Έκκληση για ενότητα του καθεστωτικού μπλοκ (από Νέα Δημοκρατία μέχρι ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡCIA), με όποια μάσκα κι αν εμφανίζεται (μνημονιακή ή δήθεν αντιμνημονιακή), μπροστά στον κίνδυνο της Χρυσής Αυγής, κάνει μία από τις «ναυαρχίδες» του μεταπολιτευτικού κατεστημένου, «Καθημερινή», σε άρθρο της με τίτλο «Θυρωροί της νύχτας». Τίποτα απ’ όσα γράφονται στις παραδοσιακά συστημικές εφημερίδες δεν είναι τυχαίο ή προσωπική άποψη του γράφοντα. Όλα εντάσσονται σε διάφορα σενάρια για την «επόμενη μέρα», που κάνουν τα πλουτοκρατικά στηρίγματα του σαπισμένου συστήματος προκειμένου να το κρατήσουν όρθιο, για να συνεχίσουν ανενόχλητοι τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και το ξεπούλημα της χώρας στους διεθνείς τοκογλύφους.
Έτσι, αυτό το ακραία κινδυνολογικό άρθρο φέρνει το πολύ πιθανό σενάριο να φτάσει η κάποια στιγμή η Χρυσή Αυγή στα πρόθυρα της εξουσίας, οπότε η μόνη λύση των κατεστημένων δυνάμεων από την κεντροδεξιά μέχρι την άκρα αριστερά είναι ν’ αφήσουν στην άκρη τις διαφορές τους, να θυμηθούν ότι είναι όλοι παιδιά του ίδιου συστήματος και να ενωθούν ενώπιον του κοινού τους εχθρού: της Χρυσής Αυγής!
Μάλιστα, ο αρθρογράφος παρακινεί τις… δημοκρατικές δυνάμεις να ενωθούν από τώρα, πριν φτάσει σε ανεξέλεγκτα ποσοστά η Χρυσή Αυγή». Κι αν αυτό σας φαντάζει παράδοξο και το αποκλείετε για την ώρα, μη βιαστείτε να το αποκλείσετε αν στις προσεχείς εκλογές (που δε θα αργήσουν) ούτε το σημερινό μνημονιακό μπλοκ (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ), ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορέσουν να εξασφαλίσουν την αυτοδυναμία. Τότε, τα στηρίγματα του συστήματος θα πιέσουν για κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ανεξαρτήτων Ελλήνων και ΣΥΡΙΖΑ, με την ανοχή του ΚΚΕ και της εξωκοινοβουλευτικής ακροαριστεράς. Τέλος πάντων, σας παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο, χωρίς περικοπές, για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα:
«Ποιος θυμάται τους δημοκράτες Γερμανούς της εποχής της ανόδου των ναζί; Αυτό που δεν ξεχνάμε είναι ότι -παρότι υπήρξαν πολλές ηρωικές, τραγικές μορφές που αντιστάθηκαν- δεν ανέκοψαν την πορεία της χώρας τους προς τη δικτατορία και τον όλεθρο. Οι καλές προθέσεις, οι ιδεολογικές διαφορές, οι αποτυχημένοι συμβιβασμοί, τα πάθη, οι μικρές νίκες, οι δικαιολογίες και το τέλος του καθενός δεν μετρούν για τίποτα. Μόνο το αποτέλεσμα. Αν το γνώριζαν αυτό οι συντηρητικοί, οι δεξιοί και αριστεροί, οι καθολικοί, οι άθεοι, οι προτεστάντες και οι Εβραίοι θα είχαν δράσει αλλιώς όταν πρωτοείδαν έναν ανυπόληπτο και προφανώς προβληματικό ανθρωπάκο να οδεύει με αποφασιστικά βήματα προς την απόλυτη κυριαρχία επί του κράτους; Θα είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους, θα είχαν πιέσει τους θεσμούς να προστατέψουν το πολίτευμα ή θα περίμεναν πάλι την καταστροφή ως νομοτέλεια;
Οι σκέψεις αυτές είναι αναπόφευκτες όταν βλέπουμε το δικό μας πολιτικό κατεστημένο να θρυμματίζεται κάτω από την πίεση της λαϊκής αμφισβήτησης και το βάρος των ευθυνών του και τη μισαλλοδοξία και τη βία να εισβάλλουν όλο και περισσότερο στην καθημερινότητά μας. Όποιες και αν είναι οι δικαιολογίες μας, οι πολιτικές και προσωπικές διαφορές, οι απαιτήσεις των δανειστών, η ευθύνη για το τι θα γίνει στη χώρα μας βαραίνει εμάς, τους πολίτες – σε όποιον χώρο βρισκόμαστε.
H Ελλάδα σήμερα δεν είναι η Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Είμαστε ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και λαός με μεγάλη έφεση στον φανατισμό και τη διχόνοια. Σήμερα η αδράνεια των θεσμών –είτε επιλεκτική είτε λόγω ανεπάρκειας– καθώς και η απολογητική στάση μιας κυβέρνησης που αναγκάζεται να εφαρμόσει σκληρά και ενίοτε αποτυχημένα μέτρα, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μείγμα: εμφύτευσαν σε πολλούς πολίτες αισθήματα οργής και βαθιάς ανασφάλειας και όταν μια ψευδοπαραστρατιωτική οργάνωση άρχισε να αναπληρώνει το κενό του κράτους κανείς δεν τη σταμάτησε. Αντιθέτως, η νομιμοποίηση που προσφέρει η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή ενθάρρυνε τα μέλη της να συμπεριφέρονται σαν αυτοί να είναι το κράτος, αυτοί να αποφασίζουν ποιος δικαιούται τι, ποιος θα περνάει από πόρτες που αυτοί –αυτόκλητοι– θα φυλάνε.
Είναι ενδεικτικό της μακρόχρονης ανικανότητας του κράτους, αλλά και του αυτοκαταστροφικού μας πολιτικού κόσμου, ότι η παραβατικότητα του κόμματος αυτού δεν ελέγχεται άμεσα και αποτελεσματικά. Όσο το κράτος, η κυβέρνηση και οι θεσμοί δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, προστατεύοντας τους πολίτες, διώκοντας κάθε παράβαση (είτε διεφθαρμένων πολιτικών είτε λαθρομεταναστών είτε ταραχοποιών και τραμπούκων όποιας πολιτικής χροιάς), υπονομεύουν περαιτέρω τον πολιτισμό μας και επιτρέπουν την υφαρπαγή των λειτουργιών του κράτους από ομάδες που δεν λογοδοτούν σε κανέναν. Η Εκκλησία, επίσης, μπορεί να ανέχεται οποιαδήποτε συνύπαρξη με ομάδες που βασίζουν την επιρροή τους στη βία και τον φόβο.
Από τις εκλογές του Ιουνίου, οπότε εδραιώθηκε η παρουσία της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, το κόμμα αυτό έχει αυξήσει εντυπωσιακά τη δημοτικότητά του. Σύμφωνα με έρευνα της Public Issue (για τον ΣΚΑΪ και την «Καθημερινή»), με στοιχεία από τον Μάιο έως και τον Οκτώβριο, η Χ.Α. αύξησε τη δημοτικότητά της από 16% πριν από τις εκλογές του Ιουνίου σε 21% μετά τις εκλογές. Η μεγαλύτερη αύξηση της επιρροής της σημειώθηκε στους ανθρώπους της κατώτερης εκπαίδευσης (από 13% σε 26%) και στις ημιαστικές (από 20% σε 27%) και αγροτικές περιοχές (από 16% σε 23%). Το ποσοστό στους ανέργους παραμένει αμετάβλητο στο 26%, ενώ στις ηλικίες 35-44 αυξήθηκε από 20% στο 26%, και στις ηλικίες 45-54 από 13% στο 21%.
Προφανώς, η Χρυσή Αυγή εκφράζει πολλούς Έλληνες και όσο περνάει ο καιρός τόσο εδραιώνεται περισσότερο σε τμήματα του πληθυσμού που είτε δεν την είχαν προσέξει είτε είχαν κάποιες επιφυλάξεις. Πετυχαίνει παρότι δεν κρύβει τη βία της, ίσως επειδή δείχνει τον πραγματικό της εαυτό, δίνοντας έτσι σε πολλούς την ψευδαίσθηση ότι με τη Χρυσή Αυγή στο πλευρό τους είναι και αυτοί δυνατοί και αποφασισμένοι.
Εάν όλοι οι υπόλοιποι δεν καταλάβουν ότι πρέπει να ενωθούν μπροστά στην απειλή, να απαιτήσουν την εφαρμογή του νόμου σε κάθε περίπτωση, να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες για τους πολίτες, τότε θα συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε σε σκοτεινά νερά».
Αμαλία Κουτσαβίτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου