Το έπος του 1940 αναμφισβήτητα δεν ανήκει σε καμία πολιτική
παράταξη, αλλά σε ολόκληρο το Ελληνικό Έθνος. Επειδή όμως κάποιοι επιμένουν να
υμνούν κάθε 28η Οκτωβρίου τους ανύπαρκτους στον εθνικό θρίαμβο κομμουνιστές, θα
πρέπει να υπογραμμίσουμε, ότι εάν ανήκει κάπου πολιτικά το έπος του 1940,
ανήκει στο καθεστώς που επικρατούσε εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα, δηλαδή στο
καθεστώς της 4ης Αυγούστου.
Ποιος είπε όμως το Οχι; Μα ο Ιωάννης Μεταξάς, ο οποίος χωρίς
αμφιβολία υπήρξε συνειδητά
αντιμαρξιστής. Για το ποιος είπε το ΟΧΙ γράφει τα εξής ένας αναμφισβήτητα
δημοκράτης, ο πρώην πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος:
“Πρέπει να είμεθα, χωρίς άλλο, ευγνώμονες εις τον Ιωάννην
Μεταξά, διότι είπε, ολομόναχος εις το σκοτάδι της νυκτός, το μέγα “Όχι”. Λέγουν
όσοι αντικρύζουν με εμπάθειαν αυτά τα ανάγλυφα γεγονότα της Ιστορίας, ότι το
“Όχι” δεν το είπε ο Μεταξάς, ότι το είπεν ο ελληνικός λαός. Ναι, το είπεν ο
ελληνικός λαός, αλλά αφού το είχε ειπεί ο Μεταξάς! Εάν έλεγεν ο Μεταξάς “Ναι”,
πώς θα έλεγεν “Όχι” ο ελληνικός λαός, που θα εξυπνούσε αργότερα; Θα το έλεγε,
βέβαια, μέσα του και θα το εξεδήλωνε και έμπρακτα, όταν θα ωργάνωνε μυστικά την
αντίστασίν του, αλλά η Αλβανική εποποιία δεν θα εγράφετο ποτέ. Ας είμεθα,
λοιπόν, τίμιοι απέναντι της Ιστορίας. Το μέγα “Όχι” είναι πράξις του Ιωάννου
Μεταξά”.
Όσο για τους κομμουνιστές,
στην πρώτη του επιστολή ο Ζαχαριάδης κάλεσε τον λαό να πολεμήσει. Στην
συνέχεια όμως πήρε γραμμή από το ΚΚΕ και άλλαξε στάση. Έτσι στις 26 Νοεμβρίου
του 1940 έγραψε δεύτερη επιστολή, στην οποία υπεστήριξε ότι η Ελλάς “οφείλει να
ζητήσει αμέσως ειρήνη” και ότι εάν συνεχιζόταν ο αγών, “ο πόλεμος θα χάσει για
μας τον εθνικό αμυντικό χαρακτήρα του, θα γίνει καταχτητικός και θα έχει
αντίθετο το λαό…”
Στις 15 Ιανουαρίου 1941, ο Ζαχαριάδης έγραψε και τρίτη
επιστολή. Σ’ αυτήν αναφέρονται τα εξής:
“Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκανε πόλεμο φασιστικό,
καταχτητικό πόλεμο. Ενώ, αφού διώξαμε τους Ιταλούς από την Ελλάδα, βασική
προσπάθειά μας έπρεπε να είναι να κάνουμε μια ξεχωριστή έντιμη και δίχως
παραχωρήσεις ελληνο-ιταλική ειρήνη, πράγμα που μπορούσε να γίνει με τη
μεσολάβηση της ΕΣΣΔ, η μοναρχοφασιστική δικτατορία συνέχισε τον πόλεμο για
λογαριασμό όχι του λαού της Ελλάδας, μα της πλουτοκρατίας και του αγγλικού ιμπεριαλισμού”.
Ακόμη το ΚΚΕ μοίραζε προκηρύξεις το 1940 στις οποίες έλεγε:
“Καλούμε τους πολεμιστές μας ν’ αρνηθούν να πολεμήσουν πέρα απ’ τα σύνορα της
πατρίδας μας. Τι ζητάμε στην Αλβανία; Πού μας πάνε; Ο λαός μας δεν θέλει άλλο
Σαγγάριο!…”
Τον Δεκέμβριο του 1940, χάρις στα στρατηγικά σχέδια του
Μεταξά και των επιτελών του, σε συνδυασμό με τον απαράμιλλο ηρωισμό και
ενθουσιασμό του Έλληνα Στρατιώτη που το καθεστώς του Μεταξά είχε φροντίσει να
εμφυσήσει, ο Ελληνικός Στρατός αντιμετωπίζει νικηφόρα την ιταλική επίθεση και
κατορθώνει την απελευθέρωση βορειοηπειρωτικών εδαφών.Ακόμα και μετά την έναρξη
του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι εντολές του Μεταξά προς τους Υπουργούς του και
κυρίως προς τον Υπουργό Τύπου Νικολούδη ήσαν σαφείς: πλήρης ουδετερότης. Βέβαια
το έμπειρο μάτι του Στρατηγού Μεταξά έβλεπε τον πόλεμο να έρχεται, και
προετοίμαζε τη χώρα και το λαό γι’ αυτόν. Ακόμη και μετά από τον τορπιλισμό τού
Έλλη από τους Ιταλούς, το Δεκαπενταύγουστο του 1940, ο Μεταξάς εφήρμοσε την πολιτική της ουδετερότητας απαγορεύοντας
τη δημοσιοποίηση των στοιχείων (θραύσματα τορπιλών, κ.λ.π.) που φωτογράφιζαν
την ταυτότητα του υποβρυχίου. Τον Οκτώβριο τελικά θα επιδοθεί στον Μεταξά το
ιταλικό τελεσίγραφο που σήμαινε στην ουσία την κήρυξη του πολέμου εκ μέρους της
Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος.
Την 28η Οκτωβρίου 1940, ο μικρόσωμος εβδομηντάχρονος Μεταξάς
αφού διάβασε το ιταμό τελεσίγραφο απάντησε άμεσα και χωρίς δισταγμό στον ιταλό
πρέσβη: « Λοιπόν, έχουμε πόλεμο », και με αυτό το μεγάλο « ΟΧΙ » του θα περάσει
ως γίγας εις την αθανασία και θα εντάξει τη μορφή του στους μεγάλους της
Ελληνικής Ιστορίας.
Χρέος του μεγάλου πολιτικού και ιδίως σε κρίσιμες στιγμές
είναι και η νίκη και η δόξα με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Αυτόν τον κανόνα
σαν μεγάλος πολιτικοστρατιωτικός ηγέτης προσπάθησε να τηρήσει ο Μεταξάς. Ο αγώνας στα βορειοηπειρωτικά
βουνά εκρίθη και αντιμετωπίσθη ως καθαρά ελληνοϊταλική υπόθεση και όχι ως
εμπλοκή της Ελλάδος με τον Άξονα. Οι μόνοι που είχαν συμφέρον από το άνοιγμα
νέου μετώπου στα Βαλκάνια ήσαν οι εγγλέζοι, αφού ένα νέο μέτωπο στο Νότο θα
αποδυνάμωνε τις γερμανικές δυνάμεις. Άλλωστε η Ελλάδα δεν βρισκόταν μεταξύ των
στρατηγικών στόχων της Γερμανίας. Το πόσο μας υπολόγιζαν οι σύμμαχοί μας
φαίνεται από τις μετέπειτα εξελίξεις και από τα ανύπαρκτα οφέλη που είχε η
Ελλάδα μετά τον πόλεμο, παρόλο που ευρίσκετο στο πλευρό των νικητών.
Ο Μεταξάς στο ημερολόγιό του σημειώνει, στις 18 Νοεμβρίου
1940 : « ... Αγγλική Κυβέρνησις επιμένει συμμετάσχωμεν συνέδριον φιλικών των
εθνών. Λέγω Πάλαιρετ (σ.σ. στον βρετανό πρέσβη) ξάστερα : Θέλουν να προκαλέσουν
πόλεμον Γερμανίας ; Εάν το θέλουν το κάνω, αλλά και αυτοί υπεύθυνοι-και αφού
δεν μπορούν να μας δώσουν αεροπορίαν κατά των Ιταλών, τι θα γίνη όταν
προστεθούν και Γερμανοί ; ( Θα έχω άραγε πάλιν γερμανοφιλίες ; )... ».
Πολλοί προχειρολόγοι αριστεροί, αφού αναγνωρίζουν τελικά το
« ΟΧΙ » στον Μεταξά, διατείνονται,
βασιζόμενοι πιθανώς σε μαντικές ικανότητές τους, ότι ο Μεταξάς είπε ΟΧΙ στους
Ιταλούς, αλλά θα έλεγε ΝΑΙ στους Γερμανούς. Παρ’ όλο που αυτή η υποθετική
κατηγορία δεν έχει καμία αξία αφού ο
Μεταξάς πέθανε δύο και πλέον μήνες πριν από την γερμανική επίθεση, η απάντηση
βγαίνει ξεκάθαρα από την εγγραφή του Μεταξά στο ημερολόγιό του στις 20
Δεκεμβρίου 1940, μετά από την επίσκεψη του γερμανού πρέσβη πρίγκιπος Έρμπαχ :
« Ευτυχώς η επίσκεψις του Γερμανού δεν είχε κακά
αποτελέσματα. Στην αρχή -χθες- ενόμισα ότι θα επήρχετο ρήξις. Και ότι οι
Γερμανοί θα μας επίεζαν με απειλάς.
Ευτυχώς τίποτε από αυτά. Ήμουν έτοιμος για όλα ...».
Ο Μεταξάς στην τελευταία του εγγραφή στο ημερολόγιό του στις 17 Ιανουαρίου 1941,
αλλά και στη διακοίνωση που επέδωσε προς τη βρεταννική κυβέρνηση μέσω του
βρεταννού πρέσβη, δήλωνε ότι δεν θα δεχθεί να δημιουργηθεί μέτωπο από τους Άγγλους στη Θεσσαλονίκη και
ότι θα δεχθεί βρεταννικά στρατεύματα μόνο αν οι Γερμανοί διέλθουν τον Δούναβη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου