Με αφορμή μια ψηφοφορία σε σχολεία του Χαλανδρίου…

Παγκόσμια πατέντα: Μεταπολιτευτική «δημοκρατία» σημαίνει οι 4 να επιβάλλονται στους 234!!!

Δημοκρατία σημαίνει η πλειοψηφία να αποφασίζει και η μειοψηφία να αποδέχεται και να σέβεται την άποψη της πλειοψηφίας. Χοντρικά να το πούμε, «ότι θέλουν οι πολλοί», αυτό είναι δημοκρατία. Αυτά μας μάθανε στο σχολείο για την έννοια της δημοκρατίας, που «είναι το καλύτερο πολίτευμα» κ.τ.λ.

Έλα, όμως, που στην ελληνική εκδοχή της η (μεταπολιτευτική) «δημοκρατία» βλέπει τα πράγματα υπό διαφορετικό πρίσμα! Αυτό δε μας το μάθανε στα σχολεία, αλλά το μάθαμε… εμπειρικά από τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα…

Υπάρχει, λοιπόν, ένα πρόβλημα σε κάποια δημοτικά σχολεία του Χαλανδρίου. Εκεί κοντά στα σχολεία υπάρχει ένας καταυλισμός «ευπαθών» (Αθιγγάνων, επί το λαϊκότερον), οι οποίοι επιθυμούν να γράψουν τα παιδιά τους στο σχολείο (όχι για να μάθουν γράμματα, αλλά για να λαμβάνουν το σχετικό μηνιαίο επίδομα που έχει θεσπίσει το κράτος για όσους φαίνεται ότι έχουν ετήσιο εισόδημα κάτω από 3.000 ευρώ, δηλαδή για τους «ευπαθείς» και μόνον). Τα παιδιά των «ευπαθών» γράφτηκαν στο σχολείο, με αποτέλεσμα πάρα πολλοί γονείς να μη στέλνουν τα δικά τους παιδιά, για να μην κολλήσουν καμιά αρρώστια, για να μην κολλήσουν ψείρες και για το ότι τα μαθήματα παραδίδονται με απελπιστικά αργούς ρυθμούς, προκειμένου να τα καταλάβουν και τα παιδιά των «ευπαθών», με αποτέλεσμα τα παιδιά να μη μαθαίνουν γράμματα. Και οι γονείς αποφασίζουν να λύσουν το πρόβλημα με τις γενικά παραδεκτές δημοκρατικές διαδικασίες. Έτσι, συγκαλείται γενική συνέλευση και αποφασίζεται να τεθεί το θέμα σε ψηφοφορία και να γίνει ότι «θέλουν οι πολλοί». Γίνεται, λοιπόν, η ψηφοφορία (η «αποθέωση της δημοκρατίας») και βγαίνουν τα εξής αποτελέσματα: 234 γονείς ψηφίζουν κατά της εγγραφής των παιδιών των «ευπαθών» στα σχολεία, μόλις 4 υπέρ, ενώ βρέθηκε και μια λευκή ψήφος. Μιλάμε για μια πλειοψηφία αναμφισβήτητη, 99%, την οποία θα… ζήλευαν οι Τσαουσέσκου, Στάλιν κ.α. στις δόξες τους.

Κάποιοι όμως δε σέβονται αυτό που θέλουν οι πολλοί, σχεδόν όλοι:

«Η εκπαίδευση είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των πολιτών» δηλώνει ο υφυπουργός Παιδείας, Θεόδωρος Παπαθεοδώρου.

«Μέχρι τώρα ένα μεγάλο ποσοστό των παιδιών αυτών πηγαίνουν κανονικά στο σχολείο. Στόχος του υπουργείου είναι η ένταξη των παιδιών Ρομά στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι γονείς που συνηγορούν να μην πηγαίνουν τα παιδιά τους σχολείο -λόγω των Ρομά-  φυσικά δεν θέλουν να παίρνουν απουσίες τα παιδιά τους ή να χάνουν τα μαθήματά τους. Γιατί καμιά άλλη λύση δεν θα υπάρξει», δήλωσε ο περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης.

Και –τι πρωτότυπο!- η γνώμη των «αρμοδίων» της συγκυβέρνησης συμπίπτει για μια ακόμα φορά μ’ εκείνη των συριζαίων:

«Είναι αρκετά πρωτότυπο να αναγορεύονται κάποιοι σε διαχειριστές της παιδαγωγικής  και να θεωρούν ότι μπορούν να επεμβαίνουν στην λειτουργία του σχολείου και θέτοντας κριτήρια να στήνουν κάλπες όπως γίνεται στο 7ο δημοτικό και να αποφασίζουν αν θα δεχθούν τα παιδιά των Ρομά στο σχολείο. Μπερδεύουν τον διαφωτισμό με τον σκοταδισμό.

Ο σύλλογος των διδασκόντων θα έπρεπε να υλοποιήσει τις ρητές οδηγίες που έχει για την εγγραφή των Ρομά καθώς η μη εφαρμογή τους θα προκαλέσει την δίωξή τους. Έχει ενημερώσει τον σύλλογο γονέων για αυτό ή είναι στην όλη κίνηση και δική του συμμετοχή παρούσα;

Φαίνεται ότι κάποιοι  - όχι όλοι - έχουν στο μυαλό τους σειρά πραγμάτων που οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια. Τέλος θα πρέπει να γίνει σαφές ότι στα σχολεία πηγαίνουν οι μαθητές και όχι οι γονείς τους.  Η τυχούσα έντονη παραβατικότητα των τσιγγάνων δεν μπορεί να αποτελεί λόγο για να πετάξουν κάποιοι, τα παιδιά τους από το σχολείο…

Η διενέργεια εκλογών από γονείς για να επιτραπεί σε οποιονδήποτε μαθητή η εγγραφή του στο σχολείο αποτελεί όνειδο για την πόλη του Χαλανδρίου που θα πρέπει να στιγματιστεί από όλους τους φορείς της εκπαίδευσης. Καταργεί τον ρόλο του σχολείου γελοιοποιώντας το, κατεβάζοντας τον ρόλο του στο ανάστημα των μυστακοφόρων χρυσαυγιτών που μέσω αντιποίησης αρχής δήλωναν την πάταξη του φοβερού προβλήματος των εγχρώμων μικροπωλητών».

Με λίγα λόγια αυτή είναι η μεταπολιτευτική «δημοκρατία». Δεν ισχύει το «ότι θέλουν οι πολλοί», αλλά το ότι συμφέρει το σύστημα της πολιτικής ορθότητας. Ε, λοιπόν, αυτού του είδους η  διαστροφή της δημοκρατίας δε θα’ ναι δα και καμιά εθνική απώλεια εάν εκλείψει. Αντίθετα, εθνική ανάγκη είναι!

(ΥΓ) 1: Οποιοσδήποτε «αρμόδιος» να δικαιούται να έχει γνώμη μόνο εάν ο ίδιος ή τα μέλη της οικογενείας του υφίστανται το πρόβλημα. Π.χ., αν τα παιδιά του υφυπουργού ή του περιφερειακού Διευθυντή εκπαίδευσης πήγαιναν στα συγκεκριμένα σχολεία μαζί με τα παιδιά των Ρομά, ας μας έλεγαν τη γνώμη τους. Τώρα δεν τους πέφτει λόγος.

(ΥΓ) 2: Γιατί το «κράτος» δεν ιδρύει ειδικά σχολεία μόνο για παιδιά «ευπαθών»; Μήπως γιατί λίγες ημέρες μετά την εγγραφή τους, τα παιδιά των «ευπαθών» εξαφανίζονται από τα σχολεία, ενώ οι γονείς τους καταφέρνουν να παίρνουν –με τη χρήση απειλών- από τους δασκάλους ψευδείς βεβαιώσεις ότι τα παιδιά τους πάνε κανονικά στο σχολείο κι έτσι συνεχίζουν να παίρνουν το επίδομα;