Αυτή η φωτογραφία του απόμακρου και σκεπτικού Τάσου Κουράκη, εμπνέει τον Στέφανο Κασιμάτη -στη σημερινή στήλη του στην Καθημερινή- να θυμηθεί ένα άκρως "ερωτικό" ποίημα του βουλευτή και συντονιστή της Επιτροπής Ελέγχου του Κυβερνητικού Έργου Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Η φωτογραφία που προκάλεσε την ποιητική αναφορά, προέρχεται από την προχθεσινή επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο ερευνητικό κέντρο Δημόκριτος. Γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης, γνωστός και ως Φαληρεύς: « ο φακός συνέλαβε τον Τάσο Κουράκη με το βλέμμα χαμένο στο άπειρο, στην πόζα που λέγεται «χαύνωσις ποιητική». Δεν αποκλείεται να είναι μία από εκείνες τις στιγμές που μέσα στον ποιητή γεννώνται οι αθάνατοι στίχοι, όπως λ.χ. εκείνοι από το ποίημά του «Δαχτυλομπογιές»:
«Εγώ σκυφτός -καθώς μπρούμυτα-
δακτυλοαφώ το σώμα της στη μαύρη......
κάμαρη
Λευκό μπαστούνι ο φαλλός μου
χτυπάει την πόρτα του
αμετάκλητου
Τυφλώνομαι από το φως του
Ορώ».
πηγή
Αυτή είναι η....Ποιότητα και η οπτική της..Τέχνης των αριστεροθολοκουλτουριάρηδων με ολίγον λενινιστική επιρροή!
Βέβαια δεν συγκρίνονται με τα ποιήματα του άλλου "ήρωα" της Αριστεράς... Μπελογιάννη που ζητούσε αίμα και αίμα για...τους "άπιστους"!
ΠΑΣΠΑΡΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου