοντας να δημιουργήσει μια ήσυχη οικογενειακή ζωή.

Την ημέρα που αρραβωνιαζόταν όμως κατά τη χριστιανική παράδοση της περιοχής, συκοφαντήθηκε από έναν Οθωμανό χότζα ότι δήθεν στο παρελθόν είχε εξισλαμιστεί και ότι τώρα είχε αλλαξοπιστήσει  επανερχόμενος στην Ορθοδοξία. Τον πήγαν στο δικαστήριο και εκεί ο νεαρός Γεώργιος, χωρίς να φοβηθεί, δήλωσε ότι ήταν Έλληνας χριστιανός, γεννημένος από χριστιανούς και ότι Ελληνας και Χριστιανός παρέμενε σε όλη του τη ζωή. Το δικαστήριο πείστηκε ότι έλεγε την αλήθεια και τον άφησε ελεύθερο. Έτσι μπόρεσε να τελέσει τον γάμο του. Λίγο αργότερα, το 1837, τον προσέλαβαν ως ιπποκόμο του Μουσελίμη των Φιλιατών.

Τον Ιανουάριο του 1838 επέστρεψε στα Ιωάννινα για τη γέννηση και τη βάπτιση του γιου του. Τότε επανεμφανίστηκε ο ίδιος χότζας,που τον είχε καταγγείλει ανεπιτυχώς πριν δύο χρόνια, και επανέλαβε τις ίδιες κατηγορίες εναντίον του. Αυτή τη φορά τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στη φυλακή, πιέζοντάς τον να αλλαξοπιστήσει. Ο ίδιος όμως παρέμενε αμετάπειστος, δηλώνοντας ξανά και ξανά ότι είναι Έλληνας και Χριστιανός. Ακόμα και θέσεις και αξιώματα του πρότειναν προκειμένου να δηλώσει ότι αποδέχεται να αλλαξοπιστήσει, αλλά ο Γεώργιος παρέμενε πιστός.

Τελικά τον έσυραν στο δικαστήριο, όπου πήγε για να τον υπερασπιστεί ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Ιωακείμ, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο Τούρκος δικαστής τον καταδίκασε και τον παρέδωσε για να τον μαστιγώσουν ανελέητα και να τον βασανίσουν μέχρι θανάτου. Τον έκαψαν με βραστό λάδι και κερί, του τρύπησαν τα νύχια με ακίδες, ενώ είκοσι άνδρες μετακίνησαν μια βαριά πέτρα και την έβαλαν στο στήθος του. Σε όλα αυτά τα μαρτύρια, κάθε τόσο τον καλούσαν να αλλαξοπιστήσει, αλλά εκείνος δήλωνε: «Είμαι Έλληνας και Χριστιανός».

Τη Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 1838 ο Νεομάρτυς Γεώργιος απαγχονίστηκε. Το ιερό λείψανό του έμεινε κρεμασμένο στο ικρίωμα για δύο μέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων παρατηρήθηκαν θαυμαστά σημεία σε επιβεβαίωση της αγιότητάς του. Στις 19 Ιανουαρίου, αφού ο Μητροπολίτης Ιωακείμ εξαγόρασε το σκήνωμά του αντί τριακοσίων γροσσίων, ενταφιάστηκε στη δυτική πύλη του ιερού βήματος του καθεδρικού ναού Αγίου Αθανασίου. Μετά το μαρτύριο και την ταφή του υπήρξαν άπειρα θαύματα και αναγνωρίστηκε η αγιότητά του, ενώ μετά την απελευθέρωση της πόλης το 1913 έγινε ο πολιούχος των Ιωαννίνων.

(Δημοσιεύεται στο Φ30 της Εθνικής Εφημερίδος ΕΜΠΡΟΣ που κυκλοφορεί σε όλη την Ελλάδα)