Η σημερινή Ελλάδα ζει το μεγάλοοικονομικό της δράμα, που έχει άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινότητα τωνΕλλήνων και των Ελληνίδων. Και όμως. Όταν ανατράπηκε το στρατιωτικό καθεστώςτης 21ης Απριλίου, το δημόσιο ταμείο είχε πλεόνασμα, η ανεργία ήταν είδος άγνωστοκαι στην Ελλάδα είχε αρχίσει η άντληση πετρελαίου, ενώ ο τουρισμός έφερνεσυνάλλαγμα σαν επιβράβευση μιας ήρεμης πολιτείας. Αλλά από τη μεταπολίτευση καιεντεύθεν άλλαξε η οικονομική πολιτική, συρρικνώθηκαν οι δείκτες και ακολούθησεμια πολιτική καταχρέωσης της χώρας που διογκώθηκε αφότου το 1981 ανήλθε στηνεξουσία το ΠΑΣΟΚ.
Τα υπόλοιπαείναι γνωστά. Με τη συστηματική κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, με τιςσυνεχείς κλοπές και μίζες φτάσαμε να έχουμε ένα δημόσιο χρέος στα 350 δις ευρώ.Και με τους ανεκδιήγητους και δόλιουςχειρισμούς των πολιτικών και των δύο μεγάλων κομμάτων οδηγηθήκαμε αυτομάτωςστην εθνική χρεοκοπία. Αυτή είναι η πραγματικότητα όπως την γνωρίζει και οτελευταίος Έλληνας πολίτης, όπως την ζει στο πετσί του ο ίδιος και τα παιδιάτου.
Σήμερα λοιπόν η καταχρεωμένη Ελλάδα βρίσκεταιυπό καθεστώς κατοχής με την τρόικα να περιδιαβάζει ανενόχλητη και ναπειραματίζεται πάνω στις αντοχές του Έλληνα εργαζόμενου, που τον κατέστησεάνεργο και πεινασμένο, και η κυρία Μέρκελ να νομίζει πως η χώρα μας αποτελείαποικία της, στην οποία απέστειλε ως σκιώδη πρωθυπουργό τον θρασύ κ.Ράιχενμπαχ. Με μία μικρή διαφορά. Ότι η σημερινή Γερμανία, που εμφανίζεται ωςπιστώτριά μας, είναι εκείνη που αδιαμφισβήτητα μας οφείλει ένα χρέος πουέρχεται από τα χρόνια της Κατοχής και είναι μιάμιση φορά μεγαλύτερο από τοσυνολικό εξωτερικό μας χρέος! Περί αυτού πρόκειται.
Σύμφωνα με έναν Έλληνα ιστορικό, που τυχαίνει ναέχει αφιερώσει τη ζωή του στην έρευνα της κατοχικής περιόδου, τον κ. ΔημοσθένηΚούκουνα, η γερμανική οφειλή ανέρχεται σήμερα σε 510 δισεκατομμύρια ευρώ. Δεν μαςενδιαφέρουν τα πολιτικά του φρονήματα, ούτε καν τα γνωρίζουμε, άλλωστε ηεγκυρότητά του αναγνωρίζεται από αριστερούς και δεξιούς, ακριβώς επειδή είναιαντικειμενικός. Γνωρίζουμε όμως από τα έντυπα και ηλεκτρονικά δημοσιεύματά τουότι υπάρχει συγκεκριμένη οικονομική οφειλή της Γερμανίας προς την Ελλάδα, πουέχει τη μορφή διακρατικής δανειακής σύμβασης με αφετηρία το 1942. Στο νέοαποκαλυπτικό βιβλίο του, με τον τίτλο «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή καιη αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια», υπάρχει πλήρης τεκμηρίωση που τον οδηγεί στοσυμπέρασμα ότι στο τέλος του πολέμου το ύψος του κεφαλαίου ανερχόταν σε εκατόδισεκατομμύρια σημερινά ευρώ. Και όπως υπολογίζει, με χαμηλότοκο επιτόκιο 2,5%το σημερινό χρέος της Γερμανίας υπερβαίνει τα 510 δισεκατομμύρια.
Το ποσόναυτό κάθε άλλο παρά φανταστικό είναι. Άλλωστε ένας διακεκριμένος σύγχρονος Γάλλος οικονομολόγος, ο Ζακ Ντελπλά, πρινένα χρόνο εκτίμησε το ύψος αυτής της οφειλής σε 575 δισεκατομμύρια ευρώ,απορώντας μάλιστα πώς αποτολμούν να βάζουν θηλιά στον λαιμό του θύματος οιθύτες. Όσο δε για την αληθινή υπόσταση του χρέους αυτού, ο Κούκουνας δίνει όλοτο ιστορικό και το παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων μέσα στις πεντακόσιες καιπλέον σελίδες του νέου βιβλίου του, ενώ ένας άλλος Γερμανός καθηγητής Ιστορίαςτης Οικονομίας στη Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Λονδίνου, ο Άλμπρεχτ Ριτσλ,δέχεται (σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Σπήγκελ» τον περασμένο Ιούνιο) ότιδεν υπάρχει απολύτως καμιά αμφιβολία για το κρατικό αυτό δάνειο.
Αλλά δενείναι μόνον ο Έλληνας ιστορικός, ο Γάλλος οικονομολόγος και ο Γερμανόςκαθηγητής του Λονδίνου οι μοναδικοί που μιλάνε για τη δέσμευση του γερμανικούκράτους να εξοφλήσει αυτό το χρέος. Στο παρελθόν και άλλοι ειδικοί έχουν μιλήσειανεπιφύλακτα για το ζήτημα αυτό. Έχω μάλιστα υπόψη μου ότι ο επί ΚατοχήςΓερμανός πληρεξούσιος του Ράιχ στην Ελλάδα Γκύντερ Άλτενμπουργκ, κλήθηκεμεταπολεμικά, τον Ιούλιο 1964, από την τότε κυβέρνηση της ΟμοσπονδιακήςΓερμανίας να υποβάλει γνωμοδότηση στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών για τοβάσιμο των δανείων αυτών και εκείνος, ως έχων άμεση γνώση των συμφωνιών στιςοποίες είχε πρωταγωνιστική συμμετοχή, έλαβε θέση ανεπιφύλακτη υπέρ του νομίμουτης ελληνικής αξιώσεως.
Δικαίως θααναρωτηθεί κανείς: Πώς λοιπόν, αφού η Ελλάδα είχε τόσο ξεκάθαρη απαίτηση δεντην διεκδίκησε μέχρι τώρα; Δεν βρέθηκε μέχρι σήμερα κανένας ευσυνείδητοςπολιτικός να ζητήσει την εξόφληση των κατοχικών δανείων;
Ε ναι,λοιπόν, αυτό ακριβώς έγινε. Το 2012 δεν πρόκειται βέβαια να αναζητηθούν ευθύνεςγια τη μεγάλη αμέλεια ή την εκ δόλου αδιαφορία να εισπραχθεί αυτή η ελληνικήαπαίτηση. Μακάρι να γινόταν μια παταγώδης πολιτική δίκη, αλλά σχεδόν όλοι τουςοι υπεύθυνοι πολιτικοί έχουν φύγει από τη ζωή. Κατά σύμπτωση όμως υπάρχει εν ζωήένας πολιτικός που συστηματικά κωλυσιέργησε και εμπόδισε τη διεκδίκηση. Σήμεραείναι 94 ετών, αλλά έχει αρκετή διαύγεια για να απολογηθεί γιατί τήρησε τέτοιααντεθνική στάση. Πρόκειται για τον κ. ΚωνσταντίνοΜητσοτάκη, ο οποίος σε δύο περιπτώσεις το εμπόδισε το ελληνικό κράτος νααπαιτήσει από τη Γερμανία την εξόφληση των κατοχικών δανείων. Την πρώτηφορά, τον Ιούλιο 1964, όταν ήταν υπουργός Οικονομικών, και την άλλη το 1990 καιέπειτα όταν ήταν πρωθυπουργός και τότε πλέον υπήρχε το απόλυτο νομικό έρεισμαμε την ενοποίηση των δύο Γερμανιών.
Αλλά ο κ.Μητσοτάκης δεν είναι ο μόνος επιζών πολιτικός που δεν ενήργησε. Όπως μαςπληροφορεί ο κ. Κούκουνας στο νέο βιβλίο του, τον Οκτώβριο 1995, ύστερα από έναδημοσίευμα της «Καθημερινής», στο οποίο γινόταν μνεία ότι έχει εις χείρας τουένα μέρος από το αρχείο του κατοχικού υπουργού Οικονομικών Γκοτζαμάνη, έναστέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών του ζήτησε να λάβει αντίγραφα των εγγράφωνπροκειμένου να αρχίσει η διεκδίκηση. Ποτέ δεν πήγε να τα παραλάβει, διότι προφανώςο αρμόδιος υπουργός Εξωτερικών αποφάσισε να μην ανακινηθεί το ζήτημα. Ξέρετε ποιος ήταν υπουργός Εξωτερικώντότε; Ο κ. Κάρολος Παπούλιας, ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αςδώσουν και τα δύο αυτά πρόσωπα λόγο για τις πράξεις τους ή μάλλον για τη συγκεκριμένηπαράλειψή τους και ας αιτιολογήσουν πώς και γιατί πήραν αποφάσεις που στέρησαντην Ελλάδα από ένα τέτοιο ποσόν, σημερινού ύψους άνω των πεντακοσίωνδισεκατομμυρίων.
Υπάρχει και ένα άλλο πρόσωπο που επιζεί. Είναι ουπουργός του μνημονίου και της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας ΓιώργοςΠαπακωνσταντίνου, που όπως αποκαλύφθηκε η οικογένειά του απέκτησε λίγους μήνεςμετά την είσοδο των Γερμανών το 1941 το εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας στηνΠτολεμαΐδα. Αντί ως υπουργός Οικονομικών το 2010 να υπογράψει το παράνομο καιαντισυνταγματικό «μνημόνιο» και να βάλει ολόκληρη την Ελλάδα να σκύψει τοκεφάλι μπροστά στη Μέρκελ, το καθήκον του ήταν προηγουμένως να απαιτήσει μεσθένος την είσπραξη των κατοχικών δανείων.
Εμείς και όσοι μας υποστηρίζουν με την ψήφο τουςδεν είμαστε «νενέκοι». Και θα αγωνιστούμε πάση θυσία να επιτύχουμε την είσπραξηαυτών των δανείων, που αναγκαστικά μας πήραν στην Κατοχή οι Γερμανοί. Βέβαια θαμπορούσαν τότε να τα έχουν πάρει και να μην δώσουν λογαριασμό. Αλλά εκείνοι οιΓερμανοί, ό,τι και να ήταν, όσα και να έκαναν, είχαν την ευθύτητα νααναγνωρίσουν την οφειλή τους και να δηλώσουν ότι θα τα επιστρέψουν στο τέλοςτου πολέμου. Έτσι είδαν το καθήκον τους και έτσι έπραξαν. Βέβαια τότε μπορεί ναείχαν αυτή την άποψη πιστεύοντας ότι θα έβγαιναν νικητές και θα σέβονταν τηνυπογραφή τους. Τα πράγματα ήρθαν διαφορετικά όμως. Οι ίδιοι ηττήθηκαν, η χώρατους διαμελίστηκε. Από το 1945 και έπειτα η Γερμανία, και η Δυτική και ηΑνατολική, απέφυγαν συστηματικά να εκπληρώσουν το οφειλόμενο χρέος. Η πολιτικήηγεσία των δύο μεταπολεμικών Γερμανιών μέχρι και σήμερα ακόμη λειτούργησε ωςένας κοινός τοκογλύφος και παράλληλα παταξής. Από την άλλη μεριά, η πολιτικήηγεσία της Ελλάδος όλα αυτά τα χρόνια αποδείχθηκε ανίκανη να ζητήσει τηνεξόφληση μιας δανειακής σύμβασης. Κάθε φορά που γυρόφερναν για να τα ζητήσουν,γύριζαν με άδεια χέρια, σίγουρα όμως είχαν την εύνοια που παίρνουν οι νενέκοιαπό τους κατακτητές.
Πρόκειταιασφαλώς περί εγκλήματος, περί γιγαντιαίου εγκλήματος. Αλλά σήμερα το ζήτημά μαςδεν είναι η αναζήτηση ευθυνών και η επιβολή κυρώσεων. Είναι άλλο εκείνο πουεπείγει.
Προέχει η άμεση εξόφληση αυτού του γερμανικούχρέους προς τη «μικρή» Ελλάδα.
Εμείς ζητούμε, εντελώς ρεαλιστικά,πρώτον να συγκροτηθεί μια εθνική επιτροπή εγκύρων οικονομολόγων, νομικών καιιστορικών, προσώπων κοινής αποδοχής, που θα προσδιορίσει με ακρίβεια και μεαδιαμφισβήτητη τεκμηρίωση το ακριβές ποσόν της οφειλής, αυτής που ο κ.Κούκουνας αναβιβάζει σε 510 δις και ο Γάλλος οικονομολόγος κ. Ντελπλά σε575 δις ευρώ, και δεύτερον με επείγουσες νομικές διαδικασίες να υποχρεωθεί τοσημερινό γερμανικό κράτος να μας εξοφλήσει αμέσως και πλήρως. Επιπροσθέτωςπροτείνουμε να κληθoύν νααναλάβουν την προεδρία αυτής της επιτροπής ικανοί Έλληνες διεθνούς φήμης μεειδικευμένες νομικές γνώσεις όπως ο καθηγητής Βασίλειος Μαρκεζίνης ο οποίοςξέρει πολύ καλά το βρετανικό δίκαιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και ο έγκριτοςκαθηγητής κύριος Κασιμάτης.
Απλά καιξεκάθαρα πράγματα. Και επί πλέον προτείνουμε, επειδή κατανοούμε ότι η κυρίαΜέρκελ δεν θα μπορεί ακαριαία να διαθέσει τέτοιου ύψους ποσόν, να γίνεισυμψηφισμός του χρέους προς την Ελλάδα με το συνολικό εξωτερικό χρέος τηςΕλλάδος. Να αναλάβει δηλαδή η Γερμανία την αποπληρωμή όλων των εξωτερικώνδανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδος και να ορισθεί πώς θα μας δοθεί το υπόλοιποτης οφειλής.
Σύμφωνα μετην εκτίμηση Κούκουνα και Ντελπλά, το απομένον ποσόν από τα κατοχικά δάνεια,αφού θα έχει μετατοπισθεί στη Γερμανία το εξωτερικό μας χρέος, είναι της τάξεωςτων διακοσίων δισεκατομμυρίων. Αυτό το ποσόν και με μηδενισμένο εθνικό χρέος θαείναι το κεφάλαιό μας, ανεξάρτητα από την άμεση ανακήρυξη της ΑποκλειστικήςΟικονομικής Ζώνης και την χωρίς καθυστέρηση αξιοποίηση του υπόγειου ελληνικούπλούτου, για ένα δυναμικό μοντέλο εθνικής ανάπτυξης. Με αυτό το κεφάλαιο, έστωκαι αν δεν θα το έχουμε άμεσα σε ρευστό, θα αξιοποιήσουμε τις άπειρεςδυνατότητες που διαθέτει η Ελλάδα με αποκλειστικά ελληνικές εταιρίες, έντιμεςκαι εθνικά ευαίσθητες, χωρίς διαπλεκόμενους και νταβατζήδες, που θααποκλεισθούν με σαφή νομοθετική απαγόρευση. Και θα επιτύχουμε άμεσααποτελέσματα για όλο τον λαό και ιδίως για τους αγρότες, τους εργαζόμενους καιτους μικρομεσαίους με την εθνική οικονομική ανάκαμψη, βασισμένη πάνω στη θεωρίατης ταχείας διακίνησης του χρήματος.
Θα οργώσουμεκυριολεκτικά την Ελλάδα για να υπάρξουν αμέσως δουλειές σε όλους τουςεργαζόμενους πάνω σε τρεις βασικές στρατηγικές: α) Αξιοποίηση της γεωργικήςπαραγωγής με άμεσο προσανατολισμό την απαγόρευση των εισαγωγών πάσης φύσεωςγεωργικών προϊόντων και με συντονισμένο μακροπρόθεσμο στόχο τη γεωργικήαυτάρκεια της χώρας. β) Εναρξη εργασιών οδικού συστήματος, κυρίως γιατουριστικούς προορισμούς, χρηματοδοτούμενα από το ελληνικό δημόσιο, με σεβασμόστο περιβάλλον, και με την εργασία ελληνικού εργατικού δυναμικού, και όχι με τηΜΟΜΑ όπως οψίμως θυμήθηκαν πολλοί της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας. Οι στρατιώτεςμας είναι για να φυλούν τα σύνορα και όχι για να φτιάχνουν δρόμους. γ) Δυναμικήαξιοποίηση του ορυκτού πλούτου που είναι διάχυτος σε όλη την Ελλάδα και μέχριτώρα ήταν έρμαιο των ξένων εταιριών ή άλλων υπόπτων συμφερόντων.
Μόλις μαςδώσει ο ελληνικός λαός την εξουσιοδότηση να κυβερνήσουμε, με όραμα και θέλησηδύναμης και ψυχής, θα ανασκουμπωθούμε ώστε να κάνουμε την Ελλάδα ένα μεγάλοεργοτάξιο, όπου θα απορροφηθεί εντελώς η ανεργία. Αυτή θα είναι η ανάπτυξη σταέργα και όχι στα λόγια, ρεαλιστικά και όχι πολιτικάντικα. Και μόλις εκλείψει ηανεργία, αυτόματα θα αναζωογονηθεί το εμπόριο, από το κάθε μικροκατάστημα τηςγειτονιάς μέχρι τα μεγαλύτερα στο κέντρο της πόλης. Έτσι θα ξαναλειτουργήσει σενέες υγιείς βάσεις καθημερινού παραγωγικού κέρδους η ελληνική οικονομία και οΈλληνας εργάτης και ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας θα ξαναδεί τον ιδρώτα του νατου δίνει μια αξιοπρεπή καθημερινότητα.
Αλλά για όλααυτά, η αρχική προϋπόθεση είναι να βρεθούν Έλληνες πολιτικοί με εθνικήσυνείδηση και να ζητήσουν από τη Γερμανία της κυρίας Μέρκελ όσα με την υπογραφήτης η Γερμανία του Χίτλερ είχε δεσμευθεί το 1942 ότι θα επέστρεφε κατά τη λήξητου πολέμου. Στα 67 χρόνια που μεσολάβησαν δυστυχώς δεν φάνηκαν τέτοιοιπολιτικοί. Εμείς έχουμε άλλες προδιαγραφές. Ό,τι λέμε το εννοούμε καισκεφτόμαστε μόνον ελληνικά. Θα τα ζητήσουμε τα κατοχικά δάνεια και θα ταπάρουμε… Για να υπάρξει στέγη, φαγητό και εργασία σε κάθε Έλληνα και κάθεΕλληνίδα – στόχος θεμελιώδης και απαράβατος.
ΧΡΗΣΤΟΣΠΑΠΠΑΣ
ΙΟΥΝΙΟΣ 2012
Άμεση διαγραφή του χρέους προς την Γερμανία: μας οφείλουν, δεν τους χρωστάμε!
Άμεση διαγραφή του χρέους προς την Γερμανία: μας οφείλουν, δεν τους χρωστάμε!
Ο υποτακτικός της Μέρκελ, Σαμαράς, δε λέει λέξη για τα δισεκατομμύρια που αποδεδειγμένα μας οφείλουν οι Γερμανοί. Η Χρυσή Αυγή αντιπροτείνει τον συμψηφισμό του εξωτερικού μας χρέους με το κατοχικό δάνειο, ώστε να κοπεί η φόρα σε όσους ορέγονται τον ελληνικό ορυκτό πλούτο και στοχεύουν στη διάλυση της οικονομίας μας.
Χρυσή Αυγή - Γραφείο Τύπου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου