Στην μνήμη του μέσου ανθρώπου, οι σοβιετικές θηριωδίες έχουν συνδεθεί κυρίως με τον Στάλιν. Αυτή η εντύπωση είναι ιδιαίτερα λανθασμένη. Η αλήθεια είναι ότι οι μπολσεβίκοι από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησαν την επανάσταση μέχρι και την πτώση της σοβιετικής ένωσης διέπραξαν πλήθος στυγερών εγκλημάτων. Στις 9 Απριλίου του 1917 ο Λένιν με τη σύζυγό του και 29 ακόμη άτομα επιβιβάσθηκαν στο τρένο που τους παραχώρησε ο Κάιζερ και με 1000 ελβετικά φράγκα στην τσέπη (έκαστος) αποβιβάσθηκε στην Αγία Πετρούπολη σαν <<βάκιλο πανούκλας>> όπως έλεγε και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Εντός ενός έτους τα επαναστατικά (χρηματοδοτούμενα από τους Γερμανούς) κινήματα είχαν διαδοθεί σε ολόκληρη την Ρωσία και πλέον οι "κόκκινες σημαίες" ανέμιζαν αναγγέλλοντας την επικράτηση ενός αιματοβαμμένου καθεστώτος, χωρίς καμία ηθική αξία. Στις 12 Μαρτίου του 1917 τμήματα στρατού μαζί με επαναστάτες εισέβαλαν σε αποθήκες οπλισμού και προμηθεύτηκαν όπλα. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα όλα τα αστυνομικά τμήματα στην Αγία Πετρούπολη είχαν πέσει στα χέρια τους, με τα πτώματα των αστυνομικών να κείτονται στους δρόμους. Την περίοδο εκείνη ο τσάρος βρισκόταν στο μέτωπο, χωρίς να έχει πάρει σοβαρά την κατάσταση. Γενικότερα ο Τσάρος Νικόλαος κρίνεται σαν καλοπροαίρετος ηγεμόνας, χωρίς όμως σωστή αντίληψη και κρίση των γεγονότων, κάτι το οποίο ουσιαστικά του στέρησε τον θρόνο και τη ζωή του... Στις 13 Μαρτίου ξεκίνησε από το Μοχίλεφ με κατεύθυνση το Τσάρσκογιε Σέλο όπου βρίσκονταν η οικογένειά του. Οι επιλογές του ήταν πλέον μετρημένες. Χαρακτηριστική είναι η επιστολή του προέδρου της ρωσικής βουλής: <<Υπάρχει τέτοια αναρχία, ώστε για τη Δούμα και για μένα δεν έχει απομείνει άλλη διέξοδος παρά να υιοθετήσουμε την εξέγερση ώστε τουλάχιστον να την εμποδίσουμε να θέσει σε κίνδυνο το κράτος. Τώρα τίθεται θάμα δυναστείας. Ζητείται φανερά η παραίτηση του τσάρου υπέρ του γιου του με αντιβασιλέα τον μεγάλο δούκα Μιχαήλ(αδερφό του Τσάρου). Σας ανακοινώνω την είδηση αυτή πραγματικά συντετριμμένος αλλά τι να γίνει; Η αναρχία έχει προσλάβει τέτοιες διαστάσεις ώστε είμαι υποχρεωμένος να διορίσω μια προσωρινή κυβέρνηση>>. Ο Νικόλας μαζί με την οικογένειά του και μια μικρή ακολουθία έμεινε έγκλειστος για πέντε μήνες στα ανάκτορα του Τσάρσκογιε Σέλο χωρίς να μπορέσει να διαφύγει στο εξωτερικό. Η πρώτη περίοδος της κράτησής του μπορεί να θεωρηθεί σαν αξιοπρεπής με τον Νικόλαο να παίζει σε μόνιμη βάση με τα παιδιά του χωρίς να στερούνται κάτι σημαντικό. Με την τελική επικράτηση των Μπολσεβίκων η κατάσταση άλλαξε δραματικά. Είδη πρώτης ανάγκης καταργήθηκαν και η συμπεριφορά απέναντι στους αιχμαλώτους έγινε σκληρή έως βίαιη. Έτρωγαν μόνο ξερό ψωμί, δεν άλλαζαν ποτέ ρούχα, οι πριγκίπισσες δεχόντουσαν άσεμνες παρατηρήσεις και κοιμόντουσαν στο πάτωμα κατ' εντολή του σοβιέτ. Με την μεταφορά τους στα Ουράλια τα σοβιέτ σκόπευαν να φέρουν την οικογένεια σε "λαϊκό" δικαστήριο και στην καλύτερη περίπτωση να τυφεκίσουν μόνο τους γονείς. Το εγχείρημα αυτό δεν υλοποιήθηκε γιατί ο λευκός στρατός πλησίαζε στο Αικατερίνενμπουρκ το οποίο οι κομμουνιστές δεν θα μπορούσαν να κρατήσουν. Ο εβραίος Ιάκωβος Γιουρόφσκυ (υπεύθυνος για την κράτηση της οικογένειας) την νύχτα της 16ης Ιουλίου του 1918 ξύπνησε τον Τσάρο και απαίτησε να κατέβουν όλοι σε ένα υπόγειο, εκεί τους άφησε να περιμένουν. Ο Νικόλαος ζήτησε τρεις καρέκλες, μια για τον ίδιο, μια για την Τσαρίνα και μια για τον μικρό του γιο Αλέξιο. Η Αναστασία, η Όλγα, η Τατιάνα και η Μαρία έστεκαν όρθιες. Ο τσάρος ρώτησε:<<Τι περιμένουμε;>> και ο Γιουρόφσκυ απάντησε:<<Τα αυτοκίνητα>>. Πράγματι μετά από λίγη ώρα ακούστηκαν μηχανές αυτοκινήτων και στο υπόγειο εισέβαλαν 11 οπλοφόροι. Ο Γιουρόφσκυ με σοβαρό και επίσημο ύφος(ύφος που είχαν όλοι οι μπολσεβίκοι δήμιοι) ανήγγειλε στον τσάρο τον επερχόμενο θάνατό του:<<Νικόλαε Αλεξάντροβιτς, οι φίλοι σας επιχείρησαν να σας σώσουν αλλά απέτυχαν. Είμαστε υποχρεωμένοι να σας τυφεκίσουμε, η ζωή σας τερματίστηκε.>> Ο Νικόλαος που δεν κατάλαβε ακριβώς τι του έλεγε ο εβραίος μέθυσος, έγνεψε:<<Τι;>>. Αμέσως δέχτηκε μια σφαίρα στο κεφάλι. Ουρλιαχτά και κλάματα αντήχησαν στους βαμμένους με αίμα τοίχους και ένα, ένα τα μέλη της άλλοτε πανίσχυρης ρωσικής, βασιλικής οικογείας σωριάζονταν στο έδαφος επιπλέοντας σε λίμνες αίματος. Οι μπολσεβίκοι για να είναι σίγουροι για το έργο τους τρυπούσαν τα νεκρά σώματα με ξιφολόγχες και τέλος τα περιέλουσαν με θειικό οξύ,τα έκαψαν και τα πέταξαν σε ένα πηγάδι. Το ένδοξο κατόρθωμα των "κόκκινων δολοφόνων" προσπάθησε ανεπιτυχώς να συγκαλυφθεί. Η αγανάκτηση για τον θάνατο νεαρών, ανυπεράσπιστων κοριτσιών και ενός παιδιού ήταν μεγάλη στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Ο ίδιος ο Λένιν αν και κατά τον πρώτο χρόνο μετά το συμβάν δήλωνε άγνοια ήταν αυτός που έδωσε την εντολή.Σήμερα η μνήμη των εκτελεσθέντων έχει πλήρως αποκατασταθεί. Στο σημείο που σκοτώθηκαν έχει ανεγερθεί ναός με ένα σύμπλεγμα αγαλμάτων.
Η σορός τους έχει πολλάκις τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα και το ρωσικό κράτος έχει καταδικάσει επισήμως την δολοφονία. Η εκτέλεση των Τσάρων ήταν ένα αισχρό, ποινικό έγκλημα το οποίο αποκάλυψε την αληθινή, απάνθρωπη φύση των επαναστατών και εγκαινίασε επισήμως μια σειρά ατελείωτων εγκλημάτων στα πλαίσια της γενικότερης τρομοκρατίας στο όνομα της "λαϊκής δημοκρατίας"... ΠΗΓΉ
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου