Τι λέει η προπαγάνδα των παπαγαλακίων της πιάτσας Συγγρού για τα χθεσινά γεγονότα στον Μελιγαλά; Πως εξαιτίας της δυναμικής παρουσίας της Χρυσής Αυγής, αποχώρησαν οι συγγενείς των θυμάτων της Πηγάδας! Πράγματι, κάποιοι ελάχιστοι αποχώρησαν. Ένας εξ’ αυτών είναι και ο Χρήστος Μπένος, εκπρόσωπος του συλλόγου των θυμάτων, ο οποίος κάθε χρόνο (μέχρι και πέρυσι…) εκφωνούσε λόγο και ως νέος… Πάπας της Ρώμης μοίραζε… συγχωροχάρτια στους σφαγείς!
Ο κύριος αυτός, λοιπόν, έδωσε χθες –ανήμερα της μεγάλης σφαγής!!!- συνέντευξη στον εμπαθέστατο κομμουνιστή δημοσιογράφο της εφημερίδας «Θάρρος» της Μεσσηνίας, Αντώνη Πετρόγιαννη, με τίτλο «Η Πηγάδα δεν είναι χώρος κομματικής εκμετάλλευσης». Ας παρακολουθήσουμε τα κυριότερα σημεία της.
Ο κύριος αυτός, λοιπόν, έδωσε χθες –ανήμερα της μεγάλης σφαγής!!!- συνέντευξη στον εμπαθέστατο κομμουνιστή δημοσιογράφο της εφημερίδας «Θάρρος» της Μεσσηνίας, Αντώνη Πετρόγιαννη, με τίτλο «Η Πηγάδα δεν είναι χώρος κομματικής εκμετάλλευσης». Ας παρακολουθήσουμε τα κυριότερα σημεία της.
Κατ’ αρχάς, η συνέντευξη έχει τον εξής χαρακτηριστικό πρόλογο: «Τόσο το τοπικό όσο και το γενικότερο πολιτικό κλίμα είναι φορτισμένο τις τελευταίες 48 ώρες, μετά και τη δολοφονική επίθεση της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής σε μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα». Πάμε παρακάτω…
«Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει ζήσει τα γεγονότα από πρώτο χέρι, έχει ακούσει ή διαβάσει μόνο για τον εμφύλιο, τι μνήμες κουβαλά από τα γεγονότα;
Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δε θα μπορούσα να έχω δική μου άποψη. Ο πατέρας μου, όμως, επειδή ήταν παιδί της Πηγάδας του Μελιγαλά, αφού έχασε τέσσερα αδέρφια και τρία εξαδέρφια- ίσως είμαστε η μεγαλύτερη οικογένεια σε θύματα από τον Εμφύλιο Πόλεμο-, μας είχε μιλήσει για τα γεγονότα της εποχής. Ποτέ, όμως, με μίσος για ό,τι συνέβη, γιατί δεν ήθελε, όπως έλεγε, να δηλητηριάσει και εμάς με διχαστικά συναισθήματα προς συνέλληνες. Το πνεύμα του εμφυλίου και το κλίμα εκείνο, που πλήγωσε την Ελλάδα, δε μεταφέρθηκε ποτέ στο σπίτι μας. Ίσως γιατί πίστευε ότι σ’ έναν αδελφοπόλεμο δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Βέβαια, πόνο και πίκρα είχε.
Από αυτόν, σε κάθε περίπτωση, γνωρίζω για τα συμβάντα της εποχής και από κάποιους φίλους του. Όπως έζησα και την προσπάθεια που έκανε για να μετριαστεί αυτή η κατάσταση. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν ο πρώτος δήμαρχος που έριξε τα τείχη και στο νικηφόρο συνδυασμό του στις δημοτικές εκλογές είχε συμπεριλάβει υποψηφίους απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους, κι αυτό το εννοώ. Έκανε μια υπέρβαση, κι έτσι πορευόμαστε και εμείς, τα παιδιά του.
Δεν μπορούμε, όμως, να πορευτούμε ως χώρα με διχασμούς. Δεν παραγνωρίζω ότι υπάρχουν θύματα και από την άλλη πλευρά. Σε όλο αυτό το νοσηρό κλίμα πρέπει να βάλουμε μια γραμμή. Η χώρα σήμερα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, δεν υπάρχει χώρος για μίσος. Μόνο ενωμένοι θα τα βγάλουμε πέρα.
-Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι που μου έχει κάνει εντύπωση. Στα γεγονότα εκείνων των ημερών, εκτός από τα αθώα θύματα, υπήρχαν αποδεδειγμένα και δεκάδες συνεργάτες των Γερμανών. Αυτοί αθωώνονται;
Ακόμα κι αν δεχτώ την παρατήρησή σου, οι αιχμάλωτοι θα μπορούσαν να έχουν άλλη μεταχείριση. Ας γινόταν μια δίκη. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι ο μεγαλύτερος όγκος των θυμάτων ήταν αθώοι. Για εμάς το ετήσιο θρησκευτικό μνημόσυνο δεν έχει πολιτικό χαρακτήρα. Προσερχόμαστε στο χώρο ήρεμα και ευλαβικά, μνημονεύουμε τους νεκρούς μας και η τελετή τελειώνει εκεί. Κι έτσι επιθυμούμε να παραμείνει».
Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δε θα μπορούσα να έχω δική μου άποψη. Ο πατέρας μου, όμως, επειδή ήταν παιδί της Πηγάδας του Μελιγαλά, αφού έχασε τέσσερα αδέρφια και τρία εξαδέρφια- ίσως είμαστε η μεγαλύτερη οικογένεια σε θύματα από τον Εμφύλιο Πόλεμο-, μας είχε μιλήσει για τα γεγονότα της εποχής. Ποτέ, όμως, με μίσος για ό,τι συνέβη, γιατί δεν ήθελε, όπως έλεγε, να δηλητηριάσει και εμάς με διχαστικά συναισθήματα προς συνέλληνες. Το πνεύμα του εμφυλίου και το κλίμα εκείνο, που πλήγωσε την Ελλάδα, δε μεταφέρθηκε ποτέ στο σπίτι μας. Ίσως γιατί πίστευε ότι σ’ έναν αδελφοπόλεμο δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Βέβαια, πόνο και πίκρα είχε.
Από αυτόν, σε κάθε περίπτωση, γνωρίζω για τα συμβάντα της εποχής και από κάποιους φίλους του. Όπως έζησα και την προσπάθεια που έκανε για να μετριαστεί αυτή η κατάσταση. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν ο πρώτος δήμαρχος που έριξε τα τείχη και στο νικηφόρο συνδυασμό του στις δημοτικές εκλογές είχε συμπεριλάβει υποψηφίους απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους, κι αυτό το εννοώ. Έκανε μια υπέρβαση, κι έτσι πορευόμαστε και εμείς, τα παιδιά του.
Δεν μπορούμε, όμως, να πορευτούμε ως χώρα με διχασμούς. Δεν παραγνωρίζω ότι υπάρχουν θύματα και από την άλλη πλευρά. Σε όλο αυτό το νοσηρό κλίμα πρέπει να βάλουμε μια γραμμή. Η χώρα σήμερα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, δεν υπάρχει χώρος για μίσος. Μόνο ενωμένοι θα τα βγάλουμε πέρα.
-Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι που μου έχει κάνει εντύπωση. Στα γεγονότα εκείνων των ημερών, εκτός από τα αθώα θύματα, υπήρχαν αποδεδειγμένα και δεκάδες συνεργάτες των Γερμανών. Αυτοί αθωώνονται;
Ακόμα κι αν δεχτώ την παρατήρησή σου, οι αιχμάλωτοι θα μπορούσαν να έχουν άλλη μεταχείριση. Ας γινόταν μια δίκη. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ ότι ο μεγαλύτερος όγκος των θυμάτων ήταν αθώοι. Για εμάς το ετήσιο θρησκευτικό μνημόσυνο δεν έχει πολιτικό χαρακτήρα. Προσερχόμαστε στο χώρο ήρεμα και ευλαβικά, μνημονεύουμε τους νεκρούς μας και η τελετή τελειώνει εκεί. Κι έτσι επιθυμούμε να παραμείνει».
Μερικές σύντομες παρατηρήσεις:
1η) Ο κύριος αυτός αποκαλεί τον συμμοριτοπόλεμο «εμφύλιο» και «αδερφοπόλεμο». «Αδέρφια» μας, λοιπόν, και «συνέλληνες» οι εκδοροσφαγείς του Βελουχιώτη, που αγωνίζονταν ως προφυλακή του σλαβισμού για να αποκόψουν την Μακεδονία και την Θράκη μας από τον εθνικό κορμό και να την παραδώσουν στους «αδερφούς» Βουλγάρους!
2η) Ο δήμαρχος πατέρας του «έριξε τα τείχη» και «συμπεριέλαβε υποψηφίους απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους». Άρα και κομμουνιστές! Διόλου απίθανο και κάποιους συγγενείς των σφαγέων! Κι έκανε έτσι την «υπέρβαση», αγαπημένη λέξη και σύνθημα του Αντωνάκη Σαμαρά την εποχή της ΠΟΛΑ…
3η) «Δεν παραγνωρίζω ότι υπάρχουν θύματα κι από την άλλη πλευρά». Άρα, ο κύριος εκπρόσωπος του συλλόγου θυμάτων εξισώνει τους αγρίως σφαγιασθέντες της Πηγάδας με τους νεκρούς κατσαπλιάδες του συμμοριτισμού!
4η) «Παρ’ όλα αυτά θεωρώ ότι ο μεγαλύτερος όγκος των θυμάτων ήταν αθώοι». Άρα, υπήρχαν και ένοχοι, οι οποίοι καλώς κατεσφάγησαν από τα κόκκινα τσακάλια. Προφανώς, ο κύριος αυτός εκπροσωπεί τα «αθώα» θύματα της Πηγάδας κι εμείς, οι… κακοί χρυσαυγίτες, τα «ένοχα»!!!
5η) Πολύ καλά έπραξε ο κύριος αυτός και αποχώρησε από την Πηγάδα. Διότι, δεν έχει καμιά θέση εκεί!
1η) Ο κύριος αυτός αποκαλεί τον συμμοριτοπόλεμο «εμφύλιο» και «αδερφοπόλεμο». «Αδέρφια» μας, λοιπόν, και «συνέλληνες» οι εκδοροσφαγείς του Βελουχιώτη, που αγωνίζονταν ως προφυλακή του σλαβισμού για να αποκόψουν την Μακεδονία και την Θράκη μας από τον εθνικό κορμό και να την παραδώσουν στους «αδερφούς» Βουλγάρους!
2η) Ο δήμαρχος πατέρας του «έριξε τα τείχη» και «συμπεριέλαβε υποψηφίους απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους». Άρα και κομμουνιστές! Διόλου απίθανο και κάποιους συγγενείς των σφαγέων! Κι έκανε έτσι την «υπέρβαση», αγαπημένη λέξη και σύνθημα του Αντωνάκη Σαμαρά την εποχή της ΠΟΛΑ…
3η) «Δεν παραγνωρίζω ότι υπάρχουν θύματα κι από την άλλη πλευρά». Άρα, ο κύριος εκπρόσωπος του συλλόγου θυμάτων εξισώνει τους αγρίως σφαγιασθέντες της Πηγάδας με τους νεκρούς κατσαπλιάδες του συμμοριτισμού!
4η) «Παρ’ όλα αυτά θεωρώ ότι ο μεγαλύτερος όγκος των θυμάτων ήταν αθώοι». Άρα, υπήρχαν και ένοχοι, οι οποίοι καλώς κατεσφάγησαν από τα κόκκινα τσακάλια. Προφανώς, ο κύριος αυτός εκπροσωπεί τα «αθώα» θύματα της Πηγάδας κι εμείς, οι… κακοί χρυσαυγίτες, τα «ένοχα»!!!
5η) Πολύ καλά έπραξε ο κύριος αυτός και αποχώρησε από την Πηγάδα. Διότι, δεν έχει καμιά θέση εκεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου